Numer 95
Etologia ryb oczyma akwarysty. Część II. Ekstremalne warunki życia – Marcin Graczyk;
Niektóre ryby wykazują się niewiarygodną wręcz wytrzymałością na niekorzystne warunki środowiskowe. Czasem zbiorniki wodne wydają się niemożliwe do zasiedlenia przez jakiekolwiek żywe istoty.;
Ciekawostki akwarystyczne – Michał Pręgowski;
Piękno w skali mikro – Michał Pręgowski;
Południowoamerykańskie i afrykańskie pielęgniczki uchodzą za umiarkowanie wymagających, ale bardzo pięknych mieszkańców akwariów. Oprócz urody ich niewątpliwą zaletą są również filigranowe rozmiary, sprawiające, że pielęgniczki mogą gościć w niemal każdym, nawet najmniejszym, domu.(…) Pielęgniczki, tak jak ich więksi kuzyni, należą do rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae).(…)Znakomita większość gatunków, w tym popularne pielęgniczki Ramireza (Mikrogeophagus ramirezi) i kakadu (Apistogramma cacatuoides), pochodzi Ameryki Południowej.;
Niezwykle urokliwy przedstawiciel małych karpiowatych, czyli o Celestichthys margaritatus, dawniej znanej jako Microrasbora sp. Galaxy – Radosław Bednarczuk;
Ryba ta zrobiła w bardzo krótkim czasie prawdziwą furorę w słodkowodnej akwarystyce. Jest niewielkich rozmiarów, z bardzo ciekawym wzorem na ciele.;
Nicienie występujące u ryb akwariowych – prof. dr hab. Jerzy Antychowicz;
U tropikalnych ryb akwariowych nicienie występują zwykle w przewodzie pokarmowym, choć niekiedy można je stwierdzić w innych narządach wewnętrznych.;
Brzanka Denisona (Puntius denisonii) – najwspanialsza z brzanek? – dr Hubert Zientek;
Ta barwna i nietuzinkowa ryba urzeka swym pięknem i łagodnym usposobieniem. Nie należy do częstych mieszkańców akwariów, jednak przez ostatnie kilka lat jej popularność niewątpliwie znacznie wzrosła.;
Samotnik czy stado, czyli problem obsadzenia terrarium z jaszczurkami – Alicja Papiór, Szymon Najdora;
Czytając książki, czasopisma czy artykuły internetowe dotyczące terrarium dla jaszczurek, znajdujemy wskazówki dotyczące doboru wielkości zbiornika podane najczęściej dla pary bądź haremu.;
Modliszka – piękna ta bestia – Magdalena Ryba;
Samica zjada samca w trakcie kopulacji – powszechnie znana prawda o modliszkach, lecz czy słuszna? Po części tak, ale żeby w pełni zrozumieć tego przeuroczego owada, należy głębiej poznać jego życie.;
Gekonik perełkowy – małe cudo – Alicja Papiór, Szymon Najdora;
Istnieją dwa gatunki gekoników perełkowych – Stenodactylus petrii oraz nieco od niego większy Stenodactylus stenodactylus.;
Biotopy jeziora Malawi. Część II. Pielęgnice znad piasku – Mateusz Topolanek;
W poprzednim artykule starałem się opisać przystosowania pielęgnic zamieszkujących skalne środowisko jeziora Malawi, czyli głównie przedstawicieli grupy Mbuna, charakteryzujących się bardzo często silnym terytorializmem, dietą opartą na glonach oraz niezwykle kontrastującymi barwami, zarówno samców, jak i samic. Tym razem chciałbym się skupić na nieco skromniej ubarwionych, lecz moim zdaniem wyposażonych przez Matkę Naturę w znacznie ciekawszy wachlarz zachowań pielęgnic występujących w głębszych rejonach jeziora, czyli bezpośrednio nad piaszczystym dnem. (…) Doskonałym przykładem są samice z rodzaju Lethrinops, czyli typowego przedstawiciela „piaskowych” pielęgnic, którego samice są praktycznie niewidoczne na tle szarego, „budowlanego” piasku, kiedy w akwarium po zgaszeniu światła panuje półmrok.;
Słów kilka o agresji u ryb – Zbigniew Strzelecki;
Problem doboru ryb w zbiorniku wielogatunkowym towarzyszy akwarystom bardzo często.;
Wywiad z braćmi Stendker – właścicielami największej hodowli dyskowców w Europie – Maciej Dziedzic;
Jakiś czas temu miałem niewątpliwą przyjemność odwiedzić jedną z najsłynniejszych hodowli dyskowców w Europie należącą do Jörga Stendkera.;
„J” Snake Skin – Skóra węża – Andrzej Sieniawski;
Obecnie omawiana grupa określana jest w Polsce mianem „Skóry węża”. Często też akwaryści posługują się przy jej nazywaniu angielskim określeniem „Snake Skin”.;
Długonos ciernisty (Macrognathus aculeatus) w akwarium – dr Hubert Zientek;
Długonos ciernisty należy do rodziny Mastacembelidae i rodzaju Macrognathus (długonosy). Ryby te nie mają nic wspólnego z węgorzami (rodzaj Anguilla).;
Numer 96
Królowe akwarystyki słodkowodnej – pielęgnice. Dlaczego warto hodować pielęgnice? – Radosław Bednarczuk;
Magia pielęgnic polega nie tylko na ich wielkiej różnorodności, co wiąże się z mnogością kształtów, form barwnych i zróżnicowanej wielkości, lecz także, a może przede wszystkim na bardzo ciekawym rozrodzie i zachowaniach społecznych.(…) Pielęgnice (Cichlidae) zamieszkują Afrykę, Amerykę, Azję i Madagaskar. (…)Niektóre z nich mierzą zaledwie kilka centymetrów (Neolamprologus multifasciatus), inne dorastają do prawie metra jak np. Boulengerochromis, który zamieszkuje jezioro Tanganika, osiągając wagę nawet 5 kg.;
Mała Tanganika: zakładamy niewielkie akwarium dla endemicznych pielęgnic afrykańskich – Michał Pręgowski;
Pielęgnice z jeziora Tanganika mają bardzo wiele do zaoferowania akwaryście, któremu opatrzyły się najpopularniejsze ryby.(…) Aby hodować pielęgnice z Tanganiki, wystarczy nam już 40-litrowy zbiornik. W takim domu z powodzeniem zamieszka para lub harem mniejszych muszlowców. Jeżeli jednak dysponujemy miejscem na odrobinę większy zbiornik, 60- lub 100-litrowy, możliwości związane z obsadą rosną niepomiernie. Takie akwaria mogą stać się domem nie tylko dla muszlowców, ale i dla naskalników, szczelinowców lub niewielkiej kolonii księżniczek z Burundi (Neolamprologus pulcher) lub ich kuzynek. Pole manewru jest więc spore.;
Biotopy jeziora Malawi Cz. III. Otwarte wody – Mateusz Topolanek;
Otwarte wody Malawi to wciąż bardzo tajemnicze miejsce. Spośród pozostałych obszarów jeziora ten zdecydowanie jest największy i co za tym idzie najmniej poznany.;
Mokradło w domu – wstęp do paludarystyki – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
Paludarium można śmiało określić jako inny wymiar akwarystyki, sposób na wprowadzenie do codziennego życia skrawka tropikalnego lasu. (…) Określenie „paludarium” wywodzi się od łacińskiego słowa palus, które oznacza ‘bagno’. Paludarium więc w swoim zamyśle ma łączyć wodę, podmokły teren i wilgotną część brzegową.;
Krewetka Caridina cf. babaulti i jej krewniacy – piękne i barwne zwierzęta akwariowe i trudności w ich klasyfikacji – Werner Klotz;
Zielone krewetki karłowate z rodzaju Caridina tworzą w niejednym akwarium piękny kontrast w stosunku do czerwonych krewetek Crystal Red czy pomarańczowych Red Fire. (…) Przed długi czas zwierzęta te sprzedawano w sklepach akwarystycznych i pomiędzy hodowcami pod nazwą Caridina „ceylanica”. (…)Gatunek pod nazwą „Caridina ceylanica” w ogóle nie jest znany nauce. Jednak w wodach słonawych regionów wybrzeża Sri Lanki żyje gatunek krewetek o podobnej nazwie: Caridina zeylanica.;
Rzekotka drzewna – dr Adam Adamski;
Rzekotka drzewna (Hyla arborea) to jedyny krajowy przedstawiciel kosmopolitycznego rodzaju Hyla liczącego 350 gatunków. Rzędu płazów bezogonowych (Anura) i gromady płazów (Amphibia).;
Pustelnia, czyli krab na sucho – Marcin Szmel;
Kilka miesięcy temu zdecydowałem się na coś, czego bardzo nie lubię, unikam, odradzam i postrzegam zdecydowanie negatywnie. Kupiłem zwierzęta, o których nie wiedziałem w zasadzie nic, a już na pewno nic ważnego i istotnego z punktu widzenia hodowli.;
Czy te oczy mogą kłamać? Czyli o wężu wielkookim – Witold Borkowski;
Artykuł ten poświęcę ciekawemu przedstawicielowi węży właściwych (Colubridae), który nie jest tak popularny jak inni reprezentanci tych gadów, w szczególności z ogólnie pojmowanego rodzaju Elaphe. Ta wielkooka piękność to wąż wielkooki: Bogertophis subocularis;
Do skalnego zbiornika – Sławomir Siudakiewicz;
Wielu ludzi nie wyobraża sobie akwarium bez roślin. Zbiorniki takie jednak w ciągu ostatnich kliku lat stają się coraz popularniejsze dzięki rybom z jeziora Tanganika.(…) Przestawię Państwu Julidochromis transcriptus, popularnie zwanego naskalnikiem wężogłowym pochodzącego z zachodniej części Tanganiki, gdzie żyje w litoralu skalistym. ;
Dekoracyjne akwaria roślinne. Czy droga do podwodnego ogrodu jest naprawdę aż taka trudna? Część VI. Pierwsze dni funkcjonowania akwarium – Arkadiusz Siurda;
Jak Czytelnicy zapewne doskonale pamiętają, w poprzedniej części cyklu omówiliśmy dokładnie proces zakładania akwarium i udało się nam nasze modelowe akwarium zaaranżować, obsadzić w całości sadzonkami roślin, napełnić wodą oraz uruchomić całą technikę mającą czuwać nad poprawnością parametrów wody.;
Drobnoustek obrzeżony (Nannostomus marginatus) – małe jest piękne – dr Hubert Zientek;
Drobnoustki obrzeżone należą do rodziny Lebiasinidae i są bliskimi krewniakami kąsaczowatych. Są to bardzo piękne, dorastające do niewielkich rozmiarów ryby o specyficznych, ale niezbyt wygórowanych wymaganiach środowiskowych.
