Pseudotropheus cyaneorhabdos Bowers & Stauffer, 1997
Pyszczak „Maingano”
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Afryka – jezioro Malawi
Wielkość:
W środowisku naturalnym Melanochromis cyaneorhabdos osiągają 9-10 cm długości. W akwariach rosną większe – do 12-13 cm.
Synonimy:
* Melanochromis cyaneorhabdos Bowers & Stauffer, 1997
Cechy charakterystyczne:
Gatunek Melanochromis cyaneorhabdos sklasyfikowano pod tą nazwą w 1997 roku, a jej autorami są N. Bowers i J. Stauffer. Faktycznie jednak pyszczak ten był już wcześniej znany, lecz mylnie traktowano go jako odmianę barwną odkrytego w 1972 roku gatunku Melanochromis johannii.
Nazywano go Melanochromis johannii „electric blue” lub M.johannii „maingano”, a później, gdy jasne już było, że mamy do czynienia z odrębnym gatunkiem, określano go jako Melanochromis „maingano” (lub „manigano”). Pod tą nazwą oferowany jest do dzisiaj w sprzedaży w Polsce.
Melanochromis cyaneorhabdos jest przedstawicielem grupy Mbuna. Występuje w przybrzeżnych wodach w okolicy wyspy Likoma, na niewielkim obszarze między Mbako Point i Membe Point. Melanochromis cyaneorhabdos należy do łagodniejszych ryb z Malawi. Można bez przeszkód łączyć z innymi pyszczakami z grupy Mbuna, z wyłączeniem przedstawicieli rodzaju Melanochromis z uwagi na ryzyko ich krzyżowania się. Melanochromis cyaneorhabdos to pyszczaki o trudno rozróżnialnym (według jednych) lub nawet nierozróżnialnym (według innych źródeł) dymorfizmie płciowym.
Jako cechy odróżniające samce od samic podawane jest przede wszystkim inne ubarwienie brzucha. U samców ma być ono ciemne (granatowo-czarne) – u samic jasne (niebiesko-szare). Obserwowane były, także przeze mnie, przypadki gdy samice miały ubarwienie samców. Samce zazwyczaj są intensywniej wybarwione, trudno jednak powodować się tym przy rozróżnieniu płci, zważywszy na różnice w ubarwieniu poszczególnych miotów (patrz Uwagi).
Zarówno u samców jak i u samic Melanochromis cyaneorhabdos występują pojedyncze atrapy jajowe na płetwie odbytowej, ale nie są one (tak jak u innych gatunków z rodzaju Melanochromis) cechą dymorficzną – pozwalająca na rozróżnienie płci tych pięknych pyszczaków. Narybek Melanochromis cyaneorhabdos jest ubarwiony tak jak dorosłe osobniki. Melanochromis cyaneorhabdos należą do najmniej agresywnych przedstawicieli rodzaju Melanochromis. Podobnie jak w przypadku innych pyszczaków z Malawi zalecane jest trzymanie grup haremowych – jednego samca z kilkoma samicami. Wówczas można podziwiać piękno tych ryb i dochować się szybko małych.
Hodowanie ich w grupach, w których jest więcej niż jeden samiec (lub liczba samców i samic jest zbliżona lub taka sama), a akwarium ma nie więcej niż 150-200 l powoduje jednak wzmożenie agresji Melanochromis cyaneorhabdos, co może skutkować uszkodzeniami ryb, a nawet zgonami. Melanochromis cyaneorhabdos zachowują się, jak wynika także z obserwacji niżej podpisanego, inaczej niż inne popularne gatunki z rodzaju Melanochromis. Poza dominującym samcem inne osobniki rzadko pływają w toni. Chętnie natomiast zajmują (zarówno samice jak i zdominowane samce) szczeliny w skałkach i wystawiają z nich tylko pyszczki.
Z moich obserwacji wynika, że takie zachowanie nie jest raczej objawem strachu przed dominującym osobnikiem (co zdarza się w przypadku innych gatunków pyszczaków), lecz cechą gatunkową.
Melanochromis cyaneorhabdos tak jak inne ryby z grupy Mbuna powinien być karmionym pokarmami o charakterze roślinnym – suchymi z zawartością glonów (spiruliny) oraz żywymi (niektórymi roślinami akwariowymi np. wgłębką). Dietę dobrze urozmaicać lekkostrawnymi pokarmami zwierzęcymi (artemią, planktonem, wodzieniem).
Warunki hodowlane:
Wystrój akwarium powinno stanowić podłoże z piasku z licznymi konstrukcjami kamiennymi. Zalecany jest akwarium o długości minimum 100 cm i pojemności minimum 150 litrów. Jeśli planujemy stado z większą liczbą samców Melanochromis cyaneorhabdos konieczny będzie dłuższy i pojemniejszy zbiornik.
Temperatura wody: 24-28°C Parametry wody: pH 7,6-8,8 ; 10 – 25°n , w miarę możliwości wolna od związków azotowych.
Rozmnażanie:
Melanochromis cyaneorhabdos są dojrzałe płciowo o osiągnięciu rozmiarów 6-7 cm. Do tarła dochodzi zwykłe między kamieniami, w miejscach trudno widocznych dla akwarysty, często w nocy. Poprzedzają je trwające nawet kilka godzin zaloty. Podczas tarła samice składają kilkadziesiąt ziaren ikry. Inkubacja trwa ok. trzech tygodni – w zależności od temperatury wody (im wyższa tym krócej) oraz poziomu stresu u inkubującej samicy (im bardziej zestresowana, tym dłużej inkubuje).
W MOIM AKWARIUM
Pyszczak ten pochodzi z Afryki i występuje w Jeziorze Malawi. Należy do grupy „Mbuna” Moje rybki żyją razem z zebrami „red red” w akwarium w którym oprócz skał są rośliny, co daje dobry efekt wizualny. Jest ich trzy najprawdopodobniej jeden samiec i dwie samiczki. Pomimo że mają troche ciasno to jak do tej pory czują się dobrze.
Ubarwienie tych pyszczaków w postaci ciemnych i jasnych niebieskich pasów, robi wrażenie niesamowite wsród zieleni i odcieni skałek posród których ryby te lubią przebywać
A tak wygladają zaloty przed tarłem moich „Maingano”
|