Pseudorasbora parva (Temminck & Schlegel, 1846)
Czebaczek amurski
Rząd >> Rodzina:
(Cypryniformes) – Karpiokształtne >> (Gobionidae)
Występowanie:
Od Wybrzeża Kości Słoniowej po Kamerun
Wielkość:
4-6 cm W warunkach naturalnych gatunek ten osiąga długość do 11 cm
Synonimy:
* Leuciscus parvus Temminck & Schlegel, 1846
* Pseudorasbora parvus (Temminck & Schlegel, 1846)
* Fundulus virescens Temminck & Schlegel, 1846
* Micraspius mianowskii Dybowski, 1896
* Pseudorasbora altipinna Nichols, 1925
* Pseudorasbora depressirostris Nichols, 1925
* Pseudorasbora fowleri Nichols, 1925
* Pseudorasbora monstrosa Nichols, 1925
* Pseudorasbora parva parvula Nichols, 1929
* Pseudorasbora parva tenuis Nichols, 1929
Cechy charakterystyczne:
Ciało stosunkowo smukłe, o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy mały, ustawiony skośnie ku górze. Szczęka dolna wysuwalna do przodu. Zęby gardłowe ustawione w jednym szeregu. Wzdłuż linii bocznej 34-38 łusek. Przebiega ona dokładnie pośrodku boków ciała. Brak wąsów. Podstawowym kolorem w jego ubarwieniu jest zielonkawoszary. Grzbiet brązowawy.
Boki poniżej linii bocznej, wraz z pokrywami skrzelowymi – srebrzyście lśniące. W tylnej części łusek widoczna jest ciemna plamka, tak że całe ciało sprawia wrażenie regularnie kropkowanego. Płetwy przezroczyste oraz żółtawobiałe. W okresie tarła głowa samców, wraz z pokrywami skrzelowymi, przybiera ubarwienie fioletowe do czerwonawoniebieskiego, zaś u samic siarkowożółte.
Występuje zarówno w wodach stojących, jak i płynących. Wprawdzie unika silnego prądu wody, jednak może pokonywać odcinki rzeki nawet o bardzo silnym prądzie. Tarło od połowy marca do końca czerwca. Wyglądająca jak pływające łańcuchy ikra przykleja się do podłoża. Pilnowana jest przez samca. Ryba ta dożywa maksymalnie 3 lat.
Narybek czebaczka odżywia się zooplanktonem. W późniejszym okresie życia ryby te żywią się larwami owadów oraz rybami.
Warunki hodowlane:
Hodowany w akwariach żyje 5 i więcej lat, może też osiągać rozmiary nawet do 15 cm. Akwarium z dobrze zarośnięta częścią oraz miejscem do pływania. Podłoże piaszczyste, oświetlenie niezbyt jaskrawe lekko przytłumione. Dobra filtracja oraz cyrkulacja wody..
Rozmnażanie:
Do tarła przystępuje po skończeniu pierwszego roku życia. W dorzeczu Amuru rozpoczyna tarło, gdy woda osiągnie temperaturę 15-19°C (maj-sierpień), natomiast w Europie trze się wcześniej – w kwietniu-czerwcu. Płodność P. parva waha się od kilkuset do kilku tysięcy ziaren ikry w sezonie. Jaja są elipsoidalne, lepkie, o żółtawym zabarwieniu. Ikra składana jest na roślinach, piasku, kamieniach, muszlach mięczaków i innych rodzajach substratu.
Tarło jest wielomiotowe i ma miejsce w strefie przybrzeżnej. Przed tarłem samiec dokładnie oczyszcza podłoże, na którym złożona będzie ikra. W czasie jednego aktu samica składa do kilkudziesięciu ziaren ikry. Jeden samiec może odbywać tarło z kilkoma kolejnymi samicami. Do momentu wylęgnięcia się larw samiec strzeże ikry i agresywnie odgania często większe od niego ryby. Rozwój zarodkowy tego gatunku w wodzie o temperaturze 20-28°C trwa 4-8, a larwalny 41-42 dni.
Młodociane stadia (wylęg, narybek) odżywiają się fito- i zooplanktonem. Starsze osobniki są bentofagami, a najczęściej zjadają larwy widelnic, chruścików, muchówek ochotkowatych, oraz niektóre skorupiaki. Czebaczek w niewielkim stopniu wykorzystuje też pokarm roślinny. W warunkach stawowych pokarm tego gatunku w dużym stopniu pokrywa się z pokarmem gatunków hodowlanych (głównie karpia), dlatego też przy masowym występowaniu może on poważnie uszczuplać ich zasoby pokarmowe.
|