Ludwigia helminthorrhiza (Martius) Hara (1953)
– Ludwigia pływająca
SYNONIMY : Jussiaea hrlminthorrhiza Martius (1839),
Jussiaea natans Humbold & Bonpland,
Jussiaea natans var. emerysa Hassler
POCHODZENIE : Od południowego Meksyku do Paragwaju.
OPIS :Rośnie głównie jako roślina pływająca o długich łodygach w płytkich strefach różnych zbiorników wodnych, ale również jako emersyjna. Sporadycznie spotykana w handlu, ale jest często uprawiana w ogrodach botanicznych.
Szczególnie uderzające cechą tego gatunku są jej gęsto rosnące, czasem czerwonawe liście pływające i jej białe, wrzecionowate do 2 cm długości korzenie oddechowe. W sprzyjających warunkach, rozwija kwiaty z pięcioma białymi płatkami z odrobiną żółtego na ich podstawie. Ścieląca się lub pełzająca, błotna roślina ukorzeniająca się w każdym węźle liściowym, z grubymi 4 – 5 mm i długimi 1 – 2 cm korzeniami. Łodyga długości ponad 1 m. Liście rozmieszczone naprzemianlegle zbliżone do okrągłych o rozmiarach 2 – 4 cm, koloru jasno-zielonego, z podczerwienieniem.
UPRAWA : Roślina bardzo dekoracyjna, która polecana jest do uprawy w oranżeriach lub krótkotrwale w oczkach wodnych. W akwarium źle rośnie ze względu na swoje zapotrzebowanie na światło. W paludarium lubi miejsca ciepłe i dobrze oświetlone z niskim poziomem wody. Latem przy dobrym nasłonecznieniu, roślina wypuszcza mocne łodygi, a liście zaczerwieniają się, rozwijają się także białe napowietrzne korzenie. Zimą gdy jest mniej światła roślina zmniejsza ilość odrostów.
Ta efektownie dekoracyjna roślina potrzebuje dużo światła, a jej długie i szybko rosnące łodygi potrzebują dużo miejsca, co ogranicza jego zastosowanie jako roślinę pływającą do akwariów. Reagują bardzo pozytywnie, jeżeli może zakorzenić się w podłożu bogatym w składniki odżywcze. Podczas ciepłej pory roku, Ludwigia może być uprawiana na zewnątrz w słonecznym miejscu, na przykład posadzona w doniczce, która jest umieszczona w oczku wodnym.
Do klasyfikacji |