Misgurnus anguillicaudatus (Cantor, 1842)
|
* Cobitis anguillicaudata Cantor, 1842 * Cobitis fossilis (non Linnaeus, 1758) * Cobitis fossilis mohoity (non Dybowski, 1869) * Misgurnus aguillicadatus (Cantor, 1842) * Misgurnus anguillicaudatus anguillicaudatus (Cantor, 1842) * Misgurnus crossochilus Sauvage, 1878 * Misgurnus fossilis anguillicaudatus (Cantor, 1842) * Misgurnus lividus Sauvage & Dabry de Thiersant, 1874 * Misgurnus mizolepis (non Günther, 1888) |
* Misgurnus mizolepis elongatus Kimura, 1934 * Misgurnus mizolepis grangeri Nichols, 1925 * Misgurnus mizolepis multimaculatus Rendahl, 1944 * Misgurnus mizolepis punctatus Oshima, 1926 * Misgurnus mizolepis unicolor Lin, 1932 * Misgurnus mohoity (non Dybowski, 1869) * Misgurnus mohoity leopardus Nichols, 1925 * Misgurnus mohoity yunnan Nichols, 1925 * Misgurnus multimaculatus Rendahl, 1944 * Ussuria leptocephala Nikolskii, 1903 |
Cechy charakterystyczne:
Bardzo spokojny piskorz, dobrze nadający się do akwarium wielogatunkowego. Rośliny muszą jednak być dobrze ukorzenione, gdyż w przeciwnym razie mogą zostać wykopane z podłoża. Określanie płci może sprawiać trudności drugi promień płetw brzusznych jest naogół grubszy u samca niż u samicy.
Ryba wszystkożerna. Wszelkiego rodzaju pokarm, od żywego po roślinny.
Warunki hodowlane:
Podłoże piaszczyste lub muliste. Rośliny silnie ukorzenione lub posadzone w doniczkach. W akwarium umieścić kamienie i kawałki drewna w celu stworzenia osłoniętych miejsc. Potrzebny jest bardzo skuteczny system filtracji, eliminujący zanieczyszczenia i odpady dostające się do wody, gdy ryba przekopuje podłoże.
Temperatura wody: 10-15° C Parametry wody: pH: 6,0-8,0 dH: do 25°
Rozmnażanie:
Zdarzały się przypadki rozrodu w niewoli.
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Misgurnus anguillicaudatus
Systematyka :
Rząd
Karpiokształtne Cypriniformes
Rodzina
piskorzowate, kozowate Cobitidae.
Nazwa :
Misgurnus anguillicaudatus (Cantor, 1842)
Piskorz.
Synonim:
Cobitis anguillicaudata Cantor, 1842
Misgurnus anguillicaudatus anguillicaudatus (Cantor, 1842)
Misgurnus fossilis anguillicaudatus (Cantor, 1842)
Misgurnus aguillicadatus (Cantor, 1842)
Nemachilus lividus Sauvage & Dabry de Thiersant, 1874
Misgurnus lividus (Sauvage & Dabry de Thiersant, 1874)
Nemacheilus lividus Sauvage & Dabry de Thiersant, 1874
Misgurnus crossochilus Sauvage, 1878
Ussuria leptocephala Nikolskii, 1903
Misgurnus mizolepis grangeri Nichols, 1925
Misgurnus mohoity leopardus Nichols, 1925
Misgurnus mohoity yunnan Nichols, 1925
Misgurnus punctatus Oshima, 1926
Misgurnus mizolepis punctatus Oshima, 1926
Misgurnus mizolepis unicolor Lin, 1932
Misgurnus elongatus Kimura, 1934
Misgurnus mizolepis elongatus Kimura, 1934
Misgurnus mizolepis multimaculatus Rendahl, 1944
Misgurnus multimaculatus Rendahl, 1944
Cobitis fossilis (non Linnaeus, 1758)
Cobitis fossilis mohoity (non Dybowski, 1869)
Misgurnus mohoity (non Dybowski, 1869)
Misgurnus mizolepis (non Günther, 1888)
FishBase
Występowanie :
Azja – od Federacji Rosyjskiej, Japonii, Koreę, na południe po Indie. Introdukowana na całym świecie, w tym i w Europie.
Wielkość :
Do 28cm, jednak zazwyczaj są mniejsze.
Dymorfizm płciowy :
Psy smuklejsze, płetwy piersiowe wydłużone, suki pełniejsze w partii brzusznej, płetwy piersiowe krótsze i bardziej zaokrąglone.
