Devario maetaengensis (Fang, 1997)
|
https://www.fishipedia.fr |
Rząd >> Rodzina:
(Cypriniformes) – Karpiokształtne >> (Danionidae)
Występowanie:
Azja: endemiczna dla północnej Tajlandii.
Wielkość:
5 cm
Synonimy:
* Danio maetaengensis Fang, 1997
Cechy charakterystyczne:
Zamieszkuje małe, umiarkowanie lub szybko płynące strumienie z czystą wodą, podłożem z piasku, żwiru i skał oraz bez roślinności wodnej.
Spokojny gatunek odpowiedni do dobrze dobranego akwarium wielogatunkowego. Jest to gatunek ławicowy z natury i najlepiej powinien być trzymany w grupie co najmniej 8-10 sztuk, co nie tylko sprawi, że ryba będzie mniej nerwowa, ale zapewni jej bardziej naturalny wygląd. Każda agresja zostanie również powstrzymana, ponieważ ryby koncentrują się na utrzymaniu hierarchicznej pozycji w grupie, a samce mają tendencję do prezentowania lepszych kolorów w obecności rywali.
Dojrzałe płciowo samice są zwykle grubsze, mniej kolorowe i rosną nieco większe niż samce. Samce przed tarłem bardziej się wybarwiają..
Niemal pewne, że polują głównie na owady i ich larwy w naturze, chociaż w akwarium jest to w dużej mierze niezdrowe pożywienie i przyjmuje większość pokarmów. Dobrej jakości suszone pokarmy mogą być stosowane jako podstawowa dieta, ale należy go uzupełniać regularnie pokarmami żywymi i mrożonymi, takimi jak larwy doniczkowiec, rozwielitki, artemia itp.,
Warunki hodowlane:
Akwarium około 80 x 30 cm lub podobnej wielkości to minimum. Urządzamy akwarium przypominające płynący strumień lub rzekę, z podłożem z piasku, drobnego żwiru i być może małych głazów. Można to dodatkowo wyposażyć w korzenie lub gałęzie. Większość roślin wodnych nie będzie się dobrze rozwijać w takim otoczeniu, odporne typy, takie jak Microsorum, Bolbitis lub Anubias spp. można utrzymać przywiązane do korzeni i kamieni. Ponieważ naturalnie występuje w dziewiczych siedliskach, prawdopodobnie nie toleruje akumulacji zanieczyszczeń organicznych i wymaga mniej lub bardziej nieskazitelnej wody, aby się rozwijać. Chociaż bardzo szybki przepływ nie jest konieczny, powinien również preferować stosunkowo wysoki udział rozpuszczonego tlenu i umiarkowany ruch wody. Cotygodniowe podmiany wody o objętości 30–50% należy uznać za rutynowe, a zbiornik musi mieć ściśle przylegającą pokrywę, tak jak wszystkie Devario spp. są doskonałymi skoczkami.
Temperatura wody: 22-26°C Parametry wody: pH: 6,5-7,5 dH: 4 – 6°
Rozmnażanie:
Jak większość małych karpiowatych są rybami rozpraszającymi jajka, nie posiadają instynktu opieki rodzicielskiej. Będą się rozmnażać w dobrze obsadzonym, dojrzałym akwarium, możliwe jest, że niewielka liczba narybku zacznie pojawiać się bez interwencji. Jednak jeśli chcesz zmaksymalizować wydajność, wymagane jest bardziej kontrolowane podejście. Grupę dorosłych można nadal utrzymywać razem, ale należy również ustawić mniejszy zbiornik i napełnić go dojrzałą wodą. Powinien być bardzo słabo oświetlony, a podstawa pokryta siatką o wystarczająco dużych oczkach, aby jaja mogły spaść, ale wystarczająco małe, aby tarlaki nie mogli do nich dotrzeć. Można również stosować powszechnie dostępne plastikowe maty typu „trawa”, które działają dobrze, podobnie jak warstwa szklanych kulek. Alternatywnie, napełniając większą część zbiornika rośliną drobnolistną, taką jak Taxiphyllum spp. lub mopy wełniane mogą dać również przyzwoite wyniki. Sama woda powinna mieć od lekko kwaśnego do neutralnego pH z temperaturą w kierunku górnego końca sugerowanego powyżej zakresu, a także zasilany powietrzem z filtra gąbkowego lub kamień napowietrzający, aby zapewnić natlenienie i ruch wody. Kiedy tarlaki są dobrze podkarmione, a samice wydają się ciężkie, należy wprowadzić jedną lub dwie pary. Tarło odbywa się zwykle w ciągu 24 godzin, samica wydaje się zauważalnie szczuplejsza po tale, a po 48 godzinach należy usunąć dorosłych, niezależnie od tego, czy doszło do tarła czy nie. Inkubacja jest w pewnym stopniu zależna od temperatury, ale zazwyczaj trwa 24-36 godzin, a młode swobodne pływają kilka dni później. Początkowe pożywienie powinno być w postaci zielonej wody z pantofelkami później przechodzimy na wylęg solowca, później na sproszkowane suche pokarmy itp., gdy narybek będzie wystarczająco duży, aby je zaakceptować.
|