Anabas testudineus (Bloch, 1792)
|
* Amphiprion scansor Bloch & Schneider, 1801 * Amphiprion testudineus (Bloch, 1792) * Anabas elongatus Reuvens, 1895 * Anabas macrocephalus Bleeker, 1854 * Anabas microcephalus Bleeker, 1857 * Anabas scandens (Daldorff, 1797) * Anabas spinosus Gray, 1834 * Anabas testudinens (Bloch, 1792) * Anabas testudineus lacustri Das, 1966 * Anabas testudineus ricei Das, 1966 |
* Anabas testudineus riveri Das, 1966 * Anabas trifoliatus Kaup, 1860 * Anabas variegatus Bleeker, 1851 * Anthias testudineus Bloch, 1792 * Antias testudineus (Bloch, 1792) * Lutjanus scandens (Daldorff, 1797) * Lutjanus testudo Lacepède, 1802 * Perca scandens Daldorff, 1797 * Sparus scandens (Daldorff, 1797) * Sparus testudineus (Bloch, 1792) |
Cechy charakterystyczne:
Jedne z najwcześniej sprowadzonych do Europy gatunków egzotycznych. Ze względu na dużą wytrzymałość osobniki tego gatunku były w stanie znieść długą podróż statkiem i pierwsze okazy pojawiły się w akwarium londyńskiego ogrodu zoologicznego już w 1870 r. W warunkach naturalnych, gdy ich siedliska wysychają, ryby te są w stanie przemieszczać się na lądzie za pomocą płetw piersiowych. W miejscach wilgotnych mogą przeżyć poza środowiskiem wodnym do 48 godzin, a w czasie suszy potrafią przetrwać w mule. Płetwa odbytowa jest dłuższa u samca niż u samicy.
Ryba wszystkożerna. Płatki, żywe lub mrożone bezkręgowce wodne, pokarm roślinny.
Warunki hodowlane:
Potrafią być agresywne. Potrzebne są liczne rośliny, także pływające, by utrudnić rybom wyskakiwanie, oraz dobrze dopasowana szklana pokrywa.
Temperatura wody: 22-28°C Parametry wody; pH: 7,0-8,0 dH: do 25°
Rozmnażanie:
Jaja pływają po powierzchni wody; młode wylęgają się po 24 godz. W temperaturze 26-28°C. Narybek karmić wrotkami i nowo wylęgłymi larwami solowca
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Anabas testudineus
Systematyka
Rząd
Perciformes Okoniokształtne
Rodzina
Anabantidae Łaźcowate
Gatunek
Anabas testudineus (Bloch, 1792)
Łaziec indyjski
Synonim
Anthias testudineus Bloch, 1792
Amphiprion testudineus (Bloch, 1792)
Antias testudineus (Bloch, 1792)
Sparus testudineus (Bloch, 1792)
Anabas tastudineus (Bloch, 1792)
Anabas testudinens (Bloch, 1792)
Anabus testudineus (Bloch, 1792)
Perca scandens Daldorff, 1797
Anabas scandens (Daldorff, 1797)
Lutjanus scandens (Daldorff, 1797)
Sparus scandens (Daldorff, 1797)
Amphiprion scansor Bloch & Schneider, 1801
Lutjanus testudo Lacepède, 1802
Anabas spinosus Gray, 1834
Anabas variegatus Bleeker, 1851
Anabas macrocephalus Bleeker, 1855
Anabas microcephalus Bleeker, 1857
Anabas trifoliatus Kaup, 1860
Anabas elongatus Reuvens, 1895
Anabas testudineus lacustri Das, 1966
Anabas testudineus ricei Das, 1966
Anabas testudineus riveri Das, 1966
FishBase
Występowanie
Azja –
Wielkość
Różne publikacje podają różne wielkości najczęściej do 25 cm. Jednak przeciętnie te ryby dorastają do 15 cm, w wyjątkowych sytuacjach mogą być większe.
Dymorfizm płciowy
Dojrzałe suki są większe i pełniejsze w partii brzusznej od psów.
