Isoetes malinverniana Cesati et De Notaris
– Poryblin skręcony
POCHODZENIE : Występuje we Włoszech.
OPIS : Roślina należy do roślin błotnych i ma formę kępki sztywnych szydlastych liści, wysokości 30-40 cm. Ma długie kłącze od którego odchodzą w głąb cienkie korzenie, w kształcie długich, śnieżnobiałych żyłek. Na jej dolnym biegunie wytwarzają się słabo rozgałęzione korzenie, a na górnym znajduje się pióropusz rozetkowo osadzonych jasnozielonych liści, które są bardzo delikatne, kruche z chropowatą powierzchnią. Nasady ich są rozszerzone i pogrubione. Dorosła roślina rozwija do 35 liści oraz duży i gruby system korzeniowy.
UPRAWA : Z rośliną należy obchodzić się bardzo ostrożnie, gdyż ma bardzo kruche liście. Rośliny tego gatunku zaleca się hodować przy rozproszonym lecz mocnym oświetleniu, w miękkiej wodzie oraz temperaturze wody i powietrza 23-26°C. Należy pilnować aby na liściach nie pojawiły się glony. Na podłoże najlepiej zastosować nie wypłukany piasek z gliną, z domieszka torfu i żwirkiem o granulacji 2-3 mm. Rozmnażają się za pośrednictwem zarodników – męskich i żeńskich mikrosporów, wydawanych przez jedna roślinę. Liście niosą żółte zarodniki, które w miarę dojrzewania brunatnieją. Dojrzałe zarodniki trzeba zbierać bardzo ostrożnie. Po zebraniu koniecznie trzeba położyć je na wilgotną mieszankę miału torfowego i piasku. Temperatura mieszanki i powietrza powinna wynosić 25°C. Zarodniki rozwijają się wówczas bardzo szybko. Po ukorzenieniu się wyrastają z nich nieduże roślinki (do 2cm długości), które przenosimy do oddzielnego naczynia o niskim poziomie wody. Wyhodowane do 10 cm rośliny należy przesadzić do wilgotnej oranżerii lub do akwarium. Znany jest także wegetatywny sposób rozmnażania. Na wiosnę wokół bulwiastej łodygi pojawiają się pączki (jak małe cebulki), które robią się coraz pełniejsze i po pewnym czasie wyrastają z nich listki roślin potomnych. Można je wtedy ostrożnie oderwać od rośliny matecznej i posadzić osobno. Rosną wówczas samodzielnie.
Do klasyfikacji |