Channa andrao Britz, 2013
Rząd >> Rodzina:
(Anabantiformes) – Okoniokształtne >> (Channidae) – Żmijogłowowate
Występowanie:
Indie,
Wielkość:
10-11 cm
Synonimy:
* Brak
Cechy charakterystyczne:
Wężogłowy najlepiej utrzymywać w akwarium gatunkowym, chociaż C. andrao mogą być hodowane w dobrze wybranym układzie towarzyskim obok spokojnych wężogłowów nieterytorialnych.
Młode ryby mogą być utrzymywane razem, ale zazwyczaj rozpoczynają się agresywne zachowanie w stosunku do siebie gdy stają się dojrzałe płciowo. Samice są bardziej wojownicze niż samce. Jeśli tworzy się para zwykle są pokojowo nastawione wobec siebie, ale wrogo są nastawione do do innych ryb.
Samice wydają się być cięższe w budowie i posiadają większą część czerwonego zabarwienia na ciele niż samce. Dorosłe samce posiadają nieco bardziej wydłużoną płetwę grzbietową i odbytową oraz szersze opalizujące, niebieskie zabarwienie na nieparzystych płetwach. W widoku z góry dorosły samiec zazwyczaj ma szerszy kształt głowicy niż samica.
Jest bezwzględnym drapieżnikiem który prawdopodobnie żywi się owadami i innymi bezkręgowcami w naturze, ale w większości przypadków dobrze przystosowuje się do martwych alternatyw w niewoli. Niektóre okazy akceptują suszone pokarmy chociaż te nie powinny stanowić pożywienia.
Młode ryby mogą być karmione larwami ochotkowatych (bloodworm), małymi dżdżownicami, posiekanymi krewetkami itp, a dorosłe będą przyjmować paski mięsa ryb, całe krewetki, małże, większe dżdżownice itp
Małe owady takie jak świerszcze lub muszki owocowe nadają się również do użycia, choć najlepiej jest wypełnić żołądki płatkami lub pokarmem roślinnym.
Dorosłe ryby nie potrzebują jedzenia na co dzień, nawet w okresach wysokich temperatur, nie powinny być karmione tłustymi pokarmami częściej niż raz w tygodniu.
Gatunek ten nie powinien otrzymywać mięsa ssaków lub ptasiego takie jak serce wołowiny lub kurczaka ponieważ niektóre z lipidów zawartych w nich nie może być poprawnie metabolizowana przez ryby i może spowodować nadmiar złogów tłuszczu, a nawet degenerację narządów. Podobnie nie ma korzyści w stosowaniu małych ryb, które niosą ze sobą ryzyko wprowadzenia pasożyta lub choroby, a w każdym razie zwykle nie mają wysokiej wartości odżywczej.
Warunki hodowlane:
Akwarium o wymiarach bazowych 100 x 40 lub odpowiednik zalecany jest dla jednej pary, dla grupy ryb trzeba większe. Głębokość wody jest mniej ważna, ale powinien być większy niż 30 cm. Preferuje się słabo oświetlone akwarium z warstwą roślinności na powierzchni, takiej jak Ceratopteris sp. plus kilka zanurzonych.
Istotne jest, aby używać ściśle dopasowanej pokrywy, ponieważ ryby są znane ze zdolności do wyskakiwania, powinna być pozostawiona przestrzeń pomiędzy pokrywą a powierzchnią wody, gdyż ryby wymagają dostępu do warstwy wilgotnego powietrza.
Ważne jeszcze jest utrzymywanie wody w akwarium w stałej temperaturze, poza naturalną sezonowością w okresach letnich i zimowych. Podczas chłodniejszych okresów ryby nie wymagają dużo jedzenia, a poziom wody można obniżyć nie stosując dolewek.
Temperatura wody: 14-28°C Parametry wody; pH: 6,0-8,0 dH: 2 – 20°n
Rozmnażanie:
Ryby są gębaczami które rozmnażają się w niewoli.
Aby dobrać parę najlepiej jest zacząć z grupą 6-8 młodych ryb i pozwolić im wybrać własnych partnerów. Gdy para jest utworzona inne ryby powinny być usunięte, po czym można zainicjować tarło przez przedłużenie okresu stałych wysokich temperaturach przy pominięciu zmiany wody i innych zabiegów porządkowych.
W punkcie kulminacyjnym zalotów para obejmuje się w sposób podobny do labiryntowców, a samiec zbiera zapłodnione jaja do pyska. Inkubacja wynosi zwykle 3-5 dni, ale może być znacznie dłuższa, szczególnie u młodszych i mniej doświadczonych ryb.
Narybek łatwo wykarmić gdyż samica produkuje niepłodne jaja aby karmić młode dopóki nie zaczną samodzielnego żerowania.Opieka nad potomstwem zazwyczaj rozciąga się przez kilka tygodni.
|