Tilapia guinasana Trewavas, 1936
Tilapia Otjikoto
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Afryka; endemit Jeziora Guinas, Namibii. Wprowadzona do jeziora Otjikoto i kilku zbiorników w Namibii. Występuje również w podziemnych rzekach.
Wielkość:
14 cm
Synonimy:
* Tilapia sparrmanni (non Smith, 1840)
Cechy charakterystyczne:
Ryby nie s.a. agresywne wobec osobników tego samego gatunku, ale stają się terytorialne podczas hodowli. Nie występuje dymorfizm płciowy.
W naturze żywi się przede wszystkim glonami i organizmami znajdowanymi na skalistych ścianach jeziora. Potrzebna jest wiec dieta niskobiałkowa w utrzymaniu ryb w dobrym zdrowiu. Odpowiedni pokarm w akwarium to płatki spiruliny, uzupełnione mrożoną ochotką itp.
Warunki hodowlane:
Akwarium minimum 110 litrów. Ryby wykazują najbardziej naturalne zachowanie, jeśli utrzymuje się w biotopowej konfiguracji. Zbiornik powinien posiadać zbudowane skaliste ścianki z tyłu i po bokach. Oświetlenie dość jasne aby wspomóc wzrost glonów. Podłoże z piaskiem jest najodpowiedniejsze. Rośliny nie są cechą tego gatunku w środowisku naturalnym i najprawdopodobniej zostaną zjedzone.
Temperatura wody:19-25°C Parametry wody: pH: 7,0 – 7,8; GH: 10 – 15ºn
Rozmnażanie:
W akwarium tarło odbywa się na płaskim kamieniu lub nawet na otwartym podłożu. Ponieważ ryby są trudne do rozmnażania, należy próbować w grupie 6-8 ryb i pozwolić się im dobrać samodzielnie. Tarlaki składają do 200 jaj, są one chronione przez oboje rodziców. Samica przebywa blisko ikry i wylęgu, a samiec broni dalszego terytorium. Para może przenieść jaja do innych dołków wykopanych lub do szczeliny między skałami, kilka razy przed wylęgiem, który zwykle następuje po 10-14 dniach. Oboje rodzice bronią młode przed wszystkimi intruzami. Czas opieki jest dość wydłużony i młode mogą pozostawać z rodzicami do kilku tygodni po tarle. Młode karmimy wylęgiem artemii.
|