Piotr KOMASARA |
|
||
Długość życia różnych gatunków ryb żyjących w naturalnym środowisku jest bardzo różna i zależy od szeregu czynników zarówno zewnętrznych jak i osobniczych, charakterystycznych dla danego taksonu. Nieraz można znaleźć informację w starych opracowaniach, dotyczącą wieku takich popularnych gatunków słodkowodnych jak karpie i szczupaki. Najczęściej w opisach podawane są przykłady ryb liczących setki lał, niestety nie zostało to naukowo potwierdzone. Specjalnych eksperymentów nad długowiecznością poszczególnych gatunków ichtiofauny nie przeprowadzano. Natomiast znane są opracowania dotyczące wieku poszczególnych populacji ryb poławianych przemysłowo. Stąd też wiadomo, że wiek takich gatunków jak płoć, śledź, liczy się na dziesiątki lat. Są również i takie jak sielawa – żyjące parę lał. U niektórych ryb życie kończy się wraz z odbyciem tarła jak np. łososia pacyficznego z rodzaju Oncorhynchus, albo węgorza, który już nie powraca z okolic Morza Sargasowego. Nie wyklucza się jednak znacznej długowieczności u poszczególnych gatunków ryb. Z tym, że należy uwzględnić jeden niezwykle istotny fakt, że w środowisku naturalnym ryby giną najczęściej z przyczyn niezależnych od organizmu, w różnych okolicznościach, nie dożywając do fizjologicznej starości. Jedną z dróg umożliwiających określenie wieku jest hodowla akwaryjna. Możliwość codziennej obserwacji kondycji i zachowania się podopiecznych stwarza dogodne warunki do wysuwania wniosków na temat przyczyn ewentualnego śniecią zwierząt oraz umożliwia zapobieganie wielu pasożytniczym chorobom, które mogą być zwalczane za pomocą medykamentów. Wielu hodowców na podstawie własnych spostrzeżeń wie, że ryby z rodziny Poecilidae żyją krótko, z reguły 2-3 lat, większość gatunków z rodziny Cyprinodontidae również charakteryzuje podobnie krótki, a często znacznie krótszy (rodzaj Nothobranchius) okres życia. Natomiast znacznie trudniej jest uzyskać informację o możliwościach przetrzymywania w warunkach sztucznych, gatunków długo żyjących, często z bardzo prozaicznych przyczyn. Rzadko który hodowca hoduje daną rybę kilkanaście lat. Najczęściej po udanym kilkukrotnym uzyskaniu narybku poszukuje innych gatunków, -których jeszcze nie rozmnażał. Dlatego też dane zamieszczone w tym artykule powinny być ciekawym uzupełnieniem tej dotychczas bardzo słabo poznanej strony potencjalnych możliwości hodowanych przez akwarystów ryb słodkowodnych. Informacje o długości życia poszczególnych gatunków pochodzą z trzech źródeł: Ogrodu Zoologicznego w Wupertaal (RFN), Akwarium Natura Artis Magistra w Amsterdamie (Holandia) oraz Akwarium Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni.
ż. – gatunki te jeszcze żyją |