Barbus hulstaerti – afrykańska brzanka motyla – Olivier Lucanus;
Chyba nikt nie przypuszczał, że będzie trzeba czekać całe dziesięciolecia, żeby wreszcie móc znowu zacząć importować te piękne rybki. Ale od wiosny 2006 r. można wreszcie kupić Barbus hulstaerti w dużych ilościach, ponieważ pewien łowca z Kinszasy oferuje je wraz z innymi rybami centrali Cuvette z Konga.;
Podstawy właściwego żywienia kolcobrzuchów – Zbigniew Strzelecki;
Od czasu do czasu w sklepach zoologicznych natrafić można na bardzo ciekawe rybki z rodziny Tetraodontidae (rozdymkowate = kolcobrzuchowate). Zasadnicze dane o wyglądzie i trybie ich życia znajdziemy w czasopismach, książkach i publikacjach internetowych o tematyce akwarystycznej.
U nas najpopularniejszymi (najłatwiej dostępnymi) przedstawicielami rodziny są kolcobrzuchy tzw. zielone, tj. Tetraodon nigroviridis i Tetraodon fluviatilis. Nazwa polska obu gatunków pochodzi z okresu, gdy nie wyróżniano ich jako osobne taksony (uważano za odmiany barwne tego samego gatunku). Angielskie nazwy są dokładniejsze, gdyż Green (tj. zielony) Pufferfish stosuje się tylko w przypadku T. fluvatilis. Natomiast T. nigroviridis określany jest jako Green Spotted Pufferfish (tj. zielony nakrapiany). Dla uproszczenia przyjmijmy podobne nazewnictwo: kolcobrzuch zielony – T. fluvatilis i kolcobrzuch cętkowany lub nakrapiany – T. nigroviridis.;
Jubileusz 35-lecia (1972-2007) Klubu Poecilia Reticulata – Jerzy Kaszuba;
Jak szybko ten czas leci! Pięć lat minęło od chwili, gdy w numerze 38 „Naszego Akwarium” (z listopada 2002 roku) ukazał się mój artykuł z okazji 30-lecia Klubu Poecilia Reticulata, a w 2007 r. przypadł następny jubileusz: 35-lecia.;
Numer 97
Urodzone wśród kamieni – czyli o rzadkiej pielęgnicy Retrocullus xinguensis – Radosław Bednarczuk;
Gatunki z rodzaju Retroculus może nie należą do nadzwyczaj kolorowych, ale mają w sobie to „coś”, co przykuwa uwagę każdego miłośnika ryb: szalenie oryginalny, można rzec smoczy wygląd, interesujący behawior i arcyciekawe, niespotykane u innych pielęgnic zachowania rozrodcze. (…) Nazwa Retroculus (łac. retro = ‘do tyłu’; łac. oculus = ‘oko’) związana jest z tym, że oczy tych pielęgnic umieszczone są stosunkowo daleko w tyle głowy. To pozwala rybom na głębsze sięganie pyskiem w podłoże w poszukiwaniu pokarmu. Gatunki z rodzaju Retroculus zamieszkują wody Ameryki Południowej, a na dzień dzisiejszy w tym rodzaju wyróżnić możemy trzy: R. lapidifer (Castelnau, 1855) z dorzecza Rio Tocantins i Rio Tapim, R. xinguensis Gosse, 1971 występujący w Rio Xingu i Rio Arapiuns w Brazylii i R. septentrionalis Gosse 1971 z dorzecza Oyapock i Araguari w Gujanie Francuskiej. ;
Ciekawostki akwarystyczne – Prawdziwy cud natury – Michał Pręgowski;
Żyjące w podwodnych ciemnych grotach ślepczyki jaskiniowe (Astyanax mexicanus) są ciekawostką same w sobie – nie mają oczu.;
Nazewnictwo: jak mówić o rybach akwariowych? – Michał Pręgowski;
Akwarystyka jest jedną z tych pasji, które wystawiają hobbystę na językową próbę – nie sposób uciec od obco brzmiących, trudnych do zapamiętania nazw. Warto jednak wiedzieć, że w łacińskim nazewnictwie jest głębszy sens. Bez niego panowałby niewyobrażalny bałagan. Także w akwarystyce.
Systematyczny podział ryb na rodziny, rodzaje i gatunki jest częścią taksonomii (w uproszczeniu – klasyfikacji biologicznej) świata zwierzęcego. Dzięki niemu wiemy na przykład, że podobnie wyglądające kardynałki chińskie (Tanichthys albonubes) i drobnoustki Beckforda (Nannostomus beckfordi) nie są wcale bliskimi kuzynami. Ich budowa anatomiczna różni się tak bardzo, że gatunki te przyporządkowano do zupełnie innych rodzin – kardynałki do karpiowatych (Cyprinidae), a drobnoustki do kąsaczowatych (Characidae). Oznacza to między innymi również – w co na pierwszy rzut oka trudno uwierzyć – że drobnoustki są bliskimi kuzynami piranii, a kardynałki bojowników i gurami.;
O wodzie trochę inaczej – Jerzy Kaszuba;
Woda jest najważniejszą częścią składową naszego hobby – akwarystyki. W tym artykule postaramy się na nią spojrzeć nieco szerzej.;
Rozmnażanie ryb z rodzaju Danio i Brachydanio – dr Hubert Zientek;
Danio to jedne z najpopularniejszych ryb trzymanych w domowych akwariach.;
Etologia ryb oczyma akwarysty. Cz. III. Życie w grupie –Marcin Graczyk;
Przebywanie w grupie daje poczucie bezpieczeństwa, ułatwia zdobywanie i wyszukiwanie pokarmu. Często zmasowany atak jest o wiele skuteczniejszy niż polowanie jednej drapieżnej ryby: za przykład mogą posłużyć okryte złą sławą przez swoją grupową krwiożerczość piranie (Serrasalmus) i barrakudy (Sphyraena).;
Barwniaki – Sławomir Siudakiewicz;
W poniższym artykule przedstawię Państwu ważniejsze informacje dotyczące dwóch najpopularniejszych barwniaków, czyli barwniaka szmaragdowego (Pelvicachromis taeniatus) oraz czerwonobrzuchego (Pelvicachromis pulcher). (…)Do tej pory udało mi się znaleźć informacje o następujących odmianach Pelvicachromis taeniatus: „Nigeria Yellow”, „Nigeria Red”, „Nigeria Green”, „Moliwe”, „Muyuka”, „Wouri”, „Dehane”, „Lokoundje”, „Kienke” i „Lobe”. Natomiast Pelvicachromis pulcher występuje w formach barwnych: „Green”, „Red”, „Blue” i „Yellow”. Istnieje też odmiana o nazwie „Ndonga” żyjąca na terenie Kamerunu;
Legwany – małe wielkie smoki – Witold Borkowski;
Dawno, dawno temu (tak się zawsze zaczyna legenda czy bajka), w podziemiach kamienicy przy ul. Krzywe Koło żył straszliwy potwór zwany Bazyliszkiem. (…) Według najnowszych podziałów systematycznych miano legwanów (Iguanidae) przynależne jest tylko kilkudziesięciu gatunkom zgrupowanym w ośmiu rodzajach (Amblyrhynchus, Conolophus, Ctenosaura, Cyclura, Brachylopus, Dipsosaurus, Iguana i Sauromalus). Pozostałe kilkaset gatunków dawnych legwanów zakwalifikowano do odrębnych rodzin, m.in. Opluridae, Phrynosomatidae, Crotaphytidae, Corytophanidae, Polychrotidae, ale nadal niektóre z nich są nazywane legwanami madagaskarskimi, legwanikami obrożnymi i tak już być powinno, bo ugruntowane od wielu lat nazwy polskie nie powinny być zmieniane mimo zmian systematycznych.;
Szkodliwe rady – Alicja Papiór, Szymon Najdora;
Gdy decydujemy się na zakup lub przygarnięcie nowego zwierzęcia, zwykle staramy się dowiedzieć, jak należy się nim opiekować. ;
Mister of Malawi Protomelas sp. „steveni Taiwan” – Mariusz Suwalski;
Ryby pochodzące z wielkich jezior afrykańskich są coraz popularniejsze i coraz częściej goszczą w naszych domowych akwariach. (…) Protomelas sp. „steveni Taiwan” jest rybą znaną i obecną w akwarystyce dość długo. Ciągły rozwój badań nad pielęgnicami zaowocował zmianą nazw i nowymi danymi na temat ewolucji w systematyce. Początkowo ryba ta była uważana za odmianę barwną Protomelas fenestratus i została nazwana Protomelas fenestratus „Taiwan”. Dopiero później została wyodrębniona jako Protomelas sp. „steveni Taiwan”. Niestety do dnia dzisiejszego stara nazwa nadal jest spotykana zwłaszcza w handlu, szczególnie na terenie Niemiec. Inne nazwy, jakie możemy spotkać to Protomelas „Chimoto Red” oraz Protomelas fenestratus „Ngkuyo”. Protomelas fenestratus „Ngkuyo” jest obecnie wyodrębniany i uznawany za odmianę barwną P. sp. „steveni Taiwan” zamieszkującą okolice wyspy Ngkuyo leżącej w pobliżu zatoki Mbamba.;
Aquazoo – Targi akwarystyczne – Redakcja;
Atrakcją targów były profesjonalne porady dotyczące urządzania akwarium, wskazówki, jak utrzymać wysoką jakość wody w zbiornikach wodnych, oraz informacje o wymaganiach żywieniowych wielu gatunków ryb.;
The Art of the Planted Aquarium – Hanower 2008 – Bartłomiej Lipczyński;
W dniach od 31 stycznia do 3 lutego 2008 odbywała się w Hanowerze (w Niemczech) Druga Wystawa Zoologiczna zorganizowana przez TMS Event.;
Numer 98
Geophagus sp. Rio Branco – pielęgnacja i rozród – Radosław Bednarczuk;
Jak już kiedyś pisałem, nazwa Geophagus (gr. geos = ziemia; gr. phagein = jeść), nadana temu rodzajowi, związana jest ze specyficznym sposobem odżywiania się zaliczanych do niego gatunków ryb, polegającym na przesiewaniu podłoża w poszukiwaniu pokarmu. (…) Największe gatunki, jak choćby Geophagus altifrons Heckel, 1840, dorastają do 30 cm. Najmniejsze mierzą zaledwie kilkanaście centymetrów. Najpopularniejsze z nich to: Geophagus altifrons, G. proximus, G. abalios, G. surinamensis, G. „Tapajos”, G. „Pindaré”, w handlu pojawia się też wiele odmian lokalnych i nieopisanych naukowo gatunków najczęściej biorących swoją nazwę od miejsca połowu.;
