Petrochromis fasciolatus Boulenger, 1914
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Afryka; Jezioro Tanganika
Wielkość:
Samiec 15 cm, samica 12 cm
Synonimy:
* Petrochromis fasciatus Boulenger, 1914
* Petrochromis polyodon (Boulenger, 1898)
Cechy charakterystyczne:
W zależności od lokalizacji gatunek ten ma ma różne kolory. W wariancie Ikola samce mają czerwony pasek nad okiem. Wariant Nkondwe jest bardziej żółty. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodzaju posiada pysk skierowany lekko ku górze. jest jednym z najspokojniejszych ze swojego rodzaju.
Zamieszkują części jeziora usiane kamieniami w strefach przejściowych, gdzie dno jest pokryte piaskiem i detrytusem. Występują one głównie na głębokości do około 7 metrów. Samce rzadko są terytorialne. W czasie tarła bronią tymczasowego terytorium w głębszych częściach ich siedliska na około 10 do 15 metrów.
Petrochromis fasciolatus jest prawdziwym glonożercą. Posiada grube mięsiste wargi usiane drobnymi zębami, którymi zeskrobuje glony ze skał. Żerowanie odbywa się często w dużych grupach od 40 do 250 sztuk.. Jedzą głównie najmniejsze glony i okrzemki. Algi są bardzo trudne do strawienia. Te wyspecjalizowane zjadacze glonów mają zmodyfikowane jelito, które pozwala im prawidłowo trawić glony. Ich układ pokarmowy jest 10 razy dłuższy od samej ryby. Dzięki tej specjalności, nie może przetwarzać prawidłowo innych pokarmów. Nie podajemy im mięsnych pokarmów w celu zapobiegania chorobom.
Warunki hodowlane:
Biorąc pod uwagę długość tej ryby, i jego agresywne zachowanie zalecane jest, aby utrzymywać je w dość dużym akwarium. Podłoże powinno być z piasku oraz kilka dużych ścian skalnych, gdzie mogą rosnąć glony. Należy je hodować w grupie, gdy jest przewaga samców niż samic będzie wzrastała w stadzie wzajemna agresja.. Można wprowadzić do zbiornika inne gatunki roślinożerne, takie jak, na przykład, grupę Tropheus.
Temperatura wody: 24-26°C Parametry wody: pH: 8,0 – 9,0 GH: 15-25°
Rozmnażanie:
Samiec przygotowuje miejsce na skale w pobliżu piasku. Tu wabi samicę, aby przejść do tarła. Samica bierze zapłodnione jaja do pyska. Ikra trzymana jest tak długo, jak to możliwe. Po 4 do 8 tygodni nie mieści młodych w pysku i zmuszona jest uwolnić młode.
|