Betta enisae Kottelat, 1995
|
![]() |
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Osphromenoidae) – Guraminowate
Występowanie:
Borneo
Wielkość:
około 6 cm
Synonimy:
Brak
Cechy charakterystyczne:
Ryby dość agresywne względem przedstawicieli własnego gatunku, w mniejszych zbiornikach lepiej trzymać pojedynczą parę, w większych można umieścić grupę składającą się z kilku osobników. Można pielęgnować je w akwarium gatunkowym lub ogólnym z łagodnymi rybami o podobnych wymaganiach Ryba ma ciało wydłużone, dość masywne, lekko zwężające się ku nasadzie płetwy ogonowej. Podstawowa barwa brunatna. Płetwa odbytowa samca z szerokim lazurowym pasem, ciemno obrzeżona, podobnie płetwa ogonowa. Dolna część pokryw skrzelowych samca błękitna. Samce posiadają ponadto szerszą głowę, charakterystycznie zaostrzoną płetwę ogonową oraz dłuższe płetwy piersiowe. Są też znacznie jaskrawiej ubarwione od samic, zwłaszcza w okresie tarła.
Preferuje żywe lub mrożone bezkręgowce (larwy owadów, plankton, rureczniki), ale – po przyzwyczajeniu – zjada również suche pokarmy.
Warunki hodowlane:
dla pary min. 80 l, dla większej grupy min. 150 l, szczelnie przykryte. Wydajna filtracja powodująca wyraźny ruch wody i umiarkowane oświetlenie. Podłoże z drobnego żwiru, dekoracje z korzeni i skorup orzechów kokosowych, a nawet ceramicznych doniczek – wśród nich liczne kryjówki. Miękkolistne rośliny, np. mech jawajski. Wskazana obecność roślin pływających stanowiących doskonałe schronienie dla narybku. Wodę należy regularnie, dość obficie podmieniać.
Temperatura wody: 22-23°C twardości ogólnej około 10°dGH i pH około 7,2
Rozmnażanie:
Gatunek ten należy do gębaczy. Do tarła często dochodzi w kryjówce, np. łupinie kokosa lub doniczce. Ikra trafia do pyska samca. Inkubującego rodzica można poznać po intensywnie niebiesko ubarwionej głowie (zwłaszcza pokrywach skrzelowych). Młode opuszczają jamę gębową ojca po ok. 10 dniach. Dorosłe ryby na ogół ich nie zjadają – w akwarium gatunkowym z dużą ilością roślin pływających można je pozostawić własnemu losowi. Początkowo podajemy im świeżo wyklute larwy solowca, później nawet suche pokarmy.