Cyphotilapia gibberosa Takahashi & Nakaya, 2003
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Wielkość:
30-35 cm
Synonimy:
* Cyphotilapia frontosa (Boulenger 1906)
* Pelmatochromis frontosus (Boulenger 1906)
Występowanie:
Afryka; występuje endemicznie w południowej części jeziora Tanganika, między zatoką Kilewa na zachodnim wybrzeżu a Parkiem Narodowym Mahale Mountain na wschodnim wybrzeżu.
Cechy charakterystyczne:
C. gibberosa jest najczęściej obserwowana w przybrzeżnych, bogatych w osady, skalistych środowiskach na głębokościach 6–120 metrów, typowo wśród głazów z obszarami otwartego podłoża między 15–70 metrów. Takie siedliska zawierają stosunkowo niewiele dostępnych schronień, co wydaje się mieć bezpośredni wpływ na strategię reprodukcyjną gatunku. Tworzy duże skupiska, które czasami zawierają 1000 lub więcej osobników, przy czym starsze, większe osobniki preferują głębsze wody.
Ciało silnie wygrzbiecone. Charakterystyczny czołowy garb – hełm, utworzony z tkanki tłuszczowej, zazwyczaj dobrze wykształcony u starszych samców. Na szaro-białym lub niebiesko-szarym tle występują pionowe, ciemne pasy. Ubarwienie ciała zależy od rejonu występowania oraz może ulegać zmianie w zależności od nastroju i kondycji ryb. Samiec z reguły większy i z wyraźniej zarysowanym czołowym garbem, ma dłuższe końcówki płetw: grzbietowej, odbytowej i piersiowych Spokojna, łagodna, a nawet płochliwa. Nie wykazuje agresji, ani terytorializmu. Niszczy delikatne rośliny.
C. gibberosa można odróżnić od jedynego przedstawiciela rodzaju C. frontosa, między innymi za pomocą obecności trzech rzędów łusek między górną i dolną linią boczną (w porównaniu z dwoma u C. frontosa )
W naturze frontozy żywią się małymi skorupiakami, mięczakami wydobywanymi z dna, larwami owadów, rzadko mniejszymi rybami. W akwarium jedzą dżdżownice, drobne ryby, krewetki, kryla, ochotkę, wodzienia, mięso drobiowe. Nie powinno się karmić ryb pokarmami pływającymi gdyż pobierając taki pokarm mogą pobierać powietrze co powoduje efekt zwany „wynoszenie frontoz”
Warunki hodowlane:
Zbiornik powinien być bardzo duży, raczej powyżej 500 litrów. Ryby powinno się trzymać w grupach 4-5 osobników. W akwarium powinno być przynajmniej dwa samce aby ze sobą rywalizowały i nie dręczyły samic. Można je hodować z innymi spokojnymi gatunkami ryb tanganickich. Podłoże powinno być z drobnego piasku. Wymagana jest wolna przestrzeń do pływania oraz kilka kryjówek. Wystrój akwarium charakterystyczny dla biotopu tanganikańskiego – litoral skalny. Należy unikać kamieni z ostrymi krawędziami aby w czasie spłoszenia i ucieczki ryby się nie kaleczyły. Akwarium należy przykryć aby ryby nie wyskoczyły. Oświetlenie lekko przytłumione gdyż w naturze przebywają na dużych głębokościach.
Jakość wody ma ogromne znaczenie, ponieważ te pielęgnice są wyjątkowo podatne na pogorszenie jakości wody i nigdy nie powinny być wprowadzane do akwarium niedojrzałego biologicznie. Cyphotilapia spp. wymagają również twardych, zasadowych warunków iw większości przypadków nie będą się dobrze rozwijać w nieuzdatnionej wodzie wodociągowej. Najlepszym sposobem na osiągnięcie pożądanej stabilności jest przefiltrowanie zbiornika przy użyciu kombinacji zewnętrznych filtrów kanistrowych i wykonanie minimalnej cotygodniowej wymiany wody na poziomie 30-50%.
Temperatura wody: 24-27°C Parametry wody; pH 7,8-8,5 , woda średnio średnio twarda – twarda 8–25°n
Rozmnażanie:
Samica składa od 25 do 100 jaj. Średnica jaja wynosi 5–6 mm (przy liczbie około 50 złożonych jaj). Cyphotilapia frontosa jest typowym pyszczakiem – inkubuje w pysku ikrę, a następnie młode przez 54 dni. W tym czasie może pobierać pokarm. Młode wypuszczone z pyska matki osiągają długość ponad 1,5 cm i są w pełni samodzielne.
Dorosłe samce są poligyniczne i najlepiej byłoby, gdyby każdy z nich otrzymał co najmniej 3-4 samice, a należy zauważyć, że dojrzałość płciową osiąga się po kilku latach ( 2–3), więc cierpliwość może być wymagana, jeśli zaczynasz od młodych ryb. Niewielki ruch wody jest idealny, a niektórzy akwaryści zalecają stosowanie filtracji podżwirowej w przypadku korzystania z oddzielnego akwarium do celów hodowlanych, podczas gdy słabe oświetlenie jest również uważane za bardzo korzystne. Jaja są bardzo duże. Średnica jaja wynosi 5–6 mm Lęgi są odpowiednio małe, zwykle 10-50 w zależności od wielkości samicy. Po zapłodnieniu są natychmiast zbierane przez samicę i pozostają w jej ustach przez szczególnie długi okres 35-50 dni. Po wykluciu się jaj, inkubujące samice przejawiają zachowanie zwane karmieniem policzkowym, w którym mniejsze porcje pokarmu są pobierane i częściowo lub całkowicie połykane przez narybek w jamie policzkowej. Karmienie policzkowe rozpoczyna się, gdy narybek jest na wczesnym etapie rozwoju z dużymi woreczkami żółtkowymi i trwa przez pozostałą część okresu lęgowego. Regularne posiłki z Artemia nauplii i tym podobnych może być zatem oferowane dla samic które inkubują a młode nie są uwalniane w ogóle, dopóki nie są w stanie przetrwać niezależnie. Wydaje się, że jest to adaptacja do naturalnego siedliska gatunku, w którym występuje stosunkowo niewiele ukryć.
|