Misgurnus fossilis (Linnaeus, 1758)
Piskorz
Rząd >> Rodzina:
(Cypriniformes) – Karpiokształtne >> (Cobitidae) – Piskorzowate (Kozowate)
Występowanie:
Występuje w Europie od północno-zachodniej Francji po Wołgę. Na południu sięga do Alp, na północy po rzekę Newę. Nie występuje w Skandynawii, na Wyspach Brytyjskich oraz na Krymie.
Wielkość:
30 cm
Synonimy:
* Cobitis fossilis Linnaeus, 1758
* Petromizon variegatus Wulff, 1765
Cechy charakterystyczne:
Zamieszkuje wody słabo natlenione, zazwyczaj w zbiornikach o mulistym dnie z wodą stojącą i wolno płynącą, np. w rowach melioracyjnych, kanałach, odnogach rzek, starorzeczach, stawach. Dzień spędza ukryty przy dnie. Przy gwałtownej zmianie ciśnienia pływa tuż przy powierzchni wody.
Podłużne, walcowate ciało, lekko bocznie spłaszczone w tylnej części. Wokół otworu gębowego 10 wąsików (4 na górnej szczęce, 2 w kącikach ust i 4 krótkie na dolnej szczęce). Łuski niewielkie. Płetwy piersiowe u samców nieco dłuższe niż u samic. Płetwa ogonowa zaokrąglona. Potrafi oddychać powietrzem atmosferycznym przy pomocy jelita. Wyjęty z wody wydaje charakterystyczny gwizd, powstający podczas wypuszczania powietrza.
Grzbiet i głowa są brązowe lub brązowoczarne, boki i brzuch żółte lub pomarańczowoczerwone. Wzdłuż boków od oczu do nasady płetwy ogonowej biegnie szeroka, ciemnobrązowa lub czarna smuga, obrzeżona z obu stron ciemnym paskiem. Brzuch pokryty ciemnymi plamkami. Płetwy żółtobrązowe pokryte ciemnymi plamkami.
Aktywny w nocy. Żywi się bezkręgowcami (larwy owadów, mięczaki itp.).
Warunki hodowlane:
Podłoże piaszczyste lub muliste. Rośliny silnie ukorzenione lub posadzone w doniczkach. W akwarium umieścić kamienie i kawałki drewna w celu stworzenia osłoniętych miejsc. Potrzebny jest bardzo skuteczny system filtracji, eliminujący zanieczyszczenia i odpady dostające się do wody, gdy ryba przekopuje podłoże.
Temperatura wody: 10-15° C Parametry wody: pH: 6,0-8,0 dH: do 25°
Rozmnażanie:
Trze się gromadnie w V i VI na płyciznach i rozlewiskach. Samica składa 5000–30000 ziaren ikry, które są przyklejane do roślin wodnych. Świeżo wylęgłe larwy zaopatrzone są w dodatkowe, nitkowatego kształtu skrzela zewnętrzne umieszczone na głowie, zanikają one po kilku dniach, gdy narybek zaczyna samodzielnie żerować.
|