Erwin Hemke
Neustrelitz, NRD
Nowa forma hodowli ryb egzotycznych
w Niemieckiej Republice Demokratycznej
Już od paru lat hodowcy w NRD stosują nową formę produkcji ryb egzotycznych. W latach poprzednich zapotrzebowanie pokrywano drogą importu z krajów tropikalnych oraz z własnych hodowli akwarystów. Coraz to większy popyt, jak również stały wzrost eksportu ryb z NRD do innych krajów, wymagał zwiększenia hodowli. Zaczęto więc szukać nowych wydajniejszych form produkcji, pozwalających pokryć stale rosnące zapotrzebowanie.
Skuteczną formą, uwieńczona sukcesem, okazał się sposób, polegający na łączeniu się akwarystów w spółdzielnie hodowlane. Spółdzielnie produkcyjne /Produktionsgenossenschaften werktatiger Zierfischzuchter, skrót: PWZ/, bo tak je trzeba raczej nazwać, powstają na drodze dobrowolnego łączenia się hodowców. Obecnie istnieje na terenie NRD szesnaście tego typu przedsiębiorstw.
Głównym odbiorcą ryb, wyhodowanych przez spółdzielnie, jest państwowe przedsiębiorstwa „Zoologica” w Berlinie. Przedsiębiorstwo to zawiera z PWZ-tami umowy na skup ryb i zaopatruje je w nowe, wartościowe egzemplarze zarodowe.
Jak pracują spółdzielnie PWZ ? Odpowiedzią na to pytanie niech będzie przykład spółdzielni w Neustrelitz. Rząd NRD, na skutek stałego zapotrzebowania zagranicy na ryby akwaryjne i rosnący popyt na targach w Lipsku, zwrócił się do akwarystów z inicjatywą utworzenia wspomnianych spółdzielni. Propozycja utworzenia spółdzielni w Neustrelitz wynikała z faktu, że w okolicy, tego miasta istnieje baza pokarmowa, w postaci wielu stawów i jezior. W południowych okręgach NRD, gdzie tradycje hodowlane sięgają wielu lat, baza pokarmowa jest znacznie gorsza, na skutek zatruwania wody przez przemysł. W Neustrelitz wody nie są zanieczyszczone i dlatego baza pokarmowa jest bardzo dobra.
Rozmowy przeprowadzone z zainteresowanymi ludźmi, doprowadziły w dniu 1 sierpnia 1966 r. do utworzenia w tym mieście 3 osobowego zespołu spółdzielczego, pod nazwą „Nowa Droga”. Spółdzielnia otrzyma kredyty państwowe, potrzebne remonty pomieszczeń i zakup sprzętu.
W pustym budynku dawnej gorzelni, położonym na przedmieściu, znaleziono pomieszczenia do hodowli. Stary budynek, jak zwykle, wymagał remontu. W krótkim czasie, po przebudowie pokoi, do zbiorników wpuszczono pierwsze ryby. Na początek zaplanowano 300 zbiorników, które zostały wykonane we własnym zakresie. Z narastaniem ilości zbiorników, zwiększała się również ilość ryb.
W tym czasie trójka hodowców nabyła dwa samochody, potrzebne do transportu pokarmu. Pod koniec roku w akwariach pływało już parę tysięcy ryb. W pierwszym kwartale 1967 r, zaczęto eksport ryb za granicę, poprzez przedsiębiorstwo „Zoologica”.
Ponieważ „Zoologica” płaci stałe ceny, hodowcy mają możność dokładnego planowania dochodów. Dochody, po potrąceniu kosztów za prąd, i materiały, dzieli się między członków PWZ. Podział pracy przewiduje okresowe wykonywanie takich, czynności, jak ogrzewanie, chwytanie pokarmu itp.
W pobliżu spółdzielni planuje się założenie nowych stawów pokarmowych dla narybku, oraz hodowlę roślin wodnych.
Taki sposób produkcji jest opłacalny i oceniany jako bardzo dobry. Intensywna i właściwa opieka nad rybami i narybkiem, daje lepsze efekty. W ostatnich latach, na skutek stosowania takich form hodowli, mogła NRD wyeksportować ryby do 84 krajów. Pomimo tak znacznej produkcji, NRD posiada wiele zamówień jeszcze nie zrealizowanych. Z tego to powodu, hodowle spółdzielcze uzyskały duże poparcie państwa, w postaci kredytów. W roku 1970 przewiduje się jeszcze znaczniejszy wzrost ekspotu.
Przetłumaczył: Henryk Kilka
|