Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.plMoringua sp.Systematyka :Rząd Nazwa :Moringua sp. Występowanie :Azja – Bangladesz, Indonezja, Indie, Filipiny. Wielkość :Do 44 cm. Dymorfizm płciowy :Brak danych. Woda :Jedna z najważniejszych rzeczy przy udanym chowie tych ryb. Wodę trzeba posolić, zasolenie od 100 do 300 g soli na 10 l wody, czyli od około 1,006 do 1,022, łyżka stołowa zawiera około 20 g. Sól tylko morska na kamiennej nie pojadą zbyt długo. I odczyn musi być zasadowy najłatwiej podnieść pH dosypując trochę sody oczyszczonej do wody. Tylko trzeba to robić powoli, żeby nie przesadzić, najlepiej najpierw do wody w wiaderku wsypać odmierzoną ilość wymieszać i następnego dnia zmierzyć. Potem już do każdej podmienianej wody wsypuje się taką samą ilość. Najlepiej wsypać odpowiednią ilość soli do wiadra i wlewać wodę cały czas mieszając, nierozpuszczone drobiny soli też wlewamy do akwarium, wodę należy podmieniać około 30 %. Jako że zamieszkuje wody o zmiennym zasoleniu, można ją spotkać w ujściach rzek wpływa tam jednak na krótko. Przez pewien krótki okres wytrzymają też w wodzie słodkiej o dużej twardości i pH jednak jest to rozwiązanie na naprawdę bardzo krótki czas. Trzymanie jej w wodzie słodkiej to dla niej pewna śmierć, ponieważ w cukierniczce dość szybko zapada na choroby grzybicze. Akwen :O jak największej powierzchni dna, wymiary chociaż 150×50 cm. Jako podłoże obowiązkowo drobny piach najlepiej znad morza. Chociaż kwarc o granulacji 1 mm też będzie dobry, grubość podłoża powinna wynosić około 5 cm jest to dość istotne bo zwłaszcza w zbyt grubej warstwie może dochodzić do procesów gnilnych. Zachowanie :Jest to ryba o aktywności wybitnie nocnej, niezwykle rzadko będzie można ją oglądać wieczorem, a w dzień to cud ją zobaczyć. Przez to nie nadaje się ona dla każdego. A dedykowana jest przede wszystkim dla, takich czubów i miłośników, ciekawych w swych kształtach ryb jak ja, którym nie przeszkadza skryty i mało widoczny tryb życia. Zdecydowaną większość czasu spędza całkowicie zakopana w piachu, obserwować ją można jedynie w nocy przy kilku zapalonych diodach. Bardzo ciekawie się porusza, a jeszcze ciekawiej zakopuje, dzięki odpowiednio ukształtowanemu ogonowi zajmuje jej to zaledwie kilka sekund. Jedynym dowodem istnienia tej ryby w akwarium w dzień są bardzo wąskie dziurki w miejscu gdzie się zakopała (patrz zdjęcie). Całkiem możliwe że może poruszać się także zakopana w piachu. Po tym jak wysnułem tą teorię, po opublikowaniu tego wpisu napisał na forum wodnego świata ducze, poprzedni a zarazem pierwszy szczęśliwy posiadacz szpagietka. Potwierdził że ryba ta doskonale porusza się w piachu, zaobserwował to po tym jak likwidował swoje estuarium i po zlaniu wody próbował ją złapać. Jednocześnie wysnuliśmy teorię że skoro ryba ta tak rzadko wychodzi na powierzchnię, sam siedziałem kilka razy w nocy przy bardzo słabiutkim świetle, ale się nie pokazała, widziałem ją dwa razy, to jest możliwe że poluje i odżywia się w piachu. A tylko od czasu do czasu wychodzi na żer na powierzchnię, dlatego część pokarmu powinna być lekko zakopywana w piasku, ducze robił tak dla swojego skrzypłocza, możliwe że szpagietek też się tym żywił. Są obojętne wobec innych większych ryb jak i osobników swojego gatunku, więc najlepiej trzymać kilka sztuk. Jednak nie można ich trzymać z rybami zbyt dużymi ani przydennymi które wyjadały by im pokarm. Myślę że najlepszym towarzystwem będą flądry i iglicznie, oczywiście słonowodne oraz babka Gobioides broussonnetii. Dieta :Mięsna wszelkie grubsze larwy i skorupiaki wodne, siekane dżdżownice, drobno krojone filety rybne, oraz narybek ryb jajożyworodnych. Seks :Brak danych. Wymagania :Piach, piach, piach, po piąte,dziesiąte, pięćdziesiąte piach.
|