Pundamilia pundamilia (Seehausen & Bouton, 1998)
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Pundamilia pundamilia występuje w wielu