Electrophorus electricus (Linnaeus, 1766)
Węgorz elektryczny, Strętwa
Rząd >> Rodzina:
(Gymnotiformes) – Strętwokształtne >> (Gymnotidae)
Występowanie:
(Północno-wschodnia Ameryka Południowa, bagniste i wolno płynące wody dorzecza Amazonki i Orinoko.
Wielkość:
250 cm
Synonimy:
* Electrophorus multivalvulus Nakashima, 1941
* Gymnotus electricus Linnaeus, 1766
* Gymnotus regius Chiaje, 1847
* Gymnotus tremulus Houttuyn, 1764
Cechy charakterystyczne:
Ciało wydłużone, cylindryczne, nagie, bez płetwy grzbietowej i płetw brzusznych, ze szczątkową płetwą ogonową. Głównym narządem ruchu jest długa płetwa odbytowa. Ubarwienie od szarego do brązowego i czarnego, z podgardlem w odcieniu pomarańczowym. Po bokach ciała, wzdłuż płetwy odbytowej znajdują się narządy elektryczne wytwarzające napięcie 300–600 V i natężenie poniżej 1 A. Napięcie takie może zabić małe zwierzę lub oszołomić duże. Wytwarzane napięcie jest zależne od długości osobnika. Co 10–15 minut wypływa na powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza atmosferycznego, którym oddycha dzięki silnie unaczynionemu nabłonkowi jamy gębowej i gardzieli. To przystosowanie pozwala mu przebywać w wodach o bardzo niskiej zawartości tlenu.
Warunki hodowlane:
Ryby aklimatyzują się dobrze w niewoli i często służą jako ozdoba dużych zbiorników publicznych.
Parametry wody: pH: 7,0 dH: 10-20°; Temperatura – 23 – 28°C
Rozmnażanie:
Ikra jest składana w dobrze zamaskowanym gnieździe budowanym przez samca. Samice składają kilkanaście tysięcy jajeczek. Przebieg tarła i rozród są słabo poznane. Młode węgorze żywią się bezkręgowcami.
|