Aleksy MOJ |
HIACYNT WODNY – ROŚLINA NIESAMOWITA |
Synonimy: Pontederia crassipes Martius; P. azurea Hooker; P. elongata J. H. Balfour; Eichhornia speciosa Kuth; Heteranthera Formosa Miquel. Nazwa Eichhornia pochodzi od pruskiego ministra J. A. F. Eichorn’a, 1779-1850; crassipes natomiast z języka łacińskiego od „crassus” = gruby, ,,pes” = noga, czyli gruba noga, z uwagi na rozdęte, zgrubiałe ogonki liściowe. Inna polska nazwa to: pontederia gruboogonkowa. Żadna inna roślina na świecie nie zrobiła takiej „kariery” jak właśnie hiacynt wodny. W roku 1884 sprowadzono ją z Ameryki Południowej do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Swą urodą sprawiła, że chętnie nabywali ją posiadacze basenów ogrodowych. Dzięki swej żywotności i niesłychanej wprost rozrodczości, rozprzestrzeniała się w całych południowych Stanach Zjednoczonych. Zarastała wszelkie zbiorniki wodne, kanały, cieki i rzeki, stając się chwastem wodnym – prawdziwą klęską, uniemożliwiającą żeglugę, pokrywającą powierzchnię wody grubą, zwartą warstwą tak, że po niej można było chodzić. Np. w wodach Texasu i Florydy w ciągu 10 miesięcy hiacynt wodny zarastał lustro wody tak, że na powierzchni 100 m2 naliczono 200 do 450 tysięcy roślin. W roku 1956 Amerykanie wyasygnowali 53 miliony dolarów na zwalczanie hiacynta wodnego. Stąd nazwano go – chwastem miliona dolarów. Hiacynt wodny rozprzestrzenił się poza Ameryką na kontynentach Afryki i Azji w strefie tropikalnej. W 1953 roku „zawędrował” do rzeki Kongo w Afryce i wkrótce rozprzestrzenił się w środkowym i dolnym biegu rzeki, po wodospad Stanleya. Istnieje przypuszczenie, że szkocki misjonarz przeniósł hiacynta wodnego z Ameryki do Południowej Afryki. W roku 1958 w miesiącach od marca do sierpnia rozprzestrzenił się na 1100 km biegu Nilu. Na początku opanowywał brzegi, przystanie, później tworzył bardzo grube kożuchy, uniemożliwiające żeglugę. W Indonezji bywa zjadany jako warzywo. Może służyć jako surowiec do przemysłowej produkcji sody i alkoholu. Jest stosowany jako pasza dla zwierząt, a po skompostowaniu stanowi nawóz. Jakkolwiek w normalnych akwariach nie ma większego powodzenia, to w akwaterrariach i w akwariach o obniżonym lustrze wody lub z wysoką zamkniętą nadbudową, zapewniającą ciepło i wilgotne powietrze, może być z powodzeniem hodowany. Niektóre ryby i narybek chętnie przebywają w gęstwinie dekoracyjnych korzeni hiacyntów wodnych. Na wiosnę usuwając pędy boczne możemy spowodować zakwitnięcie tej rośliny. Nasiona wytwarza tylko na zasadzie zapylenia krzyżowego z roślinami pochodzącymi z Ameryki Południowej. Literatura: S. Sławiński i M. Tokarski – Rośliny wodne w ogrodzie botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego – 1978. |