Rotala wallichii należy do rodziny krwawnicowatych (Lythraceae). Gatunek ten w roku 1867 został przez Hookera nazwany Hydrolythum wallichii, a w 1880 przez Koehne’go przeniesiony do rodzaju Rotala. Do akwarystyki wprowadzona jako Mayaca sp. Roślina ta występuje w południowo-wschodniej Azji. W środowisku naturalnym jest rośliną ziemnowodną. Spośród roślin z rodzaju Rotala, Rofala wallichii jest najlepiej przystosowaną do życia pod wodą. Ma cienki pęd, koloru delikatno-różowego, z tym że w miarę wzrastającego oświetlenia rośliny, kolor ten jest intensywniejszy. Nadwodne liście ma bardzo cienkie, delikatne, nitkowate, siedzące; w okółku jest ich 10-13 (a nawet wg H. Schópfela 20 i więcej). Liście podwodne ma równowąskie, cienkie, przeświecające, do 20-25 mm długie, 1 mm szerokie z jednym nerwem, ostro zakończone. Strona górna liścia jest niekiedy brązowawa, a dolna najczęściej czerwonawa.. Kwiatostan w formie kłosa. Małe kwiatki są koloru różowego. Rotala wallichii jest rośliną wymagającą, ciepłolubną i światłolubną. Pożądana jest woda miękka, o temperaturze od 22-30°C i odczynie lekko kwaśnym (pH 5-6,5). Oświetlenie dość intensywne 1 W na 1,5 I wody. W wodzie twardej raczej Ąle rośnie i w końcu zamiera (choć znane są przypadki uprawy tej rośliny przy 20-26 stopniach w skali niemieckiej.) Nie lubi przesadzeń. Rozmnaża się z sadzonek.
Literatura: Baensch H. A. i Riehl R., Aquarien Atlas, Tom II, Melle Verlag 1985 Miihelberg H., Das grosse Buch der Wasserpflanzen, Leipzig 1980 Rataj K., Akvaristika zaina u rostlin, Praha 1977. Schüpfel H., Gruppenflanzen die Rotala – Arten, Aquarien magazin, Stuttgart 1984, str. 199
Recenzował: dr Ryszard Kamiński
Rogatek sztywny
Odmiana z czerwonym pędem z Meksyku
Lothar Wischnath
Berlin Zachodni
Rodzaj Ceratophyllum a przede wszystkim C. demersum występuje na całej prawie kuli ziemskiej. Natomiast występowanie gatunku rogatka krótkoszyjkowego (Ceratophyllum submersum) jest ograniczone do środkowej i południowo-wschodniej Azji oraz Europy. Oba gatunki wykształcają niekiedy znacznie różniące się od siebie lokalne odmiany.
W roku 1979 (dzięki autorowi – przyp. redakcji) trafia do Europy, pochodząca ze środkowego Meksyku, piękna odmiana C. demersum. Roślina ta ma wspaniałą czerwoną łodygę i blaszki liściowe o delikatniejszej strukturze, niż u europejskiej odmiany rogatka sztywnego (C. demersum), oraz bardziej szorstkie od liści rogatka krótkoszyjowego (C. submersum). Pędy, swobodnie unoszące się w toni wodnej, w pobliżu powierzchni wody, silnie się rozgałęziają. Jeżeli są wystawione na dostateczną ilość światła, wytwarzają także kwiaty. Są one niepozorne, rozdzielnopłciowe i wyrastają w kątach liści. Zarówno kwiaty żeńskie jak i męskie występują na jednej roślinie, czyli jest ona jednopienna. Wiele zielonych łusek tworzy okwiat. Męskie kwiaty zawierają 6-16 pręcików, zaś kwiaty żeńskie posiadają jeden słupek. Zapylenie następuje pod wodą. Owocem jest orzeszek.
Wszystkie gatunki rogatków są przystosowane do życia tylko w wodzie. Nie mogą rosnąć na lądzie. Unoszą się wolno w toni wodnej, nie ukorzeniają się, mogą jednak na dnie zbiornika wodnego tworzyć zwarte łachy. W tym przypadku pędy stykające się z podłożem wytwarzają specjalne zmetamorfizowane, białawe pędy, tzw. ryzoidy, które wnikają w to podłoże. W ten sposób dochodzi do zakotwiczenia tej bezkorzeniowej rośliny.