Osphronemus gorami (Lacepede, 1802)
Gurami olbrzymi (właściwy)
Rząd >> Rodzina:
(Anabantiformes) – Labiryntokształtne >> (Osphronemidae) – Guraminowate
Występowanie:
Malezja, Jawa, Chiny, Indie Wschodnie
Wielkość:
65 cm i więcej
Synonimy:
Osphronemus goramy Lacepède, 1801
Trichopus goramy (Lacepède, 1801)
Osphromenus gourami Lacepède, 1801
Osphronemus gorami Lacepède, 1801
Osphronemus gourami Lacepède, 1801
Osphronemus gouramy Lacepède, 1801
Trichopodus mentum Lacepède, 1801
Trichopode mentonnier Lacepède, 1801
Trichopus satyrus Shaw, 1803
Osphromenus satyrus (Shaw, 1803)
Osphromenus olfax Cuvier, 1831
Osphromenus notatus Cuvier, 1831
Cechy charakterystyczne:
Młode okazy są bardzo agresywne względem przedstawicieli własnego gatunku, należy więc pielęgnować je pojedynczo. Z wiekiem agresja ta zupełnie zanika i dojrzałe, 40-centymetrowe okazy można śmiało ze sobą łączyć. Wygląd młodych i dorosłych osobników bardzo różni się od siebie. W obu przypadkach ciała ryb są silnie bocznie spłaszczone i nieco wydłużone. Płetwy brzuszne są długie i mają postać charakterystycznych „wąsów”. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte daleko ku tyłowi i lekko zaostrzone. U osobników młodych głowa zakończona jest ostrym pyskiem. Ubarwienie ich ciała jest rudobrązowawe z wyraźnie widocznymi, pionowymi, ciemnobrunatnymi pręgami.
Płetwy mają kolor pomarańczowy. Z wiekiem gurami olbrzymi niestety traci nieco ze swej atrakcyjności – jego ciało zaokrągla się, głowa staje się krótka i tępa z niewielkim guzem na czole i wydatnymi, mięsistymi wargami. Diametralnie zmienia się też ubarwienie, tylna część oraz boki ciała ryby robią się ciemnobrązowe, podobnie jak płetwy. Głowa z reguły pozostaje jaśniejsza. Na całym ciele widoczne są pojedyncze, srebrne, połyskujące łuski. Znana jest też forma ksantoryczna o jednolitym, kremowozłotym ubarwieniu i ciele usianym nielicznymi, drobnymi, ciemnymi plamkami. U dorosłych ryb uwidacznia się dymorfizm płciowy – u samców płetwy grzbietowa oraz odbytowa stają się bardziej zaostrzone. Istnieje także odmiana albinotyczna tych ryb.
Ryba wszystkożerna. Wszelkiego rodzaju pokarm żywy i roślinny.
Warunki hodowlane:
Akwarium co najmniej 350 l pojemności, szczelnie przykryte. Na dnie gruba warstwa piasku lub żwiru; dekoracje: korzenie i kawały drewna oraz duże, pozbawione ostrych krawędzi kamienie. Zbiornik powinien być gęsto zarośnięty, zwłaszcza w tylnej części. Konieczna bardzo wydajna filtracja! Ważna jest czystość wody: co tydzień należy podmieniać co najmniej 20% zawartości akwarium.
Temperatura wody: 22-30°C twardość oraz odczyn wody nie mają większego znaczenia
Rozmnażanie:
Para ryb buduje duże, kuliste gniazdo z roślin połączonych grubymi pęcherzykami piany. Tarło przebiega w jego pobliżu. Samiec zanosi duże (do 2,8 mm średnicy) ziarna ikry do wnętrza gniazda. Ogółem może być ich nawet 3000-4000. Bezpośrednio po zakończeniu składania jaj samicę należy odłowić. Opiekę nad gniazdem przejmuje samiec. Narybek wylęga się po 24-36 godzinach i przez 3-5 dni pozostaje w gnieździe. Następnie zaczyna gromadnie pływać, poszukując pokarmu. Opieka samca trwa nadal – przez 2-3 tygodnie pływa wraz z młodymi i strzeże ich przed atakiem potencjalnych drapieżników. Po upływie tego czasu samca należy odłowić, w przeciwnym razie mógłby bowiem zacząć pożerać własne potomstwo.
|
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Osphronemus goramy
Systematyka :
Rząd
Okoniokształtne Perciformes
Rodzina
guramiowate Osphronemidae, chociaż natknąłem się też na ciekawą informację jakoby należała do rodziny łaźcowatych Anabantidae.
