Salmo salar ( Linnaeus, 1758)
|
Salmo brevipes Smitt, 1882 Salmo caerulescens Schmidt, 1795 Salmo fario var. samulus Walbaum, 1792 Salmo gloverii Girard, 1854 Salmo goedenii Bloch, 1784 Salmo gracilis Couch, 1865 Salmo hamatus Cuvier, 1829 Salmo hardinii Günther, 1866 Salmo nobilis Olafsen, 1772 Salmo nobilis Pallas, 1814 Salmo ocla Nilsson, 1832 Salmo renatus Lacepède, 1803 Salmo rilla Lacepède, 1803 Salmo salar brevipes Smitt, 1882 Salmo salar brevipes relictus Berg, 1932 |
Salmo salar europaeus Payne, Child & Forrest, 1971 Salmo salar lacustris Hardin, 1862 Salmo salar nobilis Smitt, 1895 Salmo salar ouananiche McCarthy, 1894 Salmo salar saimensis Seppovaara, 1962 Salmo salar sebago Girard, 1853 Salmo salar tasmanicus Johnston, 1889 Salmo salmo Valenciennes, 1848 Salmo salmulus Walbaum, 1792 Salmo sebago Girard, 1853 Salmo strom Bonnaterre, 1788 Trutta relicta Malmgren, 1863 Trutta salar (Linnaeus, 1758) Trutta salar relicta Malmgren, 1863 |
Cechy charakterystyczne:
Łuski drobne, mocno osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara płetwa tłuszczowa (charakterystyczna dla łososiowatych). Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała.
Łosoś jest rybą drapieżną. Początkowo żywi się skorupiakami planktonowymi i larwami owadów, później mniejszymi rybami oraz skorupiakami.
Warunki hodowlane:
Ryba trudna do utrzymania w zbiornikach domowych. Można spotkać w dużych akwariach wystawowych lub ogrodach zoologicznych.
Rozmnażanie:
Typowa ryba anadromiczna tzn. wędrująca na czas rozrodu z mórz do rzek. W czasie tej wędrówki łososie kierują się zapachem wody w miejscu, w którym przyszły na świat. W trakcie przekraczania granicy wód słodkich i słonych dokonują się w ich organizmach zmiany biochemiczne i fizjologiczne. W trakcie wędrówki nie pobierają pokarmu. Tarło odbywa się jesienią, w zimnej, dobrze natlenionej wodzie o silnym prądzie. Ikra w liczbie do 30 000 ziaren (o średnicy 4–7 mm) jest składana do jamek wygrzebanych przez samicę w piaszczystym lub kamienistym dnie. Larwy wykluwają się wiosną. Mają one długość około 2 cm. Okres resorpcji woreczka żółtkowego trwa około 40 dni. Po tarle wiele osobników ginie. Osobniki młode spędzają w rzekach 2–3 lata, następnie wędrują do morza, przybierają wtedy barwę szarozieloną na grzbiecie i srebrzystobiałą na bokach i brzuchu. W morzu spędzają kolejne 2–3 lata, po czym wracają do tej samej rzeki na tarło.