Cyathopharynx furcifer (Boulenger, 1898)
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Wielkość:
20 cm
Występowanie:
Afryka – Jezioro Tanganika
Synonimy:
* Paratilapia furcifer Boulenger, 1898
* Cyathopharynx furcifera (Boulenger, 1898)
* Cyathopharynx fucifer (Boulenger, 1898)
* Tilapia grandoculis Boulenger, 1899
* Cyathopharynx grandoculis (Boulenger, 1899)
* Ectodus foae Vaillant, 1899
* Ophthalmotilapia foae (Vaillant, 1899)
* Ectodus foai Vaillant, 1899
Cechy charakterystyczne:
Samce posiadające terytorium są błyszczące, zielonkawo – niebieskie. Samice są szare. Samce różnią się od samic także ukształtowaniem wydłużonych promieni płetw brzusznych.
Gatunek ten odżywia się glonami, należy unikać pokarmów mięsnych. Podstawa diety to substancje roslinne. Można podawać blanszowany szpinaki i dobrej jakości spirulina płatki lub granulat.
Odmiana nazywana Cyathopharynx foae preferuje głębsze wody w strefie skalistej i na pograniczu ze strefą piaszczystą. Samce są terytorialne, wybarwiają się na marmurkowo, zielonkawo, lub niebieskawo, zaś ich płetwy grzbietowa i odbytowa są bardzo ciemne. Ryby te w odróżnieniu od Cyathopharynx furcifer posiadaja wyższe tułowie. Znanych jest kilka odmian barwnych np: Ilangi lub Sibwesa. Gatunek ten wyróżnił Ad Konigs z populacji Cyathopharynx furcifer.
Gatunek ten odżywia się glonami, należy unikać pokarmów mięsnych. Podstawa diety to substancje roślinne. Można podawać blanszowany szpinaki i dobrej jakości płatki lub granulat. Dopuszcza się żywienie ich drobnymi mrożonkami: oczlik, solowiec czy lasonogi.
Warunki hodowlane:
Akwarium powinno zawierać kilka rozrzuconych kamieni ułożonych w stosy, tworząc jaskinie, z dużym obszarem przeznaczonym do pływania. Piaszczyste podłoże i dobra filtracja biologiczna są niezbędne. Ten gatunek nie niszczy roślinności, dlatego rośliny mogą być wykorzystywane do wystroju, najlepiej twarde gatunki takie jak Anubias lub Vallisneria.
Temperatura wody: 24-27°C Parametry wody; pH 8,0-9,0, GH – 8–25°n
Rozmnażanie:
Podczas okresu rozrodczego samiec buduje z piasku gniazdo w kształcie kopca o średnicy 65 cm u podstawy i 40 cm na wierzchołku. Na tak przygotowanym miejscu odbywa się tarło. Samica składa 10-40 jaj, które bierze do pyska i inkubuje. Po tarle samica inkubująca opuszcza gniazdo i dołącza do ławicy samic. W środowisku naturalnym obserwowano, że jedna samica odbywa tarło w gniazdach dwóch różnych samców. Samica może nosić ikrę do 3 tygodni przed wykluciem się larw . Ona nie chce jeść w tym okresie a młode mogą być łatwo dostrzeżone przez jej nabrzmiałe usta. Jeśli samica jest zbyt zmęczona, może ona wypluć potomstwo przedwcześnie lub je zjeść, więc należy zachować ostrożność. Warto również zauważyć, że jeśli samica jest z dala od kolonii zbyt długo może stracić swoją pozycję w hierarchii grupy. Młode są na tyle duże, aby podjąć wylęg artemii lub pokruszone płatki spiruliny.
|