Nazwa :
Osphronemus goramy Lacepède, 1801
Gurami olbrzymi zwany też właściwym.
Synonim:
Trichopus goramy (Lacepède, 1801)
Osphromenus gourami Lacepède, 1801
Osphronemus gorami Lacepède, 1801
Osphronemus gourami Lacepède, 1801
Osphronemus gouramy Lacepède, 1801
Trichopodus mentum Lacepède, 1801
Trichopode mentonnier Lacepède, 1801
Trichopus satyrus Shaw, 1803
Osphromenus satyrus (Shaw, 1803)
Osphromenus olfax Cuvier, 1831
Osphromenus notatus Cuvier, 1831
FishBase
Występowanie :
Azja – na sporym obszarze
Wielkość :
Do 70 cm, w akwariach przeważnie do 60 cm.
Dymorfizm płciowy :
Różne teorie są na ten temat, że stare byki mają garb na czole, że różnią się ubarwieniem, że krowy mają wydatniejsze wary i są mniejsze. Jednak najbardziej prawdopodobne jest to ze byki mają spiczasto zakończone płetwy, zwłaszcza grzbietową.
Woda :
Wolna amerykanka, jedyne kryterium to większe podmiany, zwłaszcza gdy ryby są już dorosłe.
twardość do 11°dH
pH 6,0 – 7,5
temperatura 22 – 31°C
Akwen :
I tutaj znowu zaczyna się cyrk, jak to zwykle przy dużych rybach bywa. Zalecane akwaria zaczynają się od 240 l i stu paru cm długości, po takie gówniane 600 – 700 l, oczywiście na dodatek gęsto zarośnięte. Tylko ktoś kto z kutasem na łby się pozamieniał może takie brednie komuś proponować, ile litrów dla tej ryby niewiele mniejszej od karpia na wigilię zostanie do pływania, w tym gęsto zarośniętym akwarium? W 240 l to będzie jakieś 60 l, w tych 600 l jakieś 400 l, naprawdę sporo, każdy guramin właściwy dałby się zarżnąć na świąteczną kolację, żeby w takim kiblu egzystować.
Teraz moje zalecenie, baniak musi być duży w każdą stronę, czyli długi, szeroki i biorąc pod uwagę wysokość ryby, wysoki. Te nędzne długość i szerokość 400×200 wysokość 80 cm to absolutne minimum. Wystrój powinien być inny dla młodego osobnika, inny dla dorosłego. Młodociane sztuki, czasami bywają płochliwe, lubią się schować pośród roślin i korzeni. Nie na darmo w sumie mają ubarwienie maskujące w ciemne pionowe pasy. Dlatego przynajmniej część akwarium powinna być obsadzona, ale nie żadne tam gęsto. Rośliny muszą być sadzone dosyć luźno, tak żeby ryba bez problemów mogła sobie między nimi pływać, a nie wbijać się z rozpędu. To raz, dwa ze względu na roślinożerność, krzaki powinny być mało wymagające i bardziej odporne. Najlepiej zdadzą egzamin nurzaniec olbrzymi i zwartka aponogetonolistna. Dodatkowo grube gałęzie i rozgałęzione korzenie. Dla dorosłych ryb krzaki są już zbędne, nie chowają się w nich, natomiast mogą stanowić urozmaicenie diety. Zresztą młode też się za nie wezmą gdy nie dostaną sporo paszy roślinnej. Więc dla dorosłych, trzeba zostawić jak największą wolną przestrzeń do kąpieli. W zupełności wystarczą grube gałęzie. W sumie te 5000 l które proponuje to nie jest aż tak strasznie dużo, jeżeli wylać tą wodę na ziemię to będzie tylko większa kałuża. Nie wiem co ludziom wydaje się tam tak wielkiego.
Zachowanie :
Głównie zależne jest od wielkości. Młode osobniki są dosyć agresywne wobec siebie, do tego stopnia że płetwy się strzępią przy spotkaniu. Agresję również przejawiają do innych ryb podobnie ubarwionych. U mnie była przeganiana młoda Parachanna africana która trafiła do tego zbiornika tymczasowo. Więc inne Azjatyckie gatunki wężyków, o podobnym ubarwieniu nie powinny być zestawiane z młodymi guraminami. Dorosłe z reguły są spokojne i tolerancyjne, chociaż trafiają się osobniki którym neurozy niestety zostają. Ganiają wtedy wszystko, próbują nawet atakować postacie poza szybą. Jak już wyżej pisałem, młode osobniki czasami bywają płochliwe, lubią się kitrać. Dlatego kryjówki powinny być zrobione. Nie należy z nimi trzymać małych ryb, doskonale na nie polują. Jak wszystkie labiryntowe także i te oddychają powietrzem atmosferycznym.
