Veretillum cynomorium (Pallas, 1766)
Występuje w Morzu Śródziemnym i wschodnim Atlantyku (od Republiki Południowej Afryki po Wyspy Brytyjskie).
Występuje na piaszczysto-błotnistym dnie na głębokości od około piętnastu metrów do 188 m.
Aby się zadomowić, nie potrzebuje obecności twardego podłoża, nawet okazjonalnego.
Wędka tego pióra morskiego, która nocą pojawia się w postaci pomarańczowego lub żółtego cylindra, zaokrąglonego u góry i nieco zwężającego się ku podstawie, osadzonego w luźnym podłożu. Następnie napełnia się go wodą, ponieważ posiada hydroszkielet. Może osiągnąć 50 cm wysokości.
Kolumna ta, zwana tułowiem lub kręgosłupem, pokryta jest licznymi, cofającymi się polipami (od 500 do 800), rozmieszczonymi nieregularnie na całej powierzchni. Są białawe i dość długie (około 4 do 6 cm), złożone z 8 macek wyposażonych w pinnule, ustawionych na tej samej koronie i oddzielonych przegrodami żołądkowymi. Polipy te nazywane są autozoidami lub gastrozoidami i wychwytują pokarm.
Powierzchnia pnia ma ziarnisty wygląd. Zaznaczono go reliefem w równoległych liniach, w osi cylindra. Są to rzędy bardzo licznych syfonozoidów, które absorbują wodę i rozprowadzają ją po całej podstawie.
Drugą częścią weretilli jest szypułka lub stopa, zakotwiczona w podłożu. Ma rozszerzony kształt, nie ma polipów i stanowi jedną czwartą długości zwierzęcia.
Veretilla może również pojawiać się w formie wycofanej, zazwyczaj w ciągu dnia. Następnie jest opróżniany z wody, zakopywany pod osadem lub czasami poza podłożem, leżąc na ziemi i wtedy przypomina dużego robaka.
Veretilla żywi się cząsteczkami organicznymi obecnymi w wodzie morskiej i wychwytywanymi przez polipy.
Gatunek ten jest gonochoryczny jak większość oktokorali, co oznacza, że istnieją kolonie męskie i żeńskie.
Tarło Veretillum cynomorium odbywa się sezonowo, a uwalnianie gamet odbywa się w lipcu, kiedy temperatura wody jest najwyższa. Pomimo tego wyjątkowego zdarzenia polegającego na składaniu jaj, V. cynomorium utrzymuje zapas małych oocytów przez cały rok.