Sepia officinalis Linnaeus, 1758 – Mątwa zwyczajna
Mątwa zwyczajna lub mątwa europejska ( Sepia officinalis ) jest jednym z największych i najbardziej znanych gatunków mątwy. Są to gatunki wędrowne, które spędzają lato i wiosnę na tarle na wodach przybrzeżnych, a jesienią i zimą schodzą na głębokość od 100 do 200 m. Dorastają do 49 cm długości i 4 kg wagi. Zwierzęta z mórz subtropikalnych są mniejsze i rzadko przekraczają 30 cm
Pospolita mątwa pochodzi z Morza Śródziemnego, Morza Północnego i Morza Bałtyckiego, chociaż podgatunki zostały rozproszone aż do Afryki Południowej. Żyje na piaszczystych i błotnistych dnach morskich i toleruje słonawe warunki wodne.Mątwy żyją tylko 1–2 lata (w niewoli i na wolności) i mają wiele drapieżników, w tym rekiny, delfiny, foki, ryby i głowonogi, w tym inne mątwy. Mają wiele mechanizmów obronnych, które pomagają chronić je przed drapieżnikami, w tym syfon, z którego mogą strzelać wodą, aby odepchnąć je od niebezpieczeństwa, atrament, który może odwrócić uwagę i zdezorientować drapieżnika, gdy mątwa ucieka, oraz ich zdolności kamuflażu co może pomóc im całkowicie uniknąć drapieżników.