Woda :
Nie ma wymagań, poza temperaturą. Jest to ryba występująca głównie w klimacie umiarkowanym, dlatego też źle się czuje w wodzie zbyt ciepłej. Krótko wtedy żyje. Najlepiej gdy temperatura utrzymuje się w przedziale 15 – 24°C.
twardość do 11°dH
pH 6,0 – 7,5
temperatura 5 – 24°C
Akwen :
O dużej powierzchni dna dla kilku sztuk długość i szerokość co najmniej 150×60 cm. Na podłoże obowiązkowo drobny piasek, w którym się zakopują najlepiej o granulacji około 1 mm, żadnego żwiru a już tym bardziej grysu. Dlatego jakikolwiek grys w tym przypadku całkowicie odpada. Żeby stosować grysy jako podłoże akwariowe, to trzeba mieć poważną wadę rozwojową – przesunięcie ośrodkowego układu nerwowego w miejsce odbytu. Przy każdej rybie o jakiej czytam, jest wpis zbiornik gęsto zarośnięty roślinami, lub częściowo zarośnięty, nie przepuszczą pod tym względem nawet estuariom. Generalnie dla znakomitej większości ryb krzaki są absolutnie zbędne, innym potrzebne są do w sumie trzech rzeczy.
1. Jako pokarm
2. 2.Jako substrat do tarła, składają w nich ikrę albo używają do budowy gniazda.
3. Jako kryjówka, zazwyczaj podczas ganiania ryb podbierakiem.
Jednak piskorz często występuje w wodach gdzie jest gęsta roślinność, i dla tej ryby można śmiało napisać że przynajmniej część akwarium powinna być gęsto zarośnięta. Oczywiście najlepsze będą rośliny pokroju trawiastego typu Vallisneria – Nurzaniec, aczkolwiek inne krzaki też się nadadzą. Dobrze też przykryć powierzchnię jakimiś pływakami. Na dnie powinny się znaleźć gałęzie i korzenie pośród których będą kryjówki. To tyle jeżeli chodzi o wystrój. Nie lubią zbyt jaskrawego światła, dlatego nie ma co wciskać pod pokrywę setek megawatów żeby krzaki rosły. Akwarium powinno być przykryte.
Zachowanie :
Jest to ryba dosyć skryta, która w nieodpowiednich warunkach lub obsadach będzie mało widoczna. Jednak gdy spełnione są odpowiednie warunki widać ją doskonale także w dzień. Aby to nastąpiło poza warunkami wymienionymi w opisie akwenu, trzeba spełnić jeszcze jeden, czyli trzymać minimum 4 osobniki. Bardzo lubią swoje towarzystwo, gdy widzą że jest ich więcej stają się odważniejsze. Pokojowo nastawione nie stwarzają żadnego zagrożenia dla innych nawet małych ryb. A z takimi powinny być zestawiane. Najczęściej przebywają zakopane w podłożu, schowane pod gałęziami lub w roślinach. Najbardziej ożywiają się wieczorem, są wtedy dosyć aktywne. Lub gdy zbliża się burza, dlatego nazywane są żywymi barometrami. Jako że zamieszkują głównie zbiorniki zamulone i zarośnięte gdzie jest dosyć mało rozpuszczonego tlenu przystosowały się do takich warunków. Posiadają zdolność oddychania jelitowego, połykają powietrze do uchyłku w tylnej części przewodu pokarmowego. Jest to organ silnie unaczyniony prze co pobierany jest tlen, zużyte powietrze wydalane jest przez odbyt. Pod oczami mają schowane ruchome kolce, dlatego trzeba uważać przy odławianiu, mogą się nimi zaplątać w siatkę.
Dieta :
Wszelkie żywe i mrożone larwy i skorupiaki wodne, byle nie za duże.
Seks :
Prawdopodobnie aby do tego doszło potrzebuje okresowego zimowania w temperaturze co najmniej 10°C lub niższej.
Wymagania :
Piach po pięćdziesiąte jako podłoże, minimum 4 sztuki, kryjówki z drewna i rośliny.
Uwagi :
Może być różnie ubarwiony, czasami pojawiają się osobniki o żółtym ubarwieniu, jednak nie jestem pewien czy to akurat ten gatunek.
Bardzo często może być mylony z dosyć podobnym gatunkiem, mianowicie Paramisgurnus dabryanus, jednak identyfikacja jest prosta jak drut. Klucz do identyfikacji.
Misgurnus anguillicaudatus – w płetwie grzbietowej miękkich promieni 9, w płetwie odbytowej miękkich promieni 7 – 8, w płetwach brzusznych miękkich promieni 6 – 7. Na trzonie ogonowym u góry widać ciemną plamkę, czasami też ciemny pionowy pas przed płetwą ogonową.
Paramisgurnus dabryanus – za płetwą grzbietową i odbytową występują dosyć wysokie narośle tłuszczowe.