Aurelia labiata Linneusz , 1758 – Meduza księżycowa
Aurelia labiata to gatunek meduzy księżycowej. Jest parzydełkowcem z rodziny Ulmaridae . Zwykle jest większa niż Aurelia aurita, a osobniki osiągają do 45 cm. Jednak znaczna część jego zakresu rozmiarów pokrywa się z A. aurita (do 40 cm, co czyni rozmiar niedoskonałym narzędziem diagnostycznym. Większość Aurelia labiata ma dzwonek z 16 ząbkami, co oznacza, że dzwonek jest wcięty do wewnątrz w 16 punktach, co jest cechą charakterystyczną, która pojawia się również u innych gatunków Aurelia. Aurelia labiata występuje na północnym wschodzie Oceanu Spokojnego , od północnego wybrzeża Kalifornii, na północ do Kanady i na Alaskę.
Aurelia labiata mają zachowania adaptacyjne, które obejmują pływanie kierunkowe i pionowe. Pływanie kierunkowe pomaga im uciec przed drapieżnikami, zbliżyć się do źródła pożywienia i przepłynąć przez turbulencje. Pływanie w pionie pozwala im ominąć skaliste ściany i niskie zasolenie. Te zachowania pochodzą z ich receptorów czuciowych i układu nerwowego, który umożliwia lepszą mobilność dla ich przetrwania.
Aurelia labiata są żywione przez inne parzydełkowce, takie jak Phacellophora camtschatica i Cyanea capillata. Podobnie jak wiele meduz, są one również spożywane przez żółwie morskie, które są odporne na ich użądlenia.