Dekoracyjne akwaria roślinne. Cz. VII. Czy droga do podwodnego ogrodu jest naprawdę aż taka trudna – Arkadiusz Siurda;
Upływają kolejne tygodnie od dnia założenia akwarium, nasz omawiany zbiornik wyraźnie się zmienia, każdego dnia zyskując na naturalności.;
Labidochromis sp. „Mbamba” – pasiasty zawadiaka – Wojciech Sierakowski;
Zbiorniki z afrykańskimi rybami z jeziora Malawi, mimo że stają się coraz popularniejsze, są stosunkowo rzadko widywane u osób spoza kręgu pasjonatów akwarystyki. (…) Labidochromis sp. „Mbamba” nie doczekał się do tej pory opisu naukowego. Nie przeszkadza to jednak w tym, aby był to gatunek coraz popularniejszy wśród polskich akwarystów. Nie należy do grupy najłatwiej dostępnych, ale jego zakup jest możliwy choćby w internetowych sklepach akwarystycznych lub tą samą drogą u akwarystów amatorów. W handlu i w źródłach internetowych pojawia się pod nazwą Labidochromis Mbamba Bay, Labidochromis „Red Top Mbamba Bay”, Labidochromis „Yellow Top Mbamba Bay”, Labidochromis sp. „Mbamba Yellow Top” czy Labidochromis luhuchi. Wydaje się jednak, że w Polsce dominuje określenie z tytułu. W Malawi Labidochromis sp. „Mbamba” występuje w wodach Mbamba Bay oraz wzdłuż wybrzeża na południe od miejscowości o tej samej nazwie. Gatunek ten zazwyczaj można spotkać w wodach strefy przejściowej do głębokości 15 m, gdzie zwykle zajmuje duże groty.;
W kwestii ryb latających (nie tylko w akwarium) – Zbigniew Strzelecki;
Lot w pojęciu zjawiska fizycznego najczęściej określa się jako „ruch obiektu w powietrzu ponad ziemią (lub powierzchnią wód) w jakimś kierunku”.;
Jak pielęgnować i rozmnażać brzanki różowe (Puntius conchonius) – dr Hubert Zientek;
Wśród karpiowatych brzanka różowa obok wielu innych gatunków z rodzaju Barbus, Danio oraz Brachydanio, razbor czy złotych rybek zajmuje jedno z czołowych miejsc pod względem popularności i wdzięku.;
Drzewołazy i ich terrarium w praktyce – Arkadiusz Zalech;
Niniejszy artykuł jest próbą opisu mojego dotychczasowego (rocznego) doświadczenia w chowie południowoamerykańskich żab z rodziny Dendrobatidae.;
Etologia ryb oczyma akwarysty. Cz. IV. Taniec godowy – Marcin Graczyk;
Analogie w zachowaniach godowych Taniec godowy najczęściej kojarzony jest z zachowaniami poprzedzającymi znoszenie jaj i opiekę nad pisklętami u ptaków.;
Mokradło w domu. Konstrukcja i wyposażenie paludarium – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
Strategiczne decyzje Planując założenie paludarium, postępujemy podobnie jak w przypadku akwarium. Rozpoczynamy od wybrania miejsca i zaplanowania wielkości zbiornika. Na tym etapie należy również zastanowić się, jakie zwierzęta w nim zamieszkają.;
Przykład wzorcowej mimikry u ryb kostnych – Zbigniew Strzelecki;
W przyrodzie spotyka się zjawisko upodabniania się niektórych gatunków zwierząt kształtem, barwą lub określonym wzorem na ciele do środowiska, w którym żyją. (…) Mimikra najczęściej występuje u owadów np. mucha gnojka (rodzaj Eristalis) podobna jest do pszczoły, bzyg (Syrphus sp.) do osy, a motyl przeziernik osowiec (Aegeria apiformis) do szerszenia. Przykładów naśladownictwa u owadów jest znacznie, znacznie więcej i mogą dotyczyć zarówno okazów dorosłych, jak i larw (zwłaszcza gąsienic). Wśród węży bodaj najbardziej znanym naśladownictwem jest ubarwienie nieszkodliwego węża mlecznego (Lampropeltis triangulum) podobne do bardzo jadowitej koralówki arlekina (Micrurus fulvius) i mimo że nie jest idealnym odwzorowaniem, to samo już ułożenie barw: czarnej, żółtej i czerwonej daje pożądany efekt.;
Akwarysta w podróży. Sea Life Center w Hadze – Wojciech Tomanik;
Jeśli kiedykolwiek, Szanowni Czytelnicy, los zawiedzie Was do Hagi w Holandii, nie powinniście ominąć Sealife Center.;
XXVIII Wystawa Akwarystyczna WZA – Relacja z wystawy, która odbyła się w Warszawie w Pałacu Młodzieży PKiN w dniach 9-24 lutego 2008 r.;
Numer 99
Schorzenia naszych pielęgnic: HITH i bloat objawy, leczenie i zapobieganie – Radosław Bednarczuk;
Czasami wśród naszych domowych pielęgnic pojawiają się dwa schorzenia HITH (dziurawica) i bloat (rozdęcie), które w porę zauważone mają duże szanse na wyleczenie.(…) Często sączy się z nich żółtawy śluz. Schorzenie występuje często u amerykańskich pielęgnic np. dyskowców, skalarów, Geophagus, Satanoperca, Cichlasoma, Uaru, Acarichthys, Astronotus, Mesonauta i Heros, pojawia się także u afrykańskich Tilapia i gatunków pochodzących z jezior Malawi i Tanganika oraz u popularnych barwniaków (Pelvicachromis).;
Mokradło w domu – tło – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
Po zgromadzeniu wszystkich elementów wystroju, wyposażenia technicznego oraz samego zbiornika można przystąpić do jego aranżacji.;
Konferencja „Biologia Raf Koralowych” Cz. I – Warszawa 13-14 października 2007 r. – dr Grzegorz Soszka;
Dnia 22.05.1999 roku zorganizowałem I Sympozjum „Biologiczne Podstawy Akwarystyki Morskiej” w Warszawie, zaś 13-14.10.2007 roku Konferencję „Biologia Raf Koralowych”, także w stolicy.;
Glony. Co powinniśmy o nich wiedzieć? Cz. I – Znaczenie terminu „glony” – Bartosz Bojarski, Anna Domańska;
Nazwa „glony” nie jest terminem taksonomicznym. Została zapożyczona przez J. Rostafińskiego z gwary góralskiej i wprowadzona do systematyki botanicznej dla określenia najprostszych, plechowych, samożywnych roślin zarodnikowych, żyjących głównie w środowisku wodnym lub w miejscach wilgotnych.;
Melanochromis cyaneorhabdos – tajemniczy i piękny Mbuna – Wojciech Sierakowski;
Zastanawiając się nad obsadą mojego 450-litrowego akwarium z rybami z jeziora Malawi, każdego wieczora wymyślałem nowy gatunek pyszczaka. (…) Brakowało mi jednego, gdyż posiadałem już: Pseudotropheus saulosi, Pseudotropheus socolofi, Labidochromis caeruleus oraz Aulonocara sp. Rubin Red. Wybór był trudny przez to, że pragnąłem mieć piękne ryby, a w przypadku pielęgnic z Malawi pięknych ryb nie brakuje, jest ich wręcz ogromna ilość. Moje kryteria były bardziej sprecyzowane. Poza tym, że nowy gatunek miał zaspokajać moje potrzeby estetyczne, miał być wszystkożernym, łagodnym lub średnio agresywnym przedstawicielem grupy Mbuna. ;
Legwany – małe wielkie smoki – Witold Borkowski;
W poprzednim artykule starałem się przybliżyć przedstawicieli „typowych” legwanów (pod względem systematycznym z rodziny Iguanidae). W tej części opowieści o tych ciekawych jaszczurkach skupię się na przybliżeniu Czytelnikom te rodziny, rodzaje i gatunki jaszczurek, które wciąż w świadomości wielu ludzi uważane są za przedstawicieli legwanów i są tak nazywane wbrew naukowym danym o podziałach systematycznych gadziego świata. (…) Rozpocznę od najliczniejszych. Anolisowate (Polychrotidae) i anolisy (Anolis, Norops i pokrewne) to małe jaszczurki, których długość smukłego ciała nie przekracza 20 cm;
Mabuja wielopręga (Mabuya multifasciata) – scynk dla każdego – dr Hubert Zientek;
Scynki z rodzaju Mabuya nie goszczą zbyt często w terrariach miłośników jaszczurek w Polsce. Według różnych szacunków w obrębie rodzaju zgrupowanych jest ponad 100 gatunków. (…) Mabuja wielopręga zwana jest również scynkiem paskowanym lub wielopręgim. Jej nazwy w języku angielskim są różnorodne: many-lined sun skink, multi-striped skink, Indonesian skink, shiny multi-striped skink, East Indian brown mabuya lub common sun skink.;
Głośne ryby – Zbigniew Strzelecki;
Znane powiedzenie „dzieci i ryby głosu nie mają” najwyraźniej odchodzi na dobre już do lamusa. (…) Otóż niegdyś ryby, jako stworzenia typowo wodne, uważano za pozbawione umiejętności wydawania odgłosów – no może z nielicznymi wyjątkami. Wynikało to zarówno z przyczyn czysto technicznych (brak odpowiednich przyrządów do badań), jak i z przekonania, że ryby, w przeciwieństwie do zwierząt lądowych, nie mają po prostu odpowiednich organów do generowania dźwięków. Wraz ze wzrostem liczby poznanych gatunków ryb oraz od czasu zastosowania odpowiedniej aparatury badawczej i rejestrującej powyższy osąd przestaje mieć rację bytu.