Woda
twardość do 10°dH
pH 6,0 – 7,5
temperatura 22 – 29 °C
Akwen
Dla grupki ryb minimalne wymiary dna 180x60cm. I teraz napisze coś, co bardzo wielu czytelników zdziwi, w innych opisach to w zasadzie nie występuje. Czytając zazwyczaj brednie o różnych rybach w opisach pojawia się tekst ’’akwarium częściowo gęsto zarośnięte’’. Zazwyczaj ryby w tych opisach mogą osrać na rzadko te gęstwiny. Jednak w przypadku łajzy jest to wręcz priorytet. W moim zbiorniku testowym o długości 290 cm, gdzie są porobione odzwierciedlenia różnych biotopów, od wartkiego strumienia, poprzez leniwą rzekę, kończąc na zarośniętym rozlewisku. Sprawdzam jakie warunki bytowe wybiorą sobie ryby, żeby później lepiej zaaranżować im zbiornik. Łajzy wybrały sobie sam koniec zbiornika gdzie jest dużo krzaków, i otwartą toń w najbliższym pobliżu. Miałem te ryby trzykrotnie, za każdym razem wybierały tak samo. Więc aranżując zbiornik, znaczną część trzeba zasadzić krzakami. Najpierw dosyć luźno, idąc w kierunku tyłu trochę gęściej. Reszta zbiornika powinna być wolna do pływania. Można tam umieścić też gałęzie i korzenie. Oświetlenie powinno być intensywne na części roślinnej, pozostały obszar może być oświetlony słabiej lub wcale. Bardzo istotną sprawą jest przykrycie. Może to być szyba, lub siatka plastykowa, ponieważ ryby mogą wyskakiwać.
Zachowanie
Najlepiej trzymać je w małych grupkach 5 – 8 osobników, większa ilość sztuk oznacza większe akwarium. Zazwyczaj są to ryby skryte przebywające w roślinności, rzadziej wypływają na otwartą toń. Generalnie są pokojowe i towarzyskie, jednak w zbyt małych słoikach stres socjalny może wywołać agresję wewnątrzgatunkową. Jako drapieżniki będą z upodobaniem polować na małe ryby, dlatego towarzystwo powinno być większe od rozmiarów pyska.
Dieta
Podobno żywią się roślinnością wodną w swoim naturalnym środowisku. Nie znalazłem żadnej publikacji na temat treści żołądkowych odłowionych osobników. Jednak nie zauważyłem żeby skubały rośliny. Więc dieta powinna składać się z białka. Głównie małe ryby żywe lub martwe, oraz drobno krojone mięso ryb. Poza tym żywe rozwielitki i wodzień potocznie zwany jako szklarka. Wszelkie mrożone larwy i skorupiaki oferowane dla ryb. Dżdżownice, małe w całości, większe siekane, przed rozdrobnieniem najlepiej włożyć na krótki czas do zamrażarki. Jako dodatek można podawać owady, muchy i świerszcze, te drugie najlepiej martwe, mogą uciec i się rozplenić.
Seks
Nic nie wiadomo w tym temacie, do tarła dochodzi w porze deszczowej, stymulująca na pewno też będzie wyższa temperatura 28 °C. Więc najlepszym sposobem będzie imitacja pór roku, czytaj Rhamphichthys rostratus.
Wymagania
Przede wszystkim zarośnięte akwarium.
Uwagi
Trzeba uważać podczas odławiania siatką, potrafią z niej wypierdalać. Oraz ewentualnego kontaktu z dłonią, pokrywy skrzelowe mogą poranić.
Ma największy dodatkowy aparat do oddychania zwany labiryntem.
Dla ludzi łajzy najciekawsze są z punktu widzenia ich przemieszczania na lądzie. Na necie Baśni z tysiąca i jednej nocy na ten temat co niemiara. Od odległości na kilkaset metrów – kto to mierzył i czym? Chyba słynny badacz latających żab profesor Baltazar Gąbka. Bo poruszają się co prawda do przodu, jednak dość niezgrabnie, a przejście nawet stu metrów wydaje się nierealne. Druga sprawa jak orientują się w terenie, że podobno trafiają do innych zbiorników. Kierują się słońcem, księżycem, czy mają sekstans czy autopilota? Moim zdaniem ich wędrówki na lądzie są jak na razie zagadką. Dlaczego one w sumie to robią?
Druga sprawa długość przebywania na lądzie w niektórych przypadkach podobno wynosi 6 dni. Kto i jakimi metodami prowadził badania w tym kierunku? Jak każda ryba na ladzie długo pewnie nie pożyje, mówimy tutaj o kilku godzinach i to podczas deszczu. Natomiast w domu na podłodze, dywanie kafelkach, czy co tam macie do chodzenia dodatkowo przy podłogowym ogrzewaniu to czas skraca się do minut.