Neolamprologus mustax (Poll, 1978)
|
www.suephoto.com |
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Afryka: zamieszkuje wybrzeże jeziora Tanganika należące do Zambii na zachód od Chituta Beach oraz w okolicach Gombe, Mbete, Rumbu, Mzwema, Cameron Bay i Ndole Bay.
Wielkość:
Samiec 9 cm, samica 7 cm
Synonimy:
* Lamprologus mustax Poll, 1978
* Lamprologus petricola (non Poll, 1949)
Cechy charakterystyczne:
Ryba agresywna i terytorialna, najlepiej pielęgnować ją w parach. Mimo niewielkich rozmiarów taka para wymaga stosunkowo obszernego zbiornika minimum 150 cm długości. Wraz z nia można pielegnować inne gatunki takie jak przedstawiciele rodzajów: Altolamrologus, Neolamprologus fasciatus, Gnathochromis permaxillaris. Ryba ma ciało wydłużone, ale stosunkowo krępe. W zależności od wariantu geograficznego ryby sa jednolicie żółte do niemal pomarańczowych. Samce różnią się od samic większymi rozmiarami, posiadaniem niewielkiego garbu tłuszczowego na głowie jako starsze okazy oraz intensywniejszym ubarwieniem.
W naturze żywią się głównie drobnymi bezkręgowcami znajdywanymi na dnie. Tworzy ciekawe układy o cechach komensalizmu z glonożernymi pielęgnicami z gatunku Variabilichromis moorii. Te ostatnie stosunkowo długo opiekują się ikrą i narybkiem, przepędzają wszystkie ryby, które mogą stanowić zagrożenie dla ich potomstwa. Opisywany gatunek jest przez nie tolerowany ponieważ nigdy nie atakuje ich ikry ani narybku gdyż jaskrawe ubarwienie ułatwia jego identyfikację. W zamian za to otrzymuje prawo do żerowania na ich terytorium. Jest to opłacalne bowiem stwierdzono że na obszarach występowania tych ryb drobne bezkręgowce denne bywają wyjątkowo liczne. W akwarium należy podawać mu mrożone larwy wodzienia, larwy komara, gammarusa, kryla, mięso małży i krewetek. Po przyzwyczajeniu zjada także wysokobiałkowe pokarmy suche
Warunki hodowlane:
Zbiornik umiarkowanie oświetlony, wyposażony w bardzo wydajny filtr. Zalecane piaszczyste podłoże i duża ilość skał wśród których samica będzie mogła znaleźć bezpieczne kryjówki przed zbytnią natarczywością samca. Konieczne są regularne, dość obfite podmiany wody.
Temperatura 24-26 ° C, pH 8,0-9,0 ;GH 15-25°.
Rozmnażanie:
Ikra składana jest w kryjówce np. pod kamieniem. Strzeże jej samica, zaś samiec chroni w tym czasie terytorium odpędzając wszystkie inne ryby. Rodzice w tym okresie są wyjątkowo agresywni. Wylegające się po trzech dobach larwy są przenoszone do płytkiego dołka wykopanego w podłożu. Gdy zaczynają pływać samca najlepiej jest ostrożnie odłowić i pozostawić młode pod opieka samicy. Narybek karmimy świeżo wyklutymi larwami solowca, a gdy osiągnie 10 m mm długości – rozdrobnionym suchym pokarmem oraz mrożona moiną i oczlikiem. W miocie bywa 50 – 70 młodych. Nawet gdy są obficie karmione rosną stosunkowo wolno.
|