Holothuria stellati Delle Chiaje, 1824
Holothuria stellati , znana również jako brunatny ogórek morski, to gatunek strzykwy z rodziny Holothuriidae . Po raz pierwszy opisany przez Delle Chiaje w 1824 r. Istnieją dwa akceptowane podgatunki, Holothuria stellati dakarensis i Holothuria stellati mammata , chociaż nadal toczy się debata na temat tego, czy są to odrębne gatunki.
Holothuria stellati dorasta do 12,9 cm, rzadko osiągając 20 cm. Ich ciało ma kolor od jasnego do ciemnobrązowego z kilkoma ciemniejszymi plamami i ma kształt cylindryczny. Ich ciała są twarde na zewnątrz ze względu na wapienny szkielet wewnętrzny. Ich strona grzbietowa tworzy okrągły bivium z 2 rzędami dużych, spiczastych brodawek, a strona brzuszna tworzy płaski tryvium z 3 rzędami podiów z kosteczkami słuchowymi. Wykorzystują te podia do poruszania się i karmienia, wpychając piasek do pyska. Usta i odbyt znajdują się na przeciwległych końcach ciała.
H. stellati żyje zarówno na miękkich, jak i skalistych, piaszczystych podłożach w klimacie tropikalnym. Występują wyłącznie w strefach nerytycznych bentosu Morza Śródziemnego i Adriatyku, w pobliżu zachodnich Włoch, Monako, Tunezji, Turcji i Algierii .
H. stellati dzieli się na płeć męską i żeńską. Podobnie jak większość ogórków morskich, samice wypuszczają jaja do wody, które mają zostać zapłodnione przez pobliskiego samca. Zapłodnienie następuje zewnętrznie. Zanim H. stellati stanie się pełnym ogórkiem morskim, przechodzi przez 2 stadia larwalne. Pierwszym etapem jest aurcularia, w którym H. stellati jest larwą planktonową. W drugim etapie przybierają kształt beczkowaty, przekształcając się w doliolaria. Chociaż wiadomo, że kilka gatunków ogórków morskich potrafi pękać i rozmnażać się bezpłciowo, nie ma udokumentowanych badań wykazujących, że H. stellati ma taką zdolność.
Niewiele wiadomo na temat dokładnej diety H. Stellati . Stwierdzono, że są wszystkożerne i żerują na planktonie, glonach i pobliskich pływających szczątkach. Podobnie jak inne gatunki ogórków morskich, żerują zarówno w zawiesinie, jak i w osadach, przesiewając duże ilości osadu lub wody przez usta i wydzielając je z odbytu.