Hoplosternum littorale (Hancock, 1828)
|
Synonimy:
* Callichthys littoralis Hancock, 1828
* Callichthys laevigatus Valenciennes, 1836
* Hoplosternum laevigatum (Valenciennes, 1836)
* Callichthys albidus Valenciennes, 1840
* Callichthys subulatus Valenciennes, 1840
* Callichthys chiquitos Castelnau, 1855
* Hoplosternum stevardii Gill, 1858
* Callichthys melampterus Cope, 1872
* Cataphractops melampterus (Cope, 1872)
* Hoplosternum schreineri Miranda Ribeiro, 1911
* Cascadura maculocephala Ellis, 1913
* Hoplosternum shirui Fowler, 1940
* Hoplosternum littorale daillyi Hoedeman, 1952
* Hoplosternum littoralis daillyi Hoedeman, 1952
* Hoplosternum thoracatum cayennae Hoedeman, 1961
Występowanie:
Ameryka Południowa; Zamieszkuje tereny Argentyny, Boliwii, Brazylii, Gujany, Gujany Francuskiej, Peru, Surinamu, Trynidadu i Tobago, Urugwaju oraz Wenezueli.
Wielkość:
do 23 cm
Cechy charakterystyczne:
Sumy te nie są agresywne i dość dobrze nadają się do akwarium ogólnego, pod warunkiem jednak, że jego współmieszkańcami będą gatunki spokojne i mało płochliwe. Ryba odznacza się wydłużonym, walcowatym, przypominającym kształtem kiełbaskę ciałem. Jego boki pokrywają dwa rzędy zachodzących na siebie dachówkowato płytek barwy czekoladowo brązowej. Brzuch i spód ciała są jaśniejsze, niemal białe. Głowa jest nieco spłaszczona, szeroka, opatrzona znajdującymi się po bokach pyska dwoma parami dość długich wąsów. Płetwy również są brązowawe, często z rudawym odcieniem. U dojrzałych samców płetwy piersiowe są większe niż u samic, z grubszym pierwszym promieniem zagiętym haczykowato do góry. W zamian za to samice osiągają okazalsze rozmiary. Płetwa ogonowa u obu płci jest mocna, szeroka i widlasto, głęboko podzielona. Młodzież ubarwiona jest ciemnobrązowo z licznymi prawie czarnymi plamkami i cętkami.
Ryby przyjmują każdy rodzaj pokarmu. Zjada żywe i mrożone larwy muchówek, rureczniki, niewielkie dżdżownice, suche płatki, tabletki i granulki. Wskazany jest dość znaczny dodatek pokarmów roślinnych, np. sałaty lub parzonych płatków owsianych
Warunki hodowlane:
Akwarium powinno mieć minimum 150 l pojemności, bardzo szczelnie przykryte. Na dnie należy umieścić kamienie, kawałki drewna, korzenie, lignity i inne elementy wśród których znajdzie się mnóstwo dogodnych kryjówek. W akwarium nie może zabraknąć również roślin, najlepiej mocnych, szerokolistnych, ocieniających dno gatunków. Bardzo korzystna jest obecność większych roślin pływających. Ponieważ ryby lubią lekki ruch wody, należy zainstalować wydajne urządzenie filtrujące oraz napowietrzacz. Na kondycję tych sumów w wyraźny sposób wpływa korzystnie dodatek witamin i mikroelementów.
Parametry wody: pH: 6,5 – 7,5; twardośc ogólna do 20°n; Temperatura – 20-25°C
Rozmnażanie:
Tarło odbywa się tuż pod gniazdem. Samica składa dość duże, żółtawe jaja i, po zapłodnieniu przez samca, umieszcza je w gnieździe. Ojciec w tym czasie nieustannie produkuje nowe pęcherzyki powietrza, którymi zabudowuje gniazdo od dołu zabezpieczając znajdująca się w nim ikrę przed wypadnięciem. Po zakończeniu tarła samicę należy odłowić, może bowiem paść ofiarą agresji samca. Młode rybki zaczynają żerować już po kilku dniach. Początkowo należy podawać im larwy solowca (żywe lub mrożone) oraz pokarmy dla narybku w płynie, aby z biegiem czasu przejść na grubszy plankton, a nawet roztarty suchy pokarm. Dobrze odżywiane młode rosną stosunkowo szybko, bywa jednak, że nierównomiernie. W takim wypadku konieczne jest dokonywanie ich regularnych segregacji, tak aby nie dochodziło do aktów kanibalizmu.
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Hoplosternum littorale
Systematyka :
Rząd
Sumokształtne Siluriformes
Rodzina
kiryskowate Callichthyidae.
Nazwa :
Hoplosternum littorale (Hancock, 1828)
kiryśnik
Synonim :
Callichthys littoralis Hancock, 1828
Callichthys laevigatus Valenciennes, 1834
Hoplosternum laevigatum (Valenciennes, 1836)
Callichthys albidus Valenciennes, 1840
Callichthys subulatus Valenciennes, 1840
Callichthys chiquitos Castelnau, 1855
Hoplosternum stevardii Gill, 1858
Callichthys melampterus Cope, 1872
Cataphractops melampterus (Cope, 1872)
Hoplosternum schreineri Miranda Ribeiro, 1911
Cascadura maculocephala Ellis, 1913
Hoplosternum shirui Fowler, 1940
Hoplosternum littorale daillyi Hoedeman, 1952
Hoplosternum littoralis daillyi Hoedeman, 1952
Hoplosternum thoracatum cayennae Hoedeman, 1961
FishBase
Występowanie :
Ameryka Południowa – Argentyna, Boliwia, Kolumbia, Brazylia, Ekwador, Paragwaj, Peru, Gujana, Surinam, Trinidad, Wenezuela,Urugwaj.
