Ctenobrycon hauxwellianus (Cope, 1870)
|
https://www.aqualog.de |
Rząd >> Rodzina:
(Characiformes) – Kąsaczokształtne >> (Characidae) – Kąsaczowate
Wielkość:
8 cm
Synonimy:
* Tetragonopterus hauxwellianus Cope, 1870
* Ctenobrycon spilurus hauxwellianus (Cope, 1870)
* Tetragonopterus spilurus hauxwellianus Cope, 1870
* Ctenobrycon rhabdops Fowler, 1913
Występowanie:
Ameryka Południowa: dorzecze Amazonki
Cechy charakterystyczne:
Łagodnie usposobiony, żwawy i dużo pływający przedstawiciel kąsaczowatych. Dobrze się czuje w większe grupie lub ławicy. Pojedyncze osobniki mogą być nieco napastliwe w stosunku do mniejszych ryb ale ogólnie jest to doskonały gatunek do akwarium towarzyskiego, gdzie może być hodowany np. z sumami czy pielęgnicami. Ciało w kształcie rombu, mocno wygrzbiecone, bocznie spłaszczone. Podstawowe ubarwienie srebrzysto szare. Od nasady płetwy ogonowej po pokrywy skrzelowe ciągnie się wąski zielonkawy pas. Za pokrywami skrzelowymi i na nasadzie płetwy ogonowej ciemna nieregularna plama. Samce w porównaniu do samic są smuklejsze i wyraziściej ubarwione. Występują dwa podgatunki Ctenobrycon spilurus hauxwellianus oraz mało popularny w akwarystyce Ctenobrycon spilurus spilurus.
Wszystkożerna; larwy komarów, oczliki, dafnie, wazonkowce, parzone płatki owsiane, sztuczne pokarmy w postaci płatków. Mogą podskubywać delikatne rośliny w akwarium, dlatego w diecie można uwzględnić pokarmy sztuczne na bazie roślinnej czy też podawać liście sałaty.
Warunki hodowlane:
Minimum 80 cm długości. Po bokach i z tyłu posadzone gęsto duże rośliny zapewniające kryjówki. Wskazane są też rośliny drobnolistne takie jak np. kabomba, pośród których tarczyki wycierają się. Pośrodku pozostawiona obszerna wolna przestrzeń do pływania. Podłoże dowolne, dekoracje w postaci korzeni i kamieni. Wskazana wydajna filtracja. Toleruje szeroki zakres parametrów fizyko-chemicznych wody: temperatura 20-28°C, pH 6,0-8,0, twardość do 25°dGH.
Rozmnażanie:
Rozmnażanie łatwe. Najlepiej przeprowadzić je w akwarium tarliskowym o pojemności 40-50 litrów. Tarlaki pożerają ikrę dlatego konieczny jest ruszt ikrowy. Ponadto kilka roślin o drobnych liściach takich jak kabomba czy mech jawajski pośród których ryby te wycierają się. Po tarle w czasie którego samica może złożyć nawet do 2000 ziaren ikry, tarlaki należy odłowić. Po jednej dobie następuje wylęg a po kolejnych 4-5 dniach narybek rozpoczyna samodzielne pływanie. Jego wychów nie przysparza trudności przy zapewnieniu odpowiednio drobnego pokarmu i zachowania czystości wody.
|