Anatol Nożnow TARŁO GRUBOWARGA ZIELONEGO – LABEO FRENATUS FOW.
Grubowarg zielony jest najmniejszym gatunkiem spośród wszystkich ryb z rodzaju Labeo i chociaż różni się od najbardziej popularnego z nich – grubowarga dwubarwnego (Labeo bicolor), to jednak w zachowaniu wykazuje wiele cech wspólnych. Rybki te także „wojują” broniąc swoich terytoriów, również istnieją wśród nich „stopnie ważności”, zgodnie z którymi silniejsze osobniki władają słabszymi. W małym akwarium słabe okazy zwykle tłoczą się w kącie i potrafią godzinami stać tam głową w dół. Jeżeli okaz silniejszy zajmie obszar blisko miejsca karmienia, wówczas słabsze egzemplarze bardzo rzadko podpływają do pokarmu. Natomiast w dużym zbiorniku ta „wojna” nie wydaje się niczym innym jak zabawnym widowiskiem. Obserwując życie grubowarga w akwarium, można stwierdzić, że chemiczno-biologiczne wskaźniki wody dla ich chowu nie odgrywają większego znaczenia. Rybki jednakowo dobrze się czują w wodzie twardej i w miękkiej, o odczynie bądź zasadowym, bądź też kwaśnym. Jedynie przy temperaturze poniżej 22°C przestają „zabawiać się w doganianie”. Rys. Chr. H. Visser Ubarwienie ryb zmieniło się: płetwy samca zrobiły się ogniście czerwone, a na płetwach brzusznych pojawiła się taka sama czarna wypustka (otoczka), jak na płetwie odbytowej. Ciało przybrało kolor prawie czarny. Para pływała po całym akwarium, nad żabienicami, bok w bok. Następnie rybki popłynęły w gąszcz i „stanęły” na ogonkach, tworząc literę V, poruszały ciałami, potem na mgnienie oka całymi ciałami dotykały się nawzajem, aby rozpłynąć się w różne strony. Po każdym takim zbliżeniu 3-4 żółtawe ziarna ikry opadały na rośliny. Inni mieszkańcy akwarium z żarłocznością zjadali ikrę. Trzeci egzemplarz Labeo, który okazał się samcem, również próbował wziąć udział w tarle, ale zawsze był przeganiany przez silniejszego. Tarło trwało około 3 godziny. Twardość wody w basenie wynosiła 5°n, pH – 6,7, a temperatura 28°C. Tłum. A. Latusek |