Dieta :
Znaczną część pokarmu powinien być pochodzenia roślinnego. Pokarm roślinny jest mniej kaloryczny od zwierzęcego więc powinno się podawać go więcej. Ja swoim podaje makaron najlepiej nitki, kaszę jęczmienną, pęczak, mannę, ryż, oczywiście ugotowane na sztywno żeby się nie rozwalało. Płatki owsiane, zalecane jest ich zaparzenie ale w takim przypadku mocno mącą wodę. Dlatego najlepiej wrzucić je do wrzątku i chwilę pogotować pilnując żeby nie wykipiały, po tym zabiegu nie zamącą wody. Dodatkowo dostają groszek i kukurydzę z puszki, liście sałaty, szpinak od czasu do czasu dostaną też kawałki owoców, wiśnie, czereśnie, śliwki, banany dorosłe osobniki szamią od razu całe obrane ze skóry, (kiwi obrane ze skóry), ogórki, marchew, cukinię, dynię. Jeżeli jest taka możliwość powinny też dostawać rośliny wodne, poza tym zjedzą wszelkie pokarmy sztuczne. Nie powinno też zabraknąć białka. Więc młode osobniki karmimy wszelkimi mrożonkami dla ryb jak gammarus, ochotka, artemia, krewetka, kryl, siekane dżdżownice, drobno krojone filety ryb, małe żywe ryby. Natomiast większe mrożonymi rybami oraz filetami. Dżdżownicami jednak nie wolno karmić dojrzałymi płciowo rosówkami dość często, chociaż nimi najszybciej by się najadły. Z nieznanych mi przyczyn ryby często karmione rosówkami padają, dlatego powinny to być średniej wielkości robaki. Ja swoim większym rybom mielę mięso rybie wraz z wszelkimi mrożonkami dla ryb które są już za drobne, cyklop wodzień, czarna larwa komara, dafnia, ochotka, artemia. Rybie mięso po wymieszaniu z tym wszystkim stanowi spoiwo, potem tylko to rozklepać i do zamrażarki.
Potrafią pochłonąć naprawdę spore ilości żarcia.
Seks :
Podobno dojrzewają już po 6 miesiącach. Myślę że do zainicjowania tarła wystarczy spora podmiana wody, nawet z niższym poziomem i jednoczesne podwyższenie temperatury do 28°C. Samiec buduje gniazdo, dlatego trzeba mu sypnąć jakiejś sieczki z roślin. Po tarle sukę najlepiej odłowić, pies pilnuje gniazda i młodych, w tym czasie może pozbawić ją życia, aczkolwiek nie musi, jednak lepiej odłowić. Pisklaki najlepiej karmić artemią.
Wymagania :
Dla młodych, kryjówki z roślin i korzeni, dla dorosłych przestrzeń życiowa, masa żarcia.
Uwagi :
W rodzaju Osphronemus istnieje na dzień dzisiejszy 4 opisane gatunki, są one do siebie dosyć podobne więc drobne klucze do identyfikacji.
1. Osphronemus exodon – w płetwie grzbietowej twardych promieni 14 – 16, miękkich 10 – 11, w płetwie odbytowej twardych promieni 11 – 13, miękkich 17 – 19. Młode osobniki mają 6 – 7 pionowych pasów i ciemną plamę z tyłu ciała, oraz czerwony pasek na podgardlu i piersi. Natomiast dorosłe posiadają ciemne ubarwienie dolnej części ciała i szare górnej. Jednak najlepszym identyfikatorem tego gatunku są zęby dosyć dobrze widoczne.
2. Osphronemus goramy – w płetwie grzbietowej twardych promieni 12 – 14 , miękkich 10 – 13, w płetwie odbytowej twardych promieni 9 – 13, miękkich 18 – 21. Młode osobniki posiadają 8 – 10 pionowych pasów i ciemną plamę z tyłu ciała.
3. Osphronemus laticlavius – w płetwie grzbietowej twardych promieni 10, miękkich 13 – 14, w płetwie odbytowej twardych promieni 11 – 12, miękkich 16 – 18. Czerwono obrzeżone wszystkie płetwy i ciemna plama z tyłu ciała.
4. Osphronemus septemfasciatus – na razie wiadomo tylko że istnieje.
|