Dawniej jedynie kulbinowate (Sciaenidae) znano z umiejętności wydawania donośnych dźwięków – słyszalnych dla ludzkiego ucha i dochodzących nad powierzchnię wody ze znacznych nawet głębokości. ;
Jak ryba w wodzie – ruch – Aleksandra Kwaśniak;
Obserwując akwaria, zwracamy uwagę przede wszystkim na ich walory estetyczne. Podziwiamy piękno roślin, barwy ryb, ich zachowanie, sposób poruszania się. Uwagę przykuwa ich prędkość, zwinność i zdolność do lawirowania pomiędzy przeszkodami. Czy jednak zastanawialiście się kiedyś nad tym, jak skomplikowany jest ruch ryb i jak wspaniale ich ciała przystosowane są do życia w wodzie?;
Rośliny owadożerne – Magdalena Ryba;
Rośliny owadożerne – wiele osób słyszało o tych dziwnych roślinach, ale tak naprawdę niewiele o nich wiemy.;
ZOO-Festiwal – Kraków 2008 – Andrzej Sieniawski;
International Discus Championship oraz Drugie Polskie Mistrzostwa Dyskowców odbędą się w ramach organizowanej co dwa lata w Krakowie przez Polski Klub Miłośników Dyskowców imprezy o nazwie ZOO-festiwal.;
AQUA Terr – Toruń 2008 – Relacja z Forum Akwarystyki i Terrarystyki Polskiej;
Toruń zawsze chyba będzie mi się kojarzył z akwarystyką. Dla mnie Toruń to po prostu Forum.;
Trendy w akwarystyce – Przemysław Jarocki;
Podczas przeglądania zasobów internetowych szczególną uwagę kładę na strony związane z akwarystyką. Po przeszło dekadzie czytania i oglądania nasunęło mi się kilka spostrzeżeń.;
Trendy w akwarystyce – polemika. Ad vocem listu Pana Przemysława Jarockiego – dr Ryszard Kamiński, Paweł Szewczak;
W dniach 19-20 kwietnia uczestniczyłem w tradycyjnym Forum Akwarystyki i Terrarystyki Polskiej „Aqua Terr – Toruń 2008”. Zastanawialiśmy się wspólnie – między innymi – nad zagadnieniem, czy akwarium (a raczej aranżacja jego wnętrza) może być dziełem sztuki.;
Numer 100
Choroby dyskowców wywoływane przez przywry i nieopisany dotąd czynnik chorobowy – Jerzy Antychowicz;
(…) Warunki panujące w akwarium odbiegają znacznie od naturalnych – ryby mają do dyspozycji znacznie mniej przestrzeni; nawet w porównaniu z warunkami panującymi w okresie suszy. Wolno żyjące ryby w dużych zbiornikach wodnych mają znaczne możliwości unikania stresów (fizycznych, chemicznych i mechanicznych) i dzięki temu zyskują czas na regenerację po kolejnym stresie. (…) U ryb akwariowych mogą występować przywry następujących rodzajów: Tetraonchus,
Dactylogyrus i Gyrodactylus. U paletek najczęściej występują w skrzelach przywry Tetraonchus sp. (…) U dorosłych paletek wykazujących objawy chorobowe oraz przewlekłe „kapiące” śnięcia, autor stwierdził obecność nieznanych mikroorganizmów bytujących w skrzelach.;
Ziemiojady – pielęgnice nie tylko dla ambitnych akwarystów – Radosław Bednarczuk;
Ziemiojady należą do wielkiej rodziny pielęgnic. Ryby te żyją w Ameryce Południowej, a kilka gatunków w Ameryce Środkowej. (…) Istnieją gatunki bardzo wymagające w stosunku do parametrów chemicznych i jakości wody, ale i takie, dla których nie ma to większego znaczenia. Wszystkie gatunki ziemiojadów to raczej duże pielęgnice – najmniejsze osiągają wielkość do 10 cm, największe z nich mierzą maksymalnie trzydzieści centymetrów. Grupa ta obejmuje takie rodzaje jak: Geophagus, Gymnogeophagus, Satanoperca, Biotodoma, Acarichthys, Retroculus, Guianacara.;
Glony. Co powinni smy o nich wiedzieć? Część II – Bartosz Bojarski, Anna Domańska;
Glony są dosyć zróżnicowaną grupą organizmów, dlatego też niełatwo podać ich cechy wspólne. Żyją we wszelkich siedliskach wodnych i wilgotnych lądowych przy dostępie światła (nawet słabego, np.: w glebie), gdzie są ważnymi (w głębinach i na śniegu zwykle jedynymi) producentami substancji organicznych i decydują o biologicznej produkcji ekosystemów. Wśród tej grupy spotyka się organizmy o bardzo zróżnicowanych rozmiarach – od mikroskopijnych jednokomórkowców do form krzaczastych, dochodzących do 100 m długości. (…) sinice (Cyanophyta = Cyanobacteria), glaukofity (Glauckophyta), tobołki (Pyrrophyta), klejnotki = eugleniny (Euglenophyta), chryzofity (Chrysophyta), kryptofity (Cryptophyta), rafidofity = chloromonady (Raphidophyta = Chloromonadophyta), Brunatnice (Phaeophyta), krasnorosty (Rhodophyta), Zielenice (Chlorophyta).;
Ciekawostki akwarystyczne – Michał Pręgowski;
Kolcobrzuchowate i trucizna: nie tylko fugu – Fugu (Takifugu rubripes) jest wielkim przysmakiem mieszkańców wschodniej Azji.; „Koniki morskie” w Tamizie! – Pięćdziesiąt lat temu zanieczyszczenie brytyjskiej Tamizy było tak duże, że rzekę uznano za biologicznie martwą. Dziś jest na tyle czysta, że stała się domem… pławikoników europejskich (Hippocampus hippocampus).; Rafa regeneruje się szybciej niż zakładano – W latach 1946-1958 Amerykanie zdetonowali na atolu Bikini 23 ładunki nuklearne. Próby jądrowe odcisnęły swoje piętno na tamtejszym ekosystemie, powodując między innymi niepowetowane straty wśród koralowców. Rafę koralową atolu spisano właściwie na straty.;
Po co mieczykom miecze, czyli dobór płciowy kontra dobór naturalny – Piotr Łapa;
Zmienniaki i mieczyki należą do rodzaju mieczonoszy (Xiphophorus, łac. xiphos – ‘miecz’, phorus – ‘nieść’) i są jednymi z najpopularniejszych ryb akwariowych. Wynika to z łatwości stworzenia dla nich w akwarium odpowiednich warunków, umożliwiających obserwacje ich naturalnego zachowania –- w tym również rozmnażania. (…) Niewątpliwie ciekawa ozdoba, jaką jest miecz, musi pełnić jakąś rolę. W niniejszym tekścsie postaram się przybliżyć zagadnienie funkcji miecza w rozrodzie mieczyków.;
Po prostu kiler – Dimidiochromis compressiceps – Mariusz Suwalski;
Pragnę Państwu przedstawić kolejnego przedstawiciela pielęgnic afrykańskich pochodzącego z jeziora Malawi, z jeziora oferującego nam wręcz niespotykaną ilość gatunków ryb, w tym wielu o niepowtarzalnych cechach. (…) Dimidiochromis compressiceps jest wręcz legendą malawijskiej akwarystyki, wokół której nagromadziło się wiele mitów i przesądów, ich weryfikacji nie ułatwia fakt, iż opisy tego gatunku są stosunkowo nieliczne i dodatkowo diametralnie różne.;
Przegląd gatunków pająków ptaszników i skorpionów. Część III. Phormictopus cancerides i Phormictopus auratus – amerykańskie klejnoty – Sebastian Żmudzki;
(…) Pająki te są poszukiwane przez hodowców ze względu na swoje opalizujące ubarwienie, upodabniające je do żywych klejnotów lub blaszki złota. Należą one do podrodziny Theraphosinae, w której lokowana jest lwia część naziemnych ptaszników nowego świata. Samice Phormictopus osiągają dość pokaźne rozmiary. (…) Rozmnażanie tych ptaszników nie należy do trudnych. (…) Młode pajączki są dość duże i rezolutne. Chętnie atakują duże ofiary takie jak np. młode świerszcze. Dobrze odżywione i zadbane zwierzęta dożywają sędziwego wieku. Samice nawet 15 lat. Samce żyją około 3 lat.;
Dusiciele z Madagaskaru – Witold Borkowski;
(…) odległość dzieląca Madagaskar od Afryki i długa izolacja są przyczyną powstania wielu różnorodnych form zwierzęcych i gatunków, które wyewoluowały tylko na tej wyspie tworząc jej bogatą faunę endemiczną. (…) Rodzaj Acrantophis (madagaskarskie boa naziemne) reprezentują dwa gatunki dość zbliżone wyglądem do siebie, oraz do innych dusicieli zza oceanu boa dusicieli (Boa constrictor). (…) Boa Dumerila (Acrantophis dumerili), Boa madagaskarski (Acrantophis madagascariensis). (…) Najpowszechniej występującym spośród trzech gatunków madagaskarskich dusicieli jest nadrzewny boa madagaskarski (Sanzinia madagascariensis) zwany powszechnie psiogłowcem madagaskarskim lub po prostu sanzinią, a przez tubylców “manditra”.;
Etologia ryb oczyma akwarysty. Część V: Strategie rozrodcze – Marcin Graczyk;
(…) Rozmnażanie ryb nurtuje ludzi od dawna i to nie tylko ze względu na zainteresowania akwarystów. Często uzasadnienie znajduje ono w zagospodarowaniu zasobów rybackich. (…) W przypadku mnogości i różnorodności zjawiska pojawia się problem z jego sklasyfikowaniem. (…) Najbardziej zasadne jest traktowanie strategii rozrodczych, zostawiając systematykę w spokoju, a skupiając się nieco bardziej na samym zjawisku. System podziału ryb ze względu na relacje z podłożem, na którym będzie składana ikra, został już opracowany przez Balona. Naukowiec ten zaproponował podział sposobów reprodukcyjnych ryb.;
Żywe gałązki. Niezwykłe zbrojniki (Farlowella) – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
Zbrojniki najczęściej kojarzą się z rybami o budowie typowej dla popularnego w akwariach przedstawiciela rodzaju Ancistrus – zwanego glonojadem. Jednak wśród posiadaczy przyssawek jest ogromna liczba ryb o znacznie bardziej wyrafinowanym wyglądzie. Do tych zbrojników bez wątpienia należą przedstawiciele rodzaju Farlowella. Ich kształt zawsze zdumiewa osoby, które widzą je po raz pierwszy.;
Konferencja „Biologia Raf Koralowych”. Warszawa 13-14.10.2007. Część II – dr Grzegorz Soszka;
Kolejna sesja obejmowała zagadnienia związane z zagrożeniami środowiska raf koralowych.;
Tajemnica wieloplamki – Phalloceros caudimaculatus (Hensel, 1868) – Andrzej Sieniawski;
(…) W rodzaju Phalloceros zaszeregowany jest w zasadzie jedynie jeden gatunek – Phalloceros caudimaculatus (Hensel, 1868), czyli nasza tytułowa wieloplamka. Nie mniej zarówno w zagranicznej, jak i krajowej literaturze akwarystycznej, opisywany jest niekiedy jeszcze jeden gatunek, traktowany też często jako podgatunek, odmiana lub forma barwna wieloplamki:jednoplamką – Phalloceros caudimaculatus reticulata. Akwarystom obie, bardzo różniące się wyglądem zewnętrznym ryby, znane są z od dawna.;
Akwarystyka poznańska – prawda, fakty, wydarzenia – Jerzy Kaszuba;
Pierwsze akwaria w domach mieszczan poznańskich pojawiły się pod koniec XIX wieku. Początkowo mogli sobie na nie pozwolić jedynie ludzie bogaci, później również średnio zamożni.;
Związki, stowarzyszenia, kluby akwarystyczne i terrarystyczne;
Numer 101
„Przeklęte” Jezioro Wiktorii – czyli co się stało z największym afrykańskim jeziorem? – Radosław Bednarczuk;
(…) Jezioro Wiktorii leży w Afryce Wschodniej i podzielone jest pomiędzy Kenię (6% powierzchni jeziora), Tanzanię (49%) i Ugandę (45%). W porównaniu z takimi jeziorami jak Tanganika i Malawi jest dosyć płytkie (maksymalna głębokość to 69 metrów), usiane jest wieloma wyspami, a brzeg urozmaicony. Jezioro jest mętne (przejrzystość najwyżej do metra), a temperatura wody waha się w granicach 23-29 °C. Główną rzeką, która do niego wpływa, jest Nil.;
Choroby dyskowców wywoływane przez bakterie i pasożyty jednokomórkowe – Jerzy Antychowicz;
Stosunkowo często u paletek występują nieswoiste infekcje bakteryjne oraz inwazje wiciowców przewodu pokarmowego lub skóry. Zaburzenia w hodowli ryb mogą wywołać również orzęski wolno żyjące w wodzie akwariowej. (…) Bakterie, które są obecne w każdym akwarium, mogą u ryb o osłabionym systemie obronnym wywoływać między innymi martwicę płetw. Począwszy od krawędzi, płetwy zaczynają się rozpadać wskutek litycznego (rozpuszczającego) działania enzymów bakteryjnych.;
Ciekawostki akwarystyczne – Michał Pręgowski;
Białe… nie jest białe – Zaawansowani akwaryści dobrze wiedzą, że woda wodzie nierówna. W samej tylko Ameryce Południowej spotyka się jej trzy rodzaje – oprócz tej przejrzystej i czystej (clearwater) ryby żyją także w czarnej (blackwater) i białej (whitewater).; Ryby też rodzą nieterminowo – Narodzinom wcześniaka towarzyszy zazwyczaj uzasadniony lęk o jego zdrowie. Na szczęście nowoczesna medycyna jest w stanie pomóc dzieciom urodzonym znacznie przed dziewiątym miesiącem. Inaczej jest u ryb – co prawda także i tutaj zdarzają się porody wcześniaków, jednak młodym bardzo rzadko udaje się przeżyć. Pyszczaki to dobrzy słuchacze – Portugalscy badacze są przekonani, że samce i samice pyszczaków zebr (Pseudotropheus zebra) oraz pokrewnych gatunków potrafią rozpoznawać się nie tylko wzrokowo, ale i… słuchowo.;
Konferencja „Biologia Raf Koralowych” Warszawa 13-14.10.2007. Część II – dr Grzegorz Soszka;
Dr Anna Abraszewska z Uniwersytetu Łódzkiego przeniosła nas w krainę baśni i marzeń o dalekiej wyprawie na tropikalne morza i oceany. „Asmore, Cocos (Kelling) i Suworow – oceaniczne oazy na
trasie jachtu Maria to tytuł referatu Pani Doktor. „Wielomiesięczna żegluga oceaniczna – długie dni, niekiedy tygodnie spędzone z dala od lądu – wywoływały szczególne emocje, gdy na horyzoncie pojawiał się ląd.”. Tak komentowała dr Abraszewska swój rejs dookoła świata na jachcie Maria kapitana Ludomira Mączki.;
Rośliny w oczkach wodnych – porady praktyczne – dr Hubert Zientek;
Rośliny uprawiane w oczkach wodnych możemy podzielić na wodne, pływające, podwodne, błotne i bagienne oraz nabrzeżne (sitowie). Ich wzajemne uzupełnianie się, właściwy dobór gatunków i odmian oraz prawidłowa pielęgnacja są sztuką samą w sobie. Poniżej przedstawię szereg praktycznych aspektów odnośnie znaczenia, zasad wyboru, sadzenia i nawożenia roślin w ogrodowych oczkach wodnych.;
Malawi. Krok drugi Pogłębiamy doświadczenia – Wojciech Sierakowski;
Akwarysta rozpoczynający przygodę z pyszczakami z jeziora Malawi, szybko zrozumie, że ryby te są nie dla niego bądź zafascynuje się nimi i na wiele lat wypełnią one jego akwarystyczny świat. Osobiście szybko przekonałem się, że rozstanie z tymi przepięknymi pielęgnicami nie nastąpi w moim przypadku szybko. Fascynuje mnie nie tylko ich niewątpliwaą uroda,ą ale także bardzo interesujące zachowaniea. We wcześniejszych numerach „Naszego Akwarium” starałem się przedstawić jak najszerzej tematykę pyszczaków dla początkujących. (…) Pyszczaki to ryby, dla których każde akwarium może wydawać się za małe. Wpływa na to zarówno, fakt bogactwa gatunkowego, jak i to, że specyficzne wymagania pyszczaków nawet miłośnikowi zbiorników jednogatunkowych stawiają wysoko poprzeczkę.;
Małe czarne kuleczki na wężu, czyli o roztoczach słów parę –
Witold Borkowski;
Po długoletniej hodowli wielu gatunków gadów i płazów można sobie uświadomić, że terrarystyka to nie tylko chów zwierząt terrariowych, ale także konfrontacja z ich pasożytami i chorobami. Jednym z najczęstszych problemów terrarysty są roztocza (Acarina) – małe pasożyty zewnętrzne (ektopasożyty) należące do pajęczaków (Arachnida). Znanych jest prawie 250 gatunków tych małych „robaczków”, które mogą pasożytować na gadach.;
Przegląd gatunków pająków ptaszników i skorpionów. Część IV Grammostola rosea, Euthlus truculentus – mieszkańcy andyjskich stepów – Sebastian Żmudzki;
Na przestrzeni milionów lat ewolucji kontynenty amerykańskie stały się domem dla dużej części gatunków pająków ptaszników. Odnajdujemy je na obszarach od północnych Stanów Zjednoczonych, poprzez równikową część Ameryki Południowej aż po Patagonię. Zamieszkują zróżnicowane środowiska: pustynie, różne rodzaje lasów (od sawannowych po tropikalną puszczę), przystosowały się również do życia w środowiskach górskich. (…) Wyjątkowo ciekawym obszarem są tereny Chile i Argentyny. Kraniec kontynentu jest omywany przez zimne prądy oceaniczne niesprzyjające formowaniu się chmur i opadom. Dodatkowo obszary te są znacznie wzniesione nad poziom morza.;
Metody hodowli i selekcji krewetek Crystal Red – Michał Paczkowski;
Kilka lat temu w Polsce pojawiły się pierwsze krewetki karłowate i od razu zdobyły dużą popularność wśród akwarystów. Z czasem zaczęły napływać nowe gatunki i odmiany barwne. Jednym z gatunków była Caridina cf. Cantonensis „Crystal Red”. Ta przepiękna krewetka została wyselekcjonowana przez japońskiego hodowcę Hisagasu Suzuki w 1996 r. i od tamtej pory rozpoczęła się jej wielka kariera.
Do dnia dzisiejszego w wyniku wytrwałej pracy hodowców powstało szereg kolejnych wariantów.;
Neolamprologus prochilus (Bailey & Stewart, 1977) – Magdalena i Przemysław Mirek;
Neolamprologus prochilus to jeden z najrzadziej hodowanych i najgorzej opisanych przedstawicieli plemienia Lamprologini. Informacje, które można znaleźć na jego temat w książkach, czasopismach oraz w Internecie, są szczątkowe. Czas to zmienić…;
Mokradło w domu – rośliny – dr. inż Aleksandra Kwaśniak;
Jednym z trudniejszych aspektów tworzenia paludarium jest wybór odpowiednich roślin lądowych i bagiennych. Zauważyłam, że akwaryści często mimo szerokiej wiedzy na temat ryb, bezkręgowców, roślin wodnych czują się nieco zagubieni w świecie roślin lądowych. Dlatego w tym artykule postaram się przybliżyć gatunki stosunkowo łatwo dostępne i niestwarzające problemów pielęgnacyjnych.;
Kolcobrzuch w akcji, czyli techniki zdobywania pożywienia – Zbigniew Strzeleck; i
Kolcobrzuchy pod wieloma względami należy uznać za bardzo wyjątkowe i ciekawe ryby. Obcowanie z nimi na co dzień dostarcza wielu niezwykle interesujących obserwacji, niekiedy także zabawnych lub zastanawiających. Obserwując zachowanie kolcobrzucha (np. Tetraodon nigroviridis, T. fluviatilis, T. lineatus) w akwarium, dochodzi się do wniosku, że większość czasu spędza on na przeszukiwaniu okolic dna i różnych zakamarków w celu znalezienia czegoś do zjedzenia. Nic w tym dziwnego, skoro ogromna większość gatunków z tej rodziny to bardzo aktywne ryby – niemal nieustannie w ruchu.;
Wieczór marzeń w ZOO – Rafał Rusnak;
Dreamnight at the zoo” to międzynarodowa akcja na rzecz dzieci niepełnosprawnych i przewlekle chorych organizowana przez ogrody zoologiczne. W tym roku również akwaryści z WTA przygotowali wiele atrakcji dla gości tego niezwykłego wieczoru.;
Rozstrzygnięcie XXV Międynarodowego Konkursu Hodowców Gupika GUPPY’2008
W terminie 1-3 maja 2008 roku odbył się XXV Międzynarodowy Konkurs Hodowców Gupika GUPPY’ 2008 I Konkurs w ramach I Mistrzostw Europy Hodowców Par Gupika.;
Zoofestiwal – Kraków 2008
Numer 102
Bass słoneczny – dr hab. inż. Roman Kujawa;
Bass słoneczny (Lepomis gibbosus (Linnaeus, 1758)) pochodzi z Ameryki Północnej. Zamieszkuje tam wody od Nowego Brunszwiku aż po Florydę i Zatokę Meksykańską.;
Diagnostyka kliniczna chorób ryb akwariowych – prof. Jerzy Antychowicz;
W zasadzie nie należy stosować żadnego leczenia, jeżeli czynnik chorobotwórczy nie został rozpoznany przez specjalistę, a równocześnie nie jest potwierdzony związek przyczynowy pomiędzy obecnością tego czynnika a objawami chorobowymi u ryb.;
Posólmy i spróbujmy –Piotr Stępień;
Chyba każdy, widząc dobrze urządzone akwarium morskie, chce posiadać takie cudo we własnym domu, by móc podziwiać kolorowy podwodny świat oblany słoną wodą. Czy jest to możliwe dla przeciętnego Kowalskiego? Odpowiedź brzmi jednoznacznie: TAK.;
Geophagus parnaibae (dawniej Geophagus sp. „São Benedito”) – nowość wśród ziemiojadów – dr Radosław Bednarczuk;
Epitet parnaibae nawiązuje do występowania gatunku w dorzeczu Parnaiby. Ziemiojad ten został zakwalifikowany do kompleksu Geophagus surinamensis. Wcześniej znany był w handlu akwarystycznym pod nazwami Geophagus sp.;
Mokradło w domu – bromelie – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
W poprzednim artykule, opisując rośliny lądowe, które można z powodzeniem wykorzystać w aranżacji paludarium, wymieniłam i krótko scharakteryzowałam między innymi wspaniałe epifity z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae).;
Scynki – niedoceniani mieszkańcy terrarium – Szymon Najdora;
Mimo różnorodności gatunków, ich wielkości, kształtów i barw, scynki nie cieszą się dużą popularnością terrarystów.;
Zakładamy terrarium – Alicja Papiór, Szymon Najdora;
Decyzja zapadła. Kupujemy jaszczurkę, węża lub żółwia. Zanim zwierzę zamieszka w naszym domu, należy mu przygotować odpowiednie terrarium.;
Dyskowce kontra żaglowce? – Andrzej Sieniawski;
Dyskusja, czy gatunki z rodzaju żaglowców można pielęgnować w jednym akwarium z dyskowcami trwa od chwili, gdy ten drugi gatunek na dobre zagościł w zbiornikach akwarystów.;
Czar turkusowych wód – Paweł Szewczak;
Wiele lat temu zapadły się góry, odsłaniając bajkową krainę zwaną dzisiaj Jeziorami Plitwickimi. Trudno powiedzieć, ile cudów jest na Ziemi…;
Głowaczyk – Marcin Szmel;
Australia i zwyczajowo wymieniana jednym tchem z nią Oceania są ojczyzną wielu fascynujących zwierząt, a zarazem obszarem wciąż czekającym na odkrycie i dla przeciętnego akwarysty tajemniczym.;
Lethrinops sp. Red cap – pyszczak z czapką – Mateusz Topolanek;
Pyszczak z nakryciem głowy? Wydawać by się to mogło nieco dziwne, zwłaszcza że owa „czapka” dobrana jest na prawdę gustownie.;
Jak rozmnożyć traszkę Waltla (Pleurodeles waltl)? – dr Hubert Zientek;
Wielokrotnie byłem świadkiem, jak niewiedza hobbystów w dziedzinie chowu i hodowli traszek czy aksolotli skutecznie zniechęcała ich od podjęcia prób zajmowania się tymi ciekawymi i pięknymi płazami ogoniastymi.;
Numer 103
Księżniczki – Marcin Szmel;(…) Księżniczki należą do rodzaju Neolamprologus. Rodzaj ten obejmuje wiele innych popularnych grup gatunków, jak choćby szczelinowce. Obecny porządek wyłonił się po okresie zamieszania związanego z kolejnymi rewizjami systematyki. Cały proces trwał kilkadziesiąt lat, a dysputę podgrzewały tak tęgie i zasłużone umysły jak: Poll, Burgess czy Konings. Na dzień dzisiejszy przegląd tej grupy wygląda następująco:• Neolamprologus brichardi (Poll, 1974)• Neolamprologus crassus (Brichard, 1989)• Neolamprologus falcicula (Brichard, 1989)• Neolamprologus gracilis (Brichard, 1989)• Neolamprologus pulcher (Trewavas & Poll, 1952)• Neolamprologus savoryi (Poll, 1949)• Neolamprologus splendens (Brichard, 1989);
Choroba luminescencyjna krewetek słodkowodnych – Anita Kaliszewicz;
(…) U bakterii bioluminescencja jest zjawiskiem ubocznym, towarzyszącym reakcjom chemicznym ich przemiany materii. Niestety, w przypadku krewetek słodkowodnych bakterie zdolne do bioluminescencji są dla nich patogeniczne i prowadzą do śmierci zwierzęcia. Choroba luminescencyjna, która atakuje krewetki, powodowana jest przez bakterie z rodzaju Vibrio zdolne do świecenia. (…) Świecenie zaobserwowano u takich gatunków jak: Xiphocaridina compressa, Palaemon nipponensis, Atyaephira compressa czy Leander paucidens. Wszystkie zaobserwowane święcące krewetki ginęły w ciągu 5 godzin. Chorobę tę obserwowano również u krewetek z rodzaju Macrobrachium żyjących na Tahiti oraz na farmach krewetek w Tajilandii. Infekcja nie jest zależna od wieku czy płci krewetek.;
Pora na miniaturowe krenicichle – Radosław Bednarczuk;
Pielęgnice zamieszkujące wody Ameryki Południowej dla większości akwarystów kojarzą się z popularnymi dyskowcami, skalarami, pielęgniczkami czy ziemiojadami. (…) Do rodzaju Crenicichla na dzień dzisiejszy zaliczanych jest ponad setka gatunków i liczba ta stale się powiększa. Z tego też względu trzeba go było podzielić na podgrupy. Do miniaturowych krenicichli zaliczamy gatunki, które zostały zakwalifikowane do grupy Wallacii; te najczęściej nie przekraczają 12-14 cm długości. Zaliczamy do nich opisane naukowo: Crenicichla urosema Kullander, 1990, C. virgatula Ploeg, 1991, C. heckeli Ploeg, 1989, C. wallacii Regan, 1905 i najpopularniejsze, czyli C. compressiceps Ploeg, 1986, C. notophthalmus Regan, 1913 i C. regani Ploeg, 1989.;
Zbrojniki fascynujące i wyjątkowe – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
(…) Bezsprzecznie zbrojniki nie są rybami dekoracyjnymi w rozumieniu popularnych kanonów estetyki. Przede wszystkim są rybami mało widocznymi w akwarium, na co wpływa ich denny tryb życia oraz zamiłowanie do kryjówek. (…) W rzeczywistości, mimo że zbrojniki nie epatują jaskrawymi barwami, potrafią zachwycać i wzbudzać zainteresowanie. (…) Jednak to, co powinno być najważniejsze dla akwarysty, to ciekawe zachowania zbrojników. Nie są to ryby nudne, zwłaszcza, gdy możemy trzymać
więcej osobników.(…) Ze względu na dietę zbrojniki można podzielić na ryby roślinożerne, do których doskonale pasuje określenie „glonojady”, zjadające drewno – „drewnojady” i wszystkożerne.;
Poecilia reticulata w moim akwarium – Ryszard Patryas;
Zainteresowanie rybami żyworodnymi, a szczególnie gupikami, zrodziło się u mnie w latach dzieciństwa, kiedy w 1949 r. otrzymałem od rodziców pierwsze akwarium. (…) Dzisiaj, po latach dłuższych lub krótszych przerw, pasjonuję się hodowlą i selekcją wymarzonych gupików czerwonych o złocistym ubarwieniu ciała. Pod względem kształtu płetw są to triangle, chociaż wolałbym rakietki lub płomyki. Do tej pory, kiedy nabywałem tę odmianę, trafiałem na ryby ze skrzywieniem kręgosłupa (lordozą).;
Phasmatodea – nieoszlifowany diament – Michał Gniewkiewicz;
Phasmatodea to owady, które zadziwiają swoim wyglądem, technikami obronnymi oraz innością. Mowa o patyczakach, straszykach oraz liśćcach. (…) Pierwszy raz do Europy zostały sprowadzone pod koniec XIX w. Jako pierwszy w hodowlach zagościł Carausius morosus, czyli patyczak indyjski cieszący się dużą popularnością wśród początkujących hodowców. Teraz na giełdach terrarystycznych można znaleźć co najmniej kilkanaście gatunków tych jakże pięknych stawonogów.;
Niebezpieczna lista niebezpiecznych zwierząt – Witold Borkowski;
Od kilkunastu miesięcy środowisko terrarystów polskich jest skonsternowane z powodu opracowania przez Ministerstwo Środowiska rozporządzenia – listy „zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi”. Taki wymóg na Ministra nakłada art. 73 Ustawy o Ochronie Przyrody z dnia 16 kwietnia 2004. (…) Jak się jednak okazało już w pierwszym dniu przynależności Rzeczpospolitej Polskiej do UE wiele jej przepisów straciło sens, a inne wypaczały dyrektywy unijnych rozporządzeń.;
Maylandia lombardoi – Grzegorz Piór;
Stali czytelnicy czasopism o tematyce akwarystycznej być może są już znudzeni opisami ryb, w których znajdują się często podobne dane: wielkości zbiorników, temperatura wody, pH i tak bez końca. Nuda. I choć poniższy tekst też może się wydać nudnawy, to bohater tych wypocin nudny z pewnością nie jest, a mowa tu o Maylandia lombardoi. Od razu na wstępie zaznaczam, że nie jest to ryba dla początkujących czy też okazjonalnych akwarystów. Jej prowadzenie wymaga pewnej wiedzy, najlepiej popartej doświadczeniem związanym z chowem pyszczaków z jeziora Malawi.;
Rośliny owadożerne – Część 2 – Magdalena Ryba;
Rodzaj Utricularia grupuje około 300 gatunków charakteryzujących się brakiem systemu korzeniowego oraz przecudnymi kwiatami. Pływacze chwytają mikroskopijne zwierzęta, które łapią za pomocą pułapek umieszczonych w dolnej części. Pułapka ma kształt zbliżony do kuli i ma klapkę otwierającą się jedynie do wewnątrz. Podrażnienie tego elementu powoduje jego uwypuklenie się i zassanie ofiary do środka, gdzie zostaje strawiona.;
AQUA FESTIVAL 2008 czyli Konkurs Dyskowców i Skalara w Czeskiej Lipie;
W dniach od 28 sierpnia do 3 września w Centrum Kultury Crysta z Czeskiej Lipie odbył się czeski konkurs dyskowca oraz konkurs skalara z udziałem akwarystów zagranicznych.;
VII Targi Zoologiczno-Botaniczne;
VII Targi Zoologiczno-Botaniczne we wrocławskiej Hali Stulecia trwały trzy dni, od piątku 12. do niedzieli 14. września;
Numer 104
Wybrane etapy rozwoju embrionalnego ryb – prof. Roman Kujawa;
Niezapłodnione oocyty ryb mają średnicę w zależności od gatunku od około 0,5 mm do kilku milimetrów. W kontakcie z wodą stają się mniej lub bardziej kleiste i zwiększają swoją średnicę mniej więcej o około 1,4 – 5 razy. Po zapłodnieniu oocyty podlegają intensywnym procesom fizjologicznym, powodującym w stosunkowo krótkim czasie wyraźne zmiany morfologiczne. (…) U ryb karpiowatych występuje bruzdkowanie powierzchniowe, tarczkowe. Po zapłodnieniu obserwuje się tworzenie przestrzeni perywitelarnej z jednoczesnym wyodrębnieniem się bieguna animalnego i części wegetatywnej. Wkrótce następuje przemieszczenie się cytoplazmy na biegun animalny i utworzenie dwóch pierwszych blastomerów. Po krótkim czasie następuje drugi podział blastodysku. Blastodysk posiada ma początkowo wiele blastomerów (tzw. blastula wielkokomórkowa), a następnie tworzy się blastula drobnokomórkowa i rozpoczyna się proces gastrulacji polegający na skupianiu się i rozpraszaniu się blastomerów wewnętrznych. Warstwa okrywająca spełnia jedynie funkcję ochronną. Wraz z peryblastem bierze udział w procesie obrastania kuli żółtkowej – epibolii. Proces gastrulacji kończy się zamknięciem blastoporu.;
Gymnogeophagus rhabdotus i G. meridionalis, przezimować ryby – czyli o dwóch mało popularnych gatunkach ziemiojadów –
Radosław Bednarczuk;
Nie każdy może wie, ale istnieją pielęgnice zamieszkujące Amerykę południową które do prawidłowego rozwoju potrzebują okresowego obniżenia temperatury grubo poniżej dwudziestu stopni. Te ryby to ziemiojady należące do rodzaju Gymnogeophagus(…)
Gymnogeophagus meridionalis – Pielęgnica ta dorasta do 12 cm. Ubarwienie Gymnogeophagus meridionalis jest brązowo-szaro-oliwkowe, a na bokach ciała występuje okrągła czarna plama, płetwy brzuszne posiadają niebieskie linie, nieparzyste posiadają również niebieskie plamki. Samce u tego gatunku są większe i bardziej kolorowe od samic, a na bokach ciała posiadają również niebieskie łuski ułożone w poziomych rzędach. (…)
Gymnogeophagus rhabdotus nazwa gatunkowa rhabdotos (gr.) oznacza pręgowany(poziome paski na ciele). Zamieszkuje niewielkie strumienie i rzeczki, laguny gdzie dno jest piaszczyste, często gęsto zarośnięte. Jest nieco większy niż poprzedni gatunek i maksymalnie dorasta do 16 cm długości. W handlu występuje dużo odmian lokalnych tego gatunku. Ubarwienie podstawowe tych ziemiojadów jest oliwkowo-brązowe, a na środku znajduje się charakterystyczna plama i przez oko biegnie czarny pasek. Prócz płetw piersiowych które są bezbarwne, na wszystkich znajdują się opalizujące paski i kropki. Głowa u tego gatunku jest wyraźnie szpiczasta, występują u niego też niebieskawe paski na płetwach odbytowej i grzbietowej odróżniające go od opisanego powyżej Gymnogeophagus meridionalis.;
Pseudotropheus demasoni – wizytówka jeziora Malawi –
Marcin Soboń;
W swoim debiucie na łamach „Naszego Akwarium” pragnę nieco przybliżyć Państwu przedstawiciela pielęgnic afrykańskich pochodzącego z jeziora Malawi –- Pseudotropheus demasoni. Opisywana przeze mnie ryba należy do licznej grupy Mbuna. (…) Gatunek ten został odkryty w 1993 roku w Pombo Rocks w Tanzanii, a opisany w 1994 roku przez znanego wszystkim „malawistom” biologa Ada Koningsa. Pseudotropheus demasoni zamieszkuje region Pombo Rocks i rafy Ndumbi Reef. Preferuje on płytkie partie jeziora Malawi, zazwyczaj są to cztery metry głębokości, oraz litoral skalny, bogaty w liczne zakamarki. Środowisko, w którym występuje Pseudotropheus demasoni nie jest przypadkowe. Z racji, iż nie jest to ryba wielkich rozmiarów, głazy zapewniają im bezpieczeństwo ochronę przed większymi drapieżnikami oraz dają schronienie inkubującym samicom, a niewielka głębokość, na której występują, obfituje w glony, które są podstawowym składnikiem ich diety. Głównie są to glony nitkowate oraz okrzemki.;
Międzynarodowy Konkurs na Aranżację Akwarium Roślinnego 2008;
Komentarz Takashiego Amano:
Chciałbym jeszcze raz bardzo podziękować za nadesłanie wszystkich wspaniałych kreacji na Międzynarodowy Konkurs na Aranżację Akwarium Roślinnego. Całkowita liczba zgłoszeń nie odbiegała za bardzo od wyniku z poprzedniego roku, jednak nadesłano projekty z nowych krajów. Otrzymaliśmy w sumie 1170 prac z 47 krajów. Każdego roku poziom zgłaszanych projektów jest wyższy, a tegoroczna edycja nie była wyjątkiem. Szczególnie wyróżniały się prace akwarystów z Azji, z Hongkongu i Tajwanu. Zwycięzca z tego roku, jak i z roku poprzedniego, to przedstawiciele Hongkongu, którzy potwierdzili wielkie zamiłowanie do tworzenia roślinnych kompozycji i oddanie swemu hobby. Podobnie jak przed rokiem najlepszych 112 prac otrzymało wysokie noty od wszystkich sędziów. Jak widać, wysoko ocenione prace opierają się na dobrym wykorzystaniu korzeni i skał. Wysoko oceniane były także prace odtwarzające podwodne krajobrazy. Wszyscy sędziowie z niecierpliwością czekają na pełne pasji zgłoszenia na przyszłoroczny konkurs.
Galeria Amano;
Gdy wąż nie chce jeść czyli o anoreksji gadów –
Witold Borkowski;
Odmowa przyjmowania pokarmu w chowie i hodowli gadów, jak i innych zwierząt terrariowych należy do jednych z najczęściej występujących problemów w tym hobby. Wielokrotnie i z różnych przyczyn nastają chwile, gdy podopieczny odmawia przyjmowania podanego pokarmu. Terrarystyka poza przetrzymywaniem zwierząt w terrarium, to także sztuka obserwacji. Zawsze należy spojrzeć na problem wielopłaszczyznowo, bo jak już wcześniej napisałem niejedzenie tego, co podano pupilowi, ma wiele powodów.(…) Zbyt niska temperatura w terrarium to najczęstsza zewnętrzna przyczyna, która powoduje odmowę przyjmowania podawanego pokarmu. Przy niskiej temperaturze następuje spadek metabolizmu, czynności enzymatycznej soków trawiennych, zwalnia perystaltyka dróg układu pokarmowego Do dziś panuje przekonanie, że niektóre zwierzęta terrariowe, a w szczególności kameleony, legwany zielone, warany czy żółwie lądowe to zwierzęta pokojowe… (…) Do problematycznych węży należą np. pyton zielony (Morelia viridis) czy boa leśny (Corallus hortulanus), trwożnica bananowa (Trimeresurus albolabris).;
Agama brodata karłowata Pogona henrylawsoni – Alicja Papiór, Szymon Najdora;
Agama brodata karłowata należy do rodziny agam (Agamidae) i rodzaju Pogona. Pochodzi z Australii, na wolności zamieszkuje … część kontynentu. Są to otwarte tereny trawiaste i krzaczaste, czarnoziemy charakteryzujące się dość wysoką ilością opadów s skali roku. P. henrylawsoni jest najmniejszym gatunkiem z rodzaju Pogona dorastającym do 30cm długości. Jest też drugim w kolejności najpopularniejszym gatunkiem z tego rodzaju po P. vitticeps. Inne agamy z rodzaju Pogona są rzadko spotykane w handlu a niektórych właściwie nie utrzymuje się w hodowlach amatorskich.
Mimo, że P. henrylawsoni zajmuje drugie miejsce w rankingu popularności bardzo ustępuje większej kuzynce P. vitticeps, która jest jedną z najpopularniejszych gadów terrariowych i doczekała się już wyhodowania szeregu odmian barwnych. Wśród P. henrylawsoni mamy do czynienia z kilkoma wariacjami ubarwienia lecz generalnie wybór mamy znacznie uboższy niż w przypadku P. vitticeps. Najczęściej agamy brodate karłowate ubarwione są w tonacji brązowej, żółtawej, brązowo(lub żółtawo)-pomarańczowej, (pomarańczowe bywają zwykle kończyny) lub szaro-brązowej.;
Babka babce nierówna –
dr Hubert Zientek ;
W wodach Polski żyje siedem gatunków babek: czarna (Gobius niger), mała (Pomatoschistus minutus), piaskowa (Pomatoschistus microps), czarnoplamka (Gobiusculus flavescens), szczupła (Neogobius fluviatilis), łysa (Neogobius gymnotrachelus) oraz najgroźniejsza –- babka bycza (Neogobius melanostomus). Najpopularniejsze zaś gatunki akwariowe to babki z rodzaju Brachygobius oraz należące do rodziny śpioszkowatych (Eleotridae). Pierwsze cztery w wymienionych gatunków babek objęte są w Polsce ochroną gatunkową ścisłą. Babka bycza natomiast (zwana także babką obłą, okrągłą, czarnopyską lub pancerną) począwszy od końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku stała się istną plagą w wodach przybrzeżnych Bałtyku i nie tylko.;
Kardynałek chiński (Tanichthys Albonubes) –
Mateusz Tkocz;
Kardynałek chiński to bardzo dekoracyjna rybka, polecana zarówno dla początkujących, jak, ale i dla bardziej doświadczonych akwarystów. Rybka ta jest mało wymagająca i, bardzo łagodna. W akwarium może żyć z różnymi innymi rybami zimnowodnymi.;
Piaskowe pustynie i małe potwory – Warsztaty JBL na Filipinach;
W czerwcu 2007 roku 84 osoby z ponad dziesięciu krajów przybyły do Dumaguete na wyspie Negros na drugie Warsztaty JBL. Przez tydzień zespół badawczy JBL, wspierany przez naukowców i innych znawców tematyki, wprowadzał pasjonatów, właścicieli sklepów i ichtiologów-amatorów w zagadnienia badań akwarystycznych, a skupiano się na analizie wody, pomiarach światła i promieniowania UV, testach pokarmów, podziału rafy na strefy oraz obserwacjach sztucznej rafy. Zadania realizowano w niewielkich grupach, nad którymi czuwali wybitni naukowcy, np. Prof. Ellen Thaler czy Prof. Claus-Dieter Zander.;
Goście, goście – Xenomystus nigri czyli brzeszczotek czarny –
Marcin Szmel;
Jedną z idei akwarystyki, oprócz poznawania praw i mechanizmów natury czy realizacji zamierzeń estetycznych, jest, a przynajmniej powinno być – rozmnażanie pielęgnowanych gatunków. Coraz częściej i coraz bardziej świadomie akwaryści wybierają do domowej hodowli i chowu te ryby, które faktycznie lub przynajmniej teoretycznie są w stanie rozmnożyć. (…)
Xenomystus nigri (Günther, 1868), czyli brzeszczotek czarny. Nazwa nawiązuje do charakterystycznego kształtu ryby, kojarzącego się z nożem lub ręczną piłką. Ryba ta pochodzi z Afryki, gdzie zamieszkuje całkiem spory areał – od Senegalu, po wschodnie rubieże północnej części kontynentu. Spotkamy brzeszczotki w delcie rzeki Nigeru, w Kongo, Nilu, a nawet jeziorze Czad. Brzeszczotki czarne należą do rodzaju Xenomystus, jednego z zaledwie kilku w ramach rzędu Osteoglossiformes, czyli kostnojęzykokształtnych. (…) Osteoglossiformes, jak zaraz się przekonamy, to grupa zawierająca wiele innych ciekawych gatunków, które gościmy w akwariach. Zanim jednak do tego dojdziemy, poświęćmy chwilę uwagi innemu zupełnie przedstawicielowi ichtiofauny. Chodzi o rybę bardzo często zestawianą z brzeszczotkiem, lub wręcz myloną z nim – ducha amazońskiego (Apteronotus albifrons (Linnaeus, 1766).;
Kłopotliwy barwniak – Nanochromis transvestitus –
Sławomir Siudakiewicz;
Ten rzadko spotykany gatunek pochodzi z jeziora Mai-Ndombe i południowych rejonów rzeki Kongo. Nazwa ryby wywodzi się od tego, że w przeciwieństwie do większości innych stworzeń w tym przypadku samice są zdecydowanie piękniejsze od samców. (…) Niespełna dwa i pół roku temu zakupiłem trzy pary Nanochromis transvestitus. Ryby te, a szczególnie samice, urzekły mnie swoimi barwami. Samce są mniej imponujące, mimo że osiągają około 7 cm długości; kolory ich składają się z jasnoszarego brzucha i ciemno szarego grzbietu oraz wraz z pręgami biegnąceymi przez całe ciało. U samic (dorastających) do około 5 cm brzuch jest krwisto czerwony. Kontrast tych kolorów zwłaszcza w wodzie o kolorze herbaty jest niesamowity. Dodatkowo wydatne i skierowane ku dołowi wargi i pręgowane płetwy wraz z wydłużonymi końcówkami płetw grzbietowej i odbytowej dopełniają reszty. Dla mnie ryba bliska ideału.;
Recepta na stworzenie Klubu Akwarystycznego, czyli organizacyjny akwarystyczny dekalog –
Andrzej Sieniawski;
(…)już kilka razy w przeciągu ostatnich trzech lat kilku akwarystów i to nie tylko z Polski, zwracało się do mnie z pytaniem, jak zbudować dobrze działający klub akwarystyczny. (…) W roku 1980 wraz z grupą akwarystów z Tarnowa powołałem do życia stowarzyszenie o nazwie: Tarnowski Klub Akwarystów. (…) Po powołaniu do życia Polskiej Federacji Akwarystyczno-Terrarystycznej, która zrzeszała większość niezależnych klubów akwarystycznych działających na terenie Polski, nie będących członkami Polskiego Związku Akwarystów, zostałem jej pierwszym prezesem. (…) Od 2002 roku aktywnie współuczestniczyłem w działaniach mających na celu powołanie do życia klubu akwarystycznego, który mógłby głównie zajmować się problematyką pielęgnacji dyskowców. W efekcie tych poczynań powstał Polski Klub Miłośników Dyskowców.;
Przykłady zachowań agresywnych pomiędzy samcami mieczyka Hellera – Zbigniew Strzelecki;
Numer 105
Diagnostyka laboratoryjna chorób ryb akwariowych – prof. dr hab. Jerzy Antychowicz;
Niektórzy hodowcy ryb akwariowych, szczególnie ci, którzy mają liczne i wartościowe ryby, korzystają z usług specjalistycznych laboratoriów, w których rozpoznaje się przyczynę choroby i ustala sposób postępowania. (…) U ryb akwariowych przeprowadza się przede wszystkim bezpośrednie mikroskopowe badanie w kierunku obecności pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych, niektórych bakterii oraz zmian patologicznych w skrzelach i narządach wewnętrznych. (…) Laboratoria ichtiopatologiczne mieszczące się w Zakładach Higieny Weterynaryjnej, oraz przy uczelniach weterynaryjnych i rybackich, zajmują się diagnostyką chorób ryb hodowanych do konsumpcji, głównie pstrągów i karpi, a niekiedy również rozpoznawaniem chorób ryb akwariowych. (…) Dostarczanie próbek do badań…;
Jak ryba w wodzie – pokonać przyciąganie ziemskie – dr inż. Aleksandra Kwaśniak;
W poprzednim artykule tego cyklu poruszyłam zagadnienia związane z przystosowaniem ryb do poruszania się w wodzie. Jednak o tym, że ryba pływa, decydują nie tylko mięśnie, płetwy i kształt ciała, ale też w wielu przypadkach tzw. naturalna pływalność. (…) Dla ryb zamieszkujących toń wodną, przyciąganie ziemskie jest kolejną siłą, zmuszającą je do wydatków energetycznych. Wiemy, że poszczególne gatunki występują na różnych głębokościach gdzie znajdują pokarm, schronienie, miejsce do tarła itp. Niekoniecznie więc są zainteresowane opadaniem na dno. Musiały wykształcić mechanizmy, które bez wydatkowania dużej ilości energii, pozwalają przeciwstawić się sile grawitacji. Ta naturalna ekonomia zadecydowała o powstaniu czterech ciekawych rozwiązań, stosowanych samodzielnie lub w kombinacji.;
Babka babce nierówna – Cz. II Babki z rodzaju Brachygobius – dr Hubert Zientek;
Babki z rodzaju Brachygobius, dawniej niemal nieznane, dziś są coraz częstszymi mieszkańcami naszych akwariów. Regularnie spotykam je w ofercie wielu sklepów zoologicznych. Najbardziej znane gatunki to: babka karłowata (Brachygobius nunus), babka złota (Brachygobius xanthozonus) oraz Brachygobius aggregatus. Cechą charakterystyczną babek są zrośnięte płetwy brzuszne, które tworzą rodzaj przyssawki ułatwiającej przywieranie ryby do dna.;
AMANO – Zdjęcia polskich prac nadesłanych na konkurs w 2008 roku;
AQUA DESIGN AMANO (ADA) z przyjemnością ogłasza 9. Międzynarodowy Konkurs na Aranżację Akwarium Roślinnego 2009.;
Pielęgniczka boliwijska (Mikrogeophagus altispinosus) – kolorowe papugi w naszym akwarium – Radosław Bednarczuk;
Tęczowe kolory, niewielkie rozmiary i charakterystyczny papuzi dziób: tak wygląda popularna pielęgniczka boliwijska będąca częstym gościem w akwariach wielogatunkowych. (…) Pielęgnice te zamieszkują Boliwię i Brazylię. Znane stanowiska bytowania tego gatunku leżą w dorzeczu górnego biegu Madeiry. (…) Ze względu na swoje łagodne usposobienie są idealnymi mieszkańcami akwariów wielogatunkowych. Śmiało można polecić je wszystkim początkującym miłośnikom pielęgnic południowo amerykańskich.;
Marokańska wiosna – Sebastian Żmudzki;
(…) Na północy Afryki, pomiędzy Oceanem Atlantyckim i Morzem Śródziemnym, od południa otoczone Saharą leży Maroko – unikalna kraina, mozaika przyrodnicza i kulturowa. Na terenie kraju odnajdujemy wielkie bogactwo biomów i ekosystemów. Urozmaicone ukształtowanie terenu, wysokie góry sięgające 4167 m n.p.m. (Dżabal Tubkal), głębokie doliny, oceaniczne wybrzeża, przybrzeżne jeziora i słone bagna, a także pustynia, tworzą świat, który zadziwia kontrastami i kolorytem. W ciągu jednodniowej podróży możemy przenieść się z ośnieżonych szczytów Atlasu, na rozgrzaną słońcem do 50°C hamadę.;
Przegląd gatunków pająków ptaszników i skorpionów. Część 5 – Afrykańscy łowcy – Sebastian Żmudzki;
(…) Tropikalne, wilgotne lasy zachodniej Afryki porastające rejon Zatoki Gwinejskiej przypominają świat sprzed milionów lat. Plątanina liści, pni, lian, mchów i porostów, wysoka temperatura i wilgotność, oraz zabagnienie terenu przypominają karbońskie puszcze. W takim środowisku żyją przedstawiciele mało licznej podrodziny Stromatopelminae. Obecnie nauce znane są trzy lokowane tutaj rodzaje: Encyocratella (Xenodendrophila), Heteroscodra, Stromatopelma.;
Gdy wąż nie chce jeść. Krótko o anoreksji gadów cz.II – Witold Borkowski;
W poprzednim artykule przybliżyłem Czytelnikom „Naszego Akwarium” szereg przyczyn pochodzących „z zewnątrz” gada, które mogą skutkować anoreksją. (…) W tej części zajmę się przedstawieniem przyczyn tkwiących „we wnętrzu” zwierzęcia, które powodują brak apetytu. Jedną z najczęściej spotykanych sytuacji, w której gadzi podopieczny odmawiania zjadania pokarmu, napotykamy u zwierząt wybudzonych ze spoczynku zimowego. (…) Jako „fizjologiczne” odmawianie pokarmu należy zakwalifikować anoreksję ciężarnych samic. (…) Nie tak rzadką przyczyną anoreksji u gadów jest ciało obce w drogach pokarmowych zwierzęcia. (…) Jeżeli gad wykazuje objawy anoreksji, to może być jedyny objaw toczącego się w jego organizmie procesu chorobowego. (…) Urazy lub wynikające z nich zniekształcenia ciała gada także mogą skutkować anoreksją.;
Petrochromis sp. „Moshi Yellow” – piękna ryba z trudnym charakterem – Bernard Chazan;
Artykułem tym chciałbym z jednej strony podzielić się swoimi wrażeniami z obserwacji ryb z rodzaju Petrochromis: P. sp. „Moshi Yellow”, z drugiej zaś zachęcić osoby zainteresowane podjęciem próby zmierzenia się z mitem ryby, która swoim charakterem uniemożliwia osiągnięcie sukcesu hodowlanego i akwarystycznej satysfakcji.;
The Art of The Planted Aquarium, Hannover 2009 – Bartłomiej Lipczyński;
Po wielkim sukcesie w 2008, organizatorzy przygotowali drugie międzynarodowe mistrzostwa aranżacji akwarium, na targach „Heimtier Messe“ w Hanowerze. Konkurs odbędzie się między od 6 do 9 lutego 2009, dodatkowo odbędzie się konkurs Nano Akwariów.;
Polski Klub Miłośników Dyskowców Hayling Island w Anglii – Andrzej Sieniawski;
Pod koniec sierpnia br. w imieniu klubów miłośników dyskowców: United Kingdom Discus Association (UKDA) i UK Discus Club (UKDC), Pan Dougall Stewart wystosował do Zarządu Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców oficjalne zaproszenie na mistrzostwa dyskowców pod nazwą: 4. UK Discus Championships, które miały się odbyć w Anglii, podczas Festiwalu Akwarystycznego w dniach 11-12 października 2008.;
NANOcontest;
Reofil – rzeka w domu – Marcin Szmel;
Gatunki reofilne to zbiorowe określenie opisujące te gatunki ryb, które zamieszkują cieki – strumienie, rzeki i kanały, wiążąc swoje życie ze strefą wartkiego nurtu. Zaliczamy tu więc taksony, które w nurcie znalazły swoją niszę ze wszelkimi konsekwencjami adaptacji troficznej, strategii rozrodu czy rzucającą się najbardziej w oczy specyficzną budową ciała. Są one od wartkiego nurtu wręcz uzależnione, potrafią go znieść, pokonać lub wykorzystać.;
Krewetki z Sulawesi – endemiczne piękności – Paweł Szewczak;
Krewetki z Sulawesi w zawrotnym tempie robią karierę w akwarystyce. Urzekające i subtelne, a z drugiej strony nieprzyzwoicie piękne. (…) Caridina sp. „Cardinal” z jeziora Matano to krewetka przypominająca miniaturę morskiej Lysmata debelius. Największa aktywność tego skorupiaka przejawia się wieczorem oraz nocą. Grupa kilkunastu lub kilkudziesięciu krwistoczerwonych krewetek pokrytych błękitnymi jaskrawymi kropkami szybko przebierająca lśniąco -białymi odnóżami w poszukiwaniu pożywienia na kamieniach i piasku wygląda fascynująco.;
Pseudotropheus elongatus – Wojciech Sierakowski, Mariusz Suwalski;
Pseudotropheus elongatus, którego opisał G. Fryer w 1956 r., jest jednym z najbardziej zróżnicowanych gatunków pyszczaków z jeziora Malawi. Wielkość jego ojczystego zbiornika sprawia, że występuje tam ogromna liczba wariantów geograficznych cechujących się znacznymi różnicami w ubarwieniu i w zachowaniu czy w preferencjach pokarmowych. „Aqua Lex” Andreasa Spreinata, który jest jednym z najobszerniejszych zbiorów katalogujących gatunki i odmiany ryb z jeziora Malawi, podaje aż dwadzieścia cztery odmiany tych ryb. (…) Pseudotropheus sp. „elongatus Mpanga” należy do najmniejszych przedstawicieli swojego zróżnicowanego gatunku.;