Cherax destructor - Akwa-Mania

Cherax destructor – Clark, 1936

Pochodzenie: Australia,zamieszkuje zarówno wolno płynące, płytkie rzeki, jak i oczka wodne, bagna oraz mokradła, a nawet kanały nawadniające.Wielkość: rekordowe osobniki dochodzą do 28 cm długości i nawet 300 g masy ciała, chociaż w akwariach przeważnie nie przekraczają 15 cm.

Akwarium: Najważniejszym kryterium dla raków jest powierzchnia dna zbiornika – im większa, tym lepiej. Drugą ważną rzeczą jest zapewnienie im odpowiedniej ilości kryjówek – zwłaszcza, gdy trzymane będą z innymi zwierzętami. Muszą być one tak przygotowane, aby były niewidoczne jedne dla drugich. Wykorzystujemy do ich zbudowania kamienie, skały, groty, rurki pcv, drewniane (np. bambus), ceramiczne, łupiny orzecha kokosowego, korzenie i patyki itp. Należy tutaj uwzględnić wielkość zwierząt – aby nie zaklinowały się. Odpowiednio dobrana kolorystyka wyposażenia pozwala uwypuklić i zintensyfikować ubarwienie mieszkańców. Po trzecie dla skorupiaków tych niezbędną do życia jest mocno natleniona woda. Raki posiadają skrzela i nie oddychają powietrzem atmosferycznym. Owszem mogą przebywać na suchym lądzie, ale tylko do czasu, gdy ich skrzela są wilgotne. Z akwarium, w którym będzie brakowało tlenu, rak będzie próbował uciekać (niezbędne szczelne przykrycie zbiornika). Najlepiej pielęgnować parę raków lub „trójkąt” składający się z samca i dwóch samic. Większe kamienie należy dobrze zabezpieczyć, bowiem raki te uwielbiają kopać w podłożu i mogłyby je poprzesuwać. Silne, mocno ukorzeniające się i szybko rosnące rośliny, takie jak np. nurzańce mają szansę na przetrwanie, podobnie jak przymocowane do korzeni i drewna epifityczne paprocie (mikrozorium i bolbitis). Umieszczanie w akwarium delikatniejszych roślin raczej mija się z celem, bowiem prawie na pewno zostaną skonsumowane. Woda: temp. 20-28ºC, pH od 7,5 w górę (raki te źle czują się w wodzie kwaśnej), twardość bez znaczenia.

Charakterystyka: Rak dość agresywny i terytorialny (zwłaszcza trzymany pojedynczo) – obiera terytorium, gdzie buduje swoje legowisko / norkę. Podkopują elementy dekoracyjne w akwarium – dlatego należy je umieścić stabilnie. Atakuje ryby przydenne i krewetki, podszczypuje ryby o weloniastych płetwach. Podgryza rośliny, nawet te, które wydawałoby się, są mało apetyczne, np. zwartki. Aktywne są najbardziej po zmierzchu i przed świtem, ale na tą aktywność można wpływać poprzez regulację natężenia światła oraz temperatury wody (jaskrawe światło oraz skrajne temperatury nie są korzystne). W dzień przeważnie ukrywa się, pojawia się tylko w porach karmienia. Jak większość raków, jest to gatunek odporny i wytrzymały. Jego osowiały nastrój oraz wdrapywanie się na elementy dekoracyjne i ciągłe przebywanie pod powierzchnią wody świadczą o niedostatecznej ilości tlenu rozpuszczonego w wodzie. Należy także pamiętać, że wprowadzając nowe raki do zadomowionych osobników, zawsze będzie kończyło się walkami pomiędzy nimi.

Opis: W warunkach naturalnych kolor pancerza tego raka jest oliwkowo zielony do brązowego z niebieskimi, żółtymi, pomarańczowymi lub czerwonymi przebarwieniami (głównie na odnóżach i od spodu). Kolor ten wynika z różnorodności siedlisk. W akwarystyce dostępne okazy pochodzą z selektywnej hodowli i dlatego są w całości niebieskie. Tego raka wyróżniają dodatkowo mocne, szerokie i wydłużone szczypce i gładki pancerz. Samca i samicę rozróżniamy spoglądając na ich podbrzusza. Samica ma dobrze widoczny zbiorniczek nasienny umiejscowiony centralnie pomiędzy 4 i 5 odnóżami krocznymi. Samca natomiast rozpoznamy po przekształconych pierwszych dwóch parach odnóży odwłokowych, które zbiegają się wzajemnie i równolegle kierują w stronę brzucha.

Rozmnażanie: doskonale rozmnaża się w akwarium. Samica 2-3 razy do roku składa po 300-350 jaj. Robi to, leżąc na grzbiecie, dzięki czemu wszystkie jaja trafiają na spodnią stronę jej odwłoka i są przyklejane za pomocą lepkiej wydzieliny do odnóży pławnych. Jaja początkowo są zielonkawe do niebieskopomarańczowych i w ciągu pierwszego tygodnia czernieją. Samica co jakiś czas dokonuje ich kontroli i zjada nie zapłodnione egzemplarze. W żadnym wypadku nie należy jej wtedy stresować ani niepokoić, może bowiem pożreć wszystkie jaja. Znaczną część czasu – zwłaszcza tuż po składaniu jaj – spędza zresztą ukryta w kryjówce. Młode wylęgają się po ok. 3 tygodniach. Za pomocą specjalnych haczyków przyczepiają się do odnóży pływnych matki. Samica początkowo opiekuje się nimi, jednak bardzo szybko się usamodzielniają. Można wychowywać je w jednym zbiorniku z dorosłymi rakami, ale należy zapewnić im dużo kryjówek (np. stos muszli małych ślimaków), w których mogłyby chronić się przed ewentualnymi próbami skonsumowania.

Pokarm: Ten gatunek raka jest wszystkożerny, ale preferuje pożywienie roślinne – szczególnie butwiejące, gnijące resztki roślinne. Ich dieta musi więc zawierać pokarm roślinny: suchy lub świeże warzywa zielone (groszek, sałata, cukinia, szpinak), algi itp. Chętnie konsumują także mrożone i żywe pokarmy zwierzęce: krewetki, ryby, mięso. Ważne jest, żeby ich dieta była urozmaicona (wówczas ich instynkty łowieckie zostają mocno ograniczone), a pożywienie opadało na dno. Niezbędne jest także wzbogacanie ich diety o szyszki olchy, liście dębu, buku lub migdałecznika – składniki zawarte w tych produktach zmniejszają ryzyko pojawienia się u raków wrzodów pancerza (tzw. rdzawej plamistości). Produkty te powinny być brązowe, suche i czyste, a przed podaniem należy sparzyć je wrzątkiem. Raki także konsumują własną wylinkę, dlatego nie wyławiamy jej. Jest ona cennym źródłem węglanu wapnia – niezbędnego składnika do twardnienia nowego pancerza.

Cherax destructor