Alestopetersius caudalis (Boulenger, 1899)
|
Rząd >> Rodzina:
(Characiformes) – Kąsaczokształtne >> (Alestidae) – Alestesowate
Występowanie:
Afryka – rozlewisko Konga.
Wielkość:
8cm
Synonimy:
* Alestopetersius hilgendorfi grandi (Fowler, 1936)
* Alestopetersius leopoldianus brumpti (Pellegrin, 1906)
* Alestopetersius xenurus xenurus (Boulenger, 1920)
* Hemigrammopetersius caudalis (Boulenger, 1899)
* Hemigrammopetersius xenurus (Boulenger, 1920)
* Hemmigrammopetersius brumpti (Pellegrin, 1906)
* Micralestes grandi Fowler, 1936
* Petersius brumpti Pellegrin, 1906
* Petersius caudalis Boulenger, 1899
* Petersius xenurus Boulenger, 1920
* Phenacogrammus caudalis (Boulenger, 1899)
* Phenacogrammus leopoldianus brumpti (Pellegrin, 1906)
* Phenacogrammus xenurus (Boulenger, 1920)
Cechy charakterystyczne:
Te dość wrażliwe ryby nie są polecane początkującym akwarystom. Dymorfizm płciowy jest bardzo łatwo zauważalny. Samce są zdecydowanie piękniej ubarwione, nieco większe i bardziej krępe. Ich ciało jest żółtawo – srebrne z wyraźnym niebieskawo – fioletowym połyskiem, uwidaczniającym się przy odpowiednim oświetleniu. Płetwy brzuszne, grzbietowe i odbytowe są przeźroczyste i wyraźnie wydłużone. Obrzeża tych płetw zakończone są białymi krawędziami. Bardzo ciekawie ubarwiona jest płetwa ogonowa, przez którą przebiega czarny pas, będący przedłużeniem nie tak wyraźnego, ciemnego pasa ciągnącego się wzdłuż całego ciała ryby. Płetwa ogonowa ma kolor żółty a jej obrzeża zakończone są czarną krawędzią. Charakterystyczną cechą samców jest umiejscowiona za pokrywą skrzelową tak zwana plamka barkowa o ciemnej barwie. Samice nie są tak barwne – przybierają kolor zielonkawy a ich płetwy są zaokrąglone i w przeciwieństwie do płetw samców nie są wydłużone. Gatunek ten posiada płetwę tłuszczową.
Najchętniej zjadają pokarm żywy i mrożony ale pogardzą również płatkami oraz granulatami.
Warunki hodowlane:
Rybka ta posiada mocno rozwinięty instynkt stadny i powinna być trzymana w grupie co najmniej 6 osobników, w akwarium o wymiarach minimum 80x35x40cm. Hodowana w mniejszych grupach jest płochliwa i skłonna do ukrywania się w zaroślach. W akwarium biotopowym zachodnioafrykańskim Świeciki mogą być hodowane ze spokojnymi kąsaczami, proporczykowcami lub pielęgnicami. Natomiast w akwarium wielogatunkowym z rybami o podobnym, równie spokojnym usposobieniu i wymaganiach środowiskowych. Odpowiedni odczyn Ph wody to 6,0 do 7,5 a twardość ogólna 5-12°dGH. Świeciki te wybarwiają się w pełni jedynie w wodzie o optymalnych dla nich parametrach, w zbiorniku niezbyt intensywnie oświetlonym z dużą ilością roślin pływających, dających cień. Generalnie akwarium powinno być gęsto obsadzone roślinami dającymi schronienie, przy czym trzeba pamiętać o pozostawieniu wolnej przestrzeni do pływania. Zalecane jest ciemne podłoże.
Rozmnażanie:
Ryby te należy rozmnażać w specjalnie przygotowanym akwarium tarliskowym, dobrze napowietrzanym i odpowiednio dużym. Na jedną dobraną parę wystarczy około 40 litrowy zbiornik z miękka i kwaśną wodą, obsadzony roślinami. Ryby powinny być karmione pokarmem żywym stymulującym je do tarła. Po złożeniu ikry powinno się odłowić parę. Wylęg ikry trwa od 4 do 6 dni. Wolno pływający narybek należy karmić drobnym pokarmem żywym.
Artykuły z czasopisma AKWARIUM: 5-6/86,