Iodotropheus sprengerae Oliver & Loiselle, 1972
|
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Synonimy:
* Iodochromis sprengerae Oliver & Loiselle, 1973
* Iodochromis sprengeri (Oliver & Loiselle, 1972)
* Melanochromis perspicax (non Trewavas, 1935)
* Petrotilapia tridentiger (non Trewavas, 1935)
Występowanie:
Jezioro Malawi
Wielkość:
13-14 cm
Cechy charakterystyczne:
Pyszczak ten nie prezentuje wyraźnych różnic w ubarwieniu przedstawicieli obu płci. Samce osiągają zazwyczaj większe rozmiary, dorastają tez nieznacznie szybciej. Pierwsze promienie płetw brzusznych, a także płetwy odbytowej posiadają zazwyczaj ciemne zabarwienie. Płetwa grzbietowa także posiada ciemny, fioletowo-czarny grzebień. Atrapy jajowe są zazwyczaj wyraźniejsze i jest ich więcej. Połyskująca metalicznie plama znajdująca się na pokrywie skrzelowej jest wyraźniejsza. Poza tym samce prezentują większy kontrast w ubarwieniu. O ile samiczki ubarwione są raczej jednolicie, w tonacji beżu, fioletu lub rdzawego złota, o tyle boki ciała samców zazwyczaj są ciemniejsze, wyraźnie fioletowe. Rdzawa, niekiedy niemal pomarańczowa głowa i podgardle tworzą wyraźny kontrast. Jest to gatunek relatywnie łagodny, nie należy jednak do płochliwych czy nieśmiałych. Zazwyczaj dobrze komponuje się z zespołem wielogatunkowym. Akwaryści zwracają także uwagę na krótki okres adaptacji do nowego otoczenia. I.sprengerae zazwyczaj nie zajmuje w akwarium stałych rewirów. Aktywność samców wzrasta jedynie w okresie poprzedzającym tarło.
Warunki hodowlane:
Pielęgnację jednogatunkową, nawet w obsadzie z kilkoma samcami, można prowadzić już w akwariach o długości jednego metra. Przy odpowiednim zaangażowaniu w pielęgnację i umiejętnym komponowaniu obsady, taki zbiornik możemy uzupełnić nawet o kolejny gatunek małych i relatywnie łagodnych pielęgnic. Zespoły większe wymagają już oczywiście aranżacji odpowiednio większych basenów.
Temperatura wody: 23-28°C Parametry wody: pH 7,5 -8,5 ; średnio twarda – twarda.
Rozmnażanie:
Doprowadzenie podopiecznych do tarła nie wymaga specjalnych zabiegów. O ile tylko pielęgnujemy ryby w optymalnych warunkach dochodzi do niego często i spontanicznie. Warto jednak pamiętać o zachowaniu właściwych proporcji płci. Mimo iż samce nie są zbyt agresywne ani względem siebie, ani partnerek, zbyt mała liczba samic prędzej czy później przełoży się na ich nadmierną eksploatację biologiczną. Jeśli mamy do czynienia z zespołem wielogatunkowym warto tez wsiąść pod uwagę przejawy agresji, jakich mogą one doświadczać ze strony innych ryb. Zazwyczaj jednak nawet dobrze odżywione samiczki nie są zbyt produktywne i składają kilkanaście ziarenek ikry. Inkubacja trwa około trzech tygodni. Narybek jest niewielki, nie przekracza 8 mm długości (zazwyczaj nieco mniej) i w akwarium ogólnym nie ma raczej większych szans na przeżycie. Warto zatem izolować samicę w końcowej fazie inkubacji. Narybek nie jest trudny w wykarmieniu, akceptowane są wszelkie pokarmy sztuczne oraz żywe i mrożone. Oczywiście wielkość pokarmu należy dostosować do rozmiarów wzrastającego przychówku. Wskazany jest wyraźny udział skorupiaków w diecie, podobnie jak pewien udział pokarmów roślinnych (sztucznych, lub w postaci siekanego szpinaku, skrobanych glonów, itp.).