Hyphessobrycon melanostichos Carvalho & Bertaco, 2006
|
https://www.seriouslyfish.com |
Rząd: >> Rodzina:
(Characiformes) – Kasaczokształtne >> (Characidae) – Kąsaczowate
Występowanie:
Ameryka Południowa: Endemiczny dla Rio Doze de Outubro w górnym dorzeczu Rio Tapajos w Brazylii.
Wielkość:
3,7 cm
Synonimy:
Brak
Cechy charakterystyczne:
H. melanostichos może stać się terytorialny w mniejszych akwariach i większych akwariach z ograniczeniami, ale jeśli liczba jest utrzymywana na poziomie 10 lub więcej, to zachowanie nie powinno powodować żadnych problemów. Jest to gatunek stadny, tworzący luźną hierarchię, z rywalizującymi ze sobą samcami nieustannie walczącymi ze sobą o uwagę samic i pozycję w grupie. Samce wykażą się również lepszym ubarwieniem w obecności współgatunkowych rywali. Pomimo tego, że jest terytorialny, w większych akwariach ta ryba będzie wykazywać niewielką lub żadną agresję w stosunku do innych gatunków, ale nadal należy zachować ostrożność z rybami do towarzystwa zwłaszcza z długimi płetwami.
Dymorfizm płciowy jest ograniczony poza warunkami hodowlanymi. Obie płcie pozostają podobnej wielkości, ale samice mogą być masywniejsze, zwłaszcza gdy są dobrze karmione i ciężarne. Podczas zalotów samce przybierają ogólnie ciemniejszy kolor z czerwonawo-brązowymi refleksami na ogonie. W akwariach samce mogą od czasu do czasu gonić za innymi rybami tego samego gatunku, czego samice raczej nie robią.
Prawdopodobnie wszystkożerny żywi się małymi bezkręgowcami, skorupiakami, algami nitkowatymi, opadłymi owocami i tym podobnymi w naturze. W akwariach może przetrwać na diecie składającej się z suszonych pokarmów, ale jak większość ryb najlepiej radzi sobie, gdy oferuje się urozmaicone menu, które w tym przypadku powinno zawierać również żywe i mrożone larwy ochotkowatych (ochotki), larwy komarów, rozwielitki , Moina itp.
Warunki hodowlane:
Wymiary podstawy akwarium 60 x 30 x 30 cm należy traktować jako absolutne minimum. Samce mogą stać się bardzo terytorialne w mniejszych zbiornikach, często wygryzając łuski i rozrywając płetwy nawet większym kolegom ze zbiornika. Bardzo prosty w utrzymaniu gatunek, większa liczba osobników będzie żyła o wiele bardziej harmonijnie niż mała grupa, w których osobniki będą walczyć o dominację. Najlepiej grupę 12+ w zbiorniku o długości 90 cm, aby uzyskać najlepsze wyniki. Jeśli chodzi o wystrój, bujny wzrost roślin będzie doskonałym kontrastującym tłem dla błękitów i czerwieni dorosłych ryb. Bardziej naturalne układy mogą obejmować zaokrąglone kamienie, piaszczyste podłoże, drewno, a nawet ściółkę z liści. W zbiornikach z dużą ilością mchów z tarła może czasami pojawić się narybek.
Temperatura wody: 23-28°C Parametry wody; pH: 5,5 dH: 1 – 10°
Rozmnażanie:
Ryby nie wykazują opieki rodzicielskiej nad ikrą. W dobrej kondycji dorosłe osobniki będą się często tarły, a w dojrzałym akwarium może pojawić się niewielka liczba narybku bez interwencji. Jednak jeśli chcesz zmaksymalizować wydajność, wymagane jest bardziej kontrolowane podejście. Dorosłą grupę można nadal utrzymywać razem, ale należy również założyć mniejsze akwarium i napełnić je wodą nieco chłodniejszą niż w ich normalnym zbiorniku. Co ciekawe, tarło jest zwykle bardziej udane, gdy samce i samice są trzymane oddzielnie. Akwarium powinno być bardzo słabo oświetlone, a dno powinno być pokryte jakąś siatką o wystarczająco dużej grubości, aby jaja mogły spaść, ale na tyle małe, aby dorosłe osobniki nie mogły ich dosięgnąć. Alternatywnie wypełnienie dużej części zbiornika rośliną o drobnych liściach, taką jak Taxiphyllum spp. lub mopy do tarła również mogą dać przyzwoite wyniki. Sama woda powinna mieć pH od lekko kwaśnego do obojętnego, a temperatura powinna znajdować się w górnej części zakresu sugerowanego powyżej. Należy również dołączyć filtr gąbkowy zasilany powietrzem lub kamień napowietrzający, aby zapewnić natlenienie i ruch wody. Gdy dorosłe ryby są dobrze karmione, pojedynczą parę lub grupę składającą się z jednego lub dwóch samców i kilku samic można następnie wprowadzić do pojemnika i pozostawić na miejscu do momentu wykrycia jaj (zazwyczaj następnego ranka). Pokarmem początkowym powinna być sucha karma o wystarczająco małej (5-50 mikronów) grubości, wprowadzamy wylęg solowca, gdy narybek jest wystarczająco duży, aby go przyjąć.
|