Wielkość :
Do 24 cm.
Dymorfizm płciowy :
Poza tym że samice są większe niezauważalny, podczas tarła u samców pogrubiają się trochę pierwsze promienie płetw piersiowych i zmieniają kolor na czerwonawy.
Woda :
Spotkałem się z opisem jakoby potrzebowały czystej wody i często podmienianej. To wierutna bzdura ryby te zamieszkują bagna i wszelkie rozlewiska gdzie woda nie jest pierwszej klasy czystości i na dodatek często występuje deficyt tlenowy. Dlatego woda powinna być stara nie za często podmieniana w małych ilościach. Więc nie jest to jakieś wyzwanie zwłaszcza że na parametry też nie są specjalnie wrażliwe.
twardość do 11°dH
pH 6,0 – 7,0
temperatura 20 – 26°C
Akwen :
Tutaj też sugerowane zbiorniki 100 l to tragedia. Jak dla ryb przydennych długie i szerokie, moim zdaniem najmniejsze wymiary akwarium powinny mieć120×50. Dekoracja w zasadzie nie ma jakiegoś szczególnego znaczenia. Rośliny najlepiej posadzić z tyłu dość luźno lub kilka kęp porozrzucanych po całym akwarium, oraz pływające. Jako podłoże najlepiej rzeczny piach. Kolejna bzdura to taka że lubią ruch wody, ryby te nie są reofilami, tylko zamieszkują wody stojące. U siebie nie zauważyłem żeby przebywały blisko wylotu z filtra, wręcz przeciwnie unikają takich miejsc. Akwarium lepiej przykryć bo możliwe jest wyskakiwania.
Zachowanie :
W zachowaniu prawie nie różnią się od kiryśnika czarnoplamego, są łagodne nawet w stosunku do małych ryb. Zamieszkują przydenną strefę jednak przy karmieniu siedzą często jako pierwsze pod powierzchnią. Najlepiej trzymać kilka sztuk, pojedynczo stają się wyraźnie osowiałe, i nawet towarzystwo innych gatunków kiryśników nie poprawia im samopoczucia. Co jakiś czas podpływa do powierzchni zaczerpnąć powietrza atmosferycznego.
Dieta :
Są oportunistami zjedzą wszystko co im zaserwujemy, jednak nie ma co dziadować zaczynając od płatków i kończąc na płatkach. Dieta musi być bardzo zróżnicowana, więc pokarmy mrożone i żywe też powinny na stole zagościć.
Seks :
Bardzo podobny jak u kiryśnika czarnoplamego, gorzej tylko z jego wywołaniem, dojrzałość płciową osiągają po przekroczeniu 9 cm. A więc, do rozmnażania należy zastosować metodę pór roku ,do tego celu powinny zostać sztucznie stworzone warunki okresu suszy. Potrzebny jest duży zbiornik około 80 l, napełniony do poziomu 20 cm oraz rośliny pływające. Okres sztucznej suszy powinien trwać 2 – 6 tygodni, podczas których pomału odlewamy wodę, a temperatura rośnie, w tym czasie ryby obficie karmimy wysoko kalorycznymi pokarmami takimi jak dżdżownice, wazonkowce. Okres suszy kończy się powolnym uzupełnieniem wody w zbiorniku poprzez dodanie wody deszczowej lub wody uzyskanej z filtra ro .Która powinna wynosić, twardość ogólna około 3°dH, twardość węglanowa jak najniższa. W zbyt dużej twardości węglanowej utrudnione jest zapłodnienie ikry i jej rozwój, pH 6,5 temperatura 26°C. Samiec buduje gniazdo z pęcherzyków powietrza i roślin pływających. Po tarle samice należy odłowić ponieważ samiec staje się agresywny pilnując gniazda. Wylęg następuje po około trzech dniach, odławiamy wtedy samca. Pisklaki w pierwszych dniach najlepiej karmić świeżo wyklutymi larwami solowca, potem można stopniowo przechodzić na roztarty na pył suchy pokarm i plankton.
Wymagania :
Najistotniejsze to towarzystwo osobników swojego gatunku.
Uwagi :
Kiryśnik ten jest często mylony z innymi przedstawicielami swojej rodziny.
Callichthys callichthys ma prosto zakończoną płetwę ogonową.
Dianema longibarbis ma większe i niżej położone oczy, oraz bardziej szpiczasty łeb.
Hoplosternum magdalenae ma niewielką czarną plamę na płetwie odbytowej.
Hoplosternum punctatum ma lekko wciętą płetwę ogonową i jak wskazuje nazwa liczne czarne kropki na całym ciele, także na płetwie grzbietowej i ogonowej.
Megalechis thoracata kiryśnik czarnoplamy ma prosto zakończoną płetwę ogonową i zupełnie inne ubarwienie. No tu to już trzeba speca żeby pomylić te dwa gatunki, a jednak tacy się trafiają.