Carassius auratus (Linnaeus, 1758)
Złota rybka
Rząd >> Rodzina:
(Cypriniformes) – Karpiokształtne >> (Cyprinidae) – Karpiowate
Występowanie:
Nie występuje dziko w naturze, pochodzi od karasia złocistego występującego w Chinach i jest efektem trwającej od 1000 lat selekcji prowadzonej w Chinach i Japonii.
Wielkość:
Do 30cm, w akwarium zazwyczaj do 15 cm
Synonimy:
* Carasius auratus (Linnaeus, 1758)
* Carassius auratus cantonensis Tchang, 1933
* Carassius carassius (Linnaeus, 1758)
* Carassius carassius auratus (Linnaeus, 1758)
* Carassius chinensis Gronow, 1854
* Carassius encobia Bonaparte, 1845
* Carassius gibelioides (Cantor, 1842)
* Cyprinus auratus Linnaeus, 1758
* Cyprinus langsdorfii Valenciennes, 1842
* Cyprinus maillardi Guichenot, 1863
* Cyprinus mauritianus Bennett, 1832
* Cyprinus thoracatus Valenciennes, 1842
* Leuciscus auratus Mauduyt, 1849
Cechy charakterystyczne:
Ryba wód słodkich. Spokojna, chętnie przekopuje podłoże i objada delikatne rośliny. Określenie jej płci nie nastręcza trudności: samiec ma czerwonawy brzuch i płetwę grzbietową, zaś ciało samicy jest barwy szarobladej, z plamami i paskami Gatunek ten należy do bardzo agresywnych osobniki bronią swego terytorium przed wszelkimi intruzami.
Żywią się pokarmem żywym, mrożonym i suchym. Dietę uzupełniajmy pokarmem roślinnym.
Znanych jest wiele gatunków różniących się kształtem ciała, długością i kształtem płetw oraz ubarwieniem.
Shubunkin – Szubunkin
Odmiana ta posiada wydłużone ciało, bocznie spłaszczone jak u złotej rybki. Płetwa ogonowa głęboko wcięta, wydłużona, zaokrąglona na końcach. Ubarwienie zróżnicowane. Można je hodować w oczkach wodnych.
Ranchu – Lwia główka
Jest najbardziej cenioną rybą wśród japońskich jak i chińskich hodowców. Lwie główki należą do najdroższych ryb akwarystycznych. Ceny jakie za nie płacono przeliczane były na złoto, które stanowiło wielokrotność wagi rybki. Lwie główki są niezwykle rzadkie w Polsce.
Lwie główki, podobnie jak orandy posiadają bujne narośla skórne, ale są one o wiele większe. owe narośla zaczynają powstawać niemal pod koniec 2 roku życia ryby i rosą do końca jej życia. Na grubym grzbiecie nie ma płetwy grzbietowej. Rasa ta występuje w kilku kombinacjach kolorystycznych
Ryukin – Welon
Odmiana powstała dzięki wpływom japońskich oraz chińskich hodowców. Posiada charakterystycznie wygięty grzbiet z wysoko trzymaną płetwą grzbietową. Ryby tej rasy wykazują wszystkie cechy rasowe w 3 lub 4 roku życia. Ryukin występują w wielu kolorach; białym, czerwonym, pomarańczowym, czerwono-białym (te są najbardziej cenione), calico, oraz sarasa. Dorastają do około 20 cm długości, mają grube krępe ciało w kształcie balona lub kuli. Cecha charakterystyczną są wydłużone płetwy, szczególnie zaś piękna, swobodnie zwisająca podwójna płetwa ogonowa. Im jest dłuższa w stosunku do tułowia tym lepiej.
Demekin – Teleskop
Forma ta jest w zasadzie bardzo podobna do Ryukina , choć ciało powinno być trochę bardziej masywniejsze z pękatym , jakby rozdętym brzuszkiem. Podstawowa cecha odróżniająca Demekina od Ryukina są oczy. Guzki te zaczynają się kształtować między 3 a 6 miesiącem życia ryb, zaś ich pełny rozwój kończy się około 3 roku życia. Bardzo rzadko zdarza się , aby obydwie gałki oczne miały taki sam kształt. W pełni symetrycznie rozwinięte okazy bywają szczególnie cenione i poszukiwane. Oczy te są jednak bardzo wrażliwe, nie należy więc hodować ich z innymi rybami. Najczęściej spotykane formy barwne to czerwona, calico, czarna i szczególnie piękna moim zdaniem panda.
Oranda – Oranda
Charakterystyczną cechą tej odmiany są bujne narośla skórne na głowie. Ryby odznaczają się pięknym welonowo wydłużonymi płetwami ogonowymi i wysokimi sterczącymi płetwami grzbietowymi. Rasa ta występuje w najróżniejszych kolorach. Do najciekawszych należy oranda calico (Azuma Nishiki), oranda czerwona, pomarańczowoczerwona z nieco intensywniej ubarwionymi naroślami.
Oranda stalowa (Oranda Seibungyo) – dymnoszara ze srebrzyście połyskującymi łuskami, czarnymi naroślami i niemal czarnymi płetwami, oranda czekoladowa (Chakin) w kolorze brązu. Oranda sarasa (Oranda Shishigashira) jest określeniem używanym w przypadku połączenia w ubarwieniu ryb czerwonopomarańczowego i białego. Oranda niebieska (Oranda Shishigashira) odróżnia się od orandy stalowej jasniejszym ciałem z mniej lub bardziej niebiesko ubarwionymi partiami, zwłaszcza na grzbiecie. Uzyskane okazy są odpowiednio wysoko oceniane i drożej sprzedawane.
Szczególnie chętnie kupowana jest oranda zwana „czerwonym kapturkiem” (Tanchu Oranda). Łuski tej ryby są perłowo białe z cielistym połyskiem oraz krwistoczerwonymi naroślami na górnej części głowy i delikatnymi niemal przeźroczystymi płetwami o czerwonych promieniach.
Suihogon – Pyzatka
Ryba tej odmiany ma ciało wydłużone stosunkowo smukłe, pozbawiona jest płetwy grzbietowej. Rozdwojona płetwa ogonowa osiąga długością do połowy długości ciała. Charakterystyczną cecha są oczy umiejscowione na czubku głowy i skierowane prosto do góry. Pod każdym okiem występuje duży balonowy pęcherz wypełniony płynem. Najczęściej spotykane jest ubarwienie pomarańczowe z białymi końcówkami płetw. Ze względu na ich delikatność nie można ich trzymać z innymi rybami.
Chotengan – Niebowid
Niebowidy są bardzo popularne na Dalekim Wschodzie gdzie są trzymane w sadzawkach i stawach parkowych w pobliżu świątyń. Rybka przez wiele lat okryta tajemnica a jej hodowla jest dość trudna i wymaga wiele cierpliwości i doświadczenia. W Chinach tajniki tej hodowli były przekazywane z ojca na syna w największym sekrecie w obrębie rodów. odmiana bardzo podobna do pyzatki. Różni się tylko kształtem oczu. Zamiast wypełnionych płynem balonów otacza je silnie rozrośnięta skóra i tkanka łączna. Ryby oglądane z góry sprawiają wrażenie jakby nosiły okulary. Odmiana ta w akwariach powinna być pielęgnowana oddzielnie.
Chinschurin – Perłołuska
Odmiana ta powstała wyjatkowo późno bo na przełomie XIX i XX wieku. Wyróżniającą je cechą są dekoracyjnie wydęte łuski. Na każdej z nich znajduje się guzek przypominający przepołowioną perłę, co sprawia, że ryba wygląda jakby nosiła zbroję. Łuski te są bardzo wrażliwe nie wolno brać tych ryb do ręki, ponieważ łuski bardzo łatwo odpadają, a na ich miejscu wyrastają już zwyczajne, pozbawione perłowej wypukłości. Ciało krępe i romboidalne w zarysie z podzieloną, welonowo wydłużoną płetwą ogonową. Znanych jest kilka odmian barwnych: czerwona, czerwono-biala, pomarańczowa oraz calico.
Nankin – Jajoryb
Typowy dla tej formy to kształt jajowaty z wypukłym, lekko zaokrąglonym grzbietem. Ryba pozbawiona jest płetwy grzbietowej. Płetwa ogonowa jest rozdwojona i bardzo krótka. Występuje kilka form barwnych: calico, barwy mosiądzu z płetwami czerwonymi i lekko czerwoną partią przy głowie. W Japonii wyhodowano formę biało ubarwioną o lekko różowych płetwach i intensywnie czerwonych pokrywach skrzelowych i nasadach płetw. Takie ubarwienie uważa się za szczególnie cenne i poszukiwane zwłaszcza w Japonii. Forma ta jest szczególnie wrażliwą rybą. Należy pielęgnować je w oddzielnych zbiornikach z czystą, regularnie odświeżana wodą i strzec przed infekcjami.
Comet – Kometa
Odmian ta jest na równi ceniona ze złotą rybką. Sylwetka przypomina złota rybkę jednak czasami jej ciało jest mocniej wygrzbiecone. Wszystkie płetwy posiada dłuższe niż złota rybka, zwłaszcza dłuższa jest prosto wykształcona i nie rozdwojona płetwa ogonowa, przy czym oba jej płaty powinny być tej samej długości.
Bardzo wdzięczna jest czerwono-biało plamiste ubarwienie (Sarasa). Kometę można pielęgnować w większych akwariach lub w sadzawkach ogrodowych. Zgodnie żyje z innymi rybami.
Hanafusa – Pompon
Kształtem ciała i ubarwieniem ryba ta przypomina lwia główkę. Nadzwyczaj duże fałdy nosowe zwane pomponami tworzą mniej lub bardziej zwarty napuszony kulisty twór. Ryba mało dostępna w handlu. Można hodować z innymi delikatnymi odmianami złotej rybki.
Warunki hodowlane:
Wymagają dużego akwarium ze względu na swoje rozmiary. Preferuje wodę miękką do twardej (6-18 n) o pH około 7. Jasno oświetlony, podłoże gruboziarnistego żwiru lub nawet drobnych kamieni. Przy drobnym podłożu ryby silnie mącą wodę. Zbiornik może być obsadzony roślinami. Rośliny tylko i wyłącznie o dużych liściach, gdyż inne zostaną zjedzone. Nie należy hodować z gatunkami wykazującymi tendencje do obgryzania płetw.
Temperatura wody: 18-25°C latem, 10-18°C zimą
Rozmnażanie:
Do tarła dobieramy 2 samce i 1 jedną samice. Do tarła najchętniej przystępują na wiosnę po okresowym obniżeniu temperatury. Samica może złożyć od 500 do 2000 jaj. Młode wylęgają się po około 3 dniach w temperaturze 25 C. Młode początkowo karmimy larwami solowca i specjalnymi pokarmami sztucznymi. Później podajemy plankton, siekane rureczniki oraz pokarmy płatkowane i granulowane.
Artykuły z czasopisma AKWARIUM: 1-2/85, 5/82, 5-6/81, 3-4/81, 2/81, 1/81, 2/78,
W MOIM AKWARIUM
Pochodzą z Azji. Obecnie jest bardzo dużo odmian wyhodowanych sztucznie takich jak: welon, czarny teleskop, kometa, ryba jajo. Hodując złote rybki trzeba wyposażyć akwarium w dobry filtr i często go czyścić, gdyż ryby te podnoszą cały czas brud z dna i plują przez co przy filtrze o słabej wydajności woda by była mętna. Hodowlę tych pięknych rybek prowadziłem w latach osiemdziesiątych. Tak naprawdę to fascynowała się nimi moja żona i dzięki jej dopingowi wyhodowałem kilkanaście młodych i pięknych welonów. Pięknie wygląda tarło welonów. Samce dostają wysypki na skrzelach i nagle stają się bardzo ruchliwe, goniąc za samicami. Tarło częstokroć odbywa się w nocy lub nad ranem. Często rano po zapaleniu światła woda w akwarium była mleczna od przebiegu burzliwego tarła, a na roślinach i szybach można było znaleźć przyklejoną ikrę. Oczywiście trzeba było ją wyłowić gdyż inaczej zjadały ją dorosłe welony. Chcę nadmienić również, że w akwarium z welonami pięknie rosła mi paprotka, różdżyca. Stymulatorem do wzrostu była częsta wymiana wody. Także duże przyrosty można było zaobserwować u nadwódki wielonasiennej, bez dodawania jakichkolwiek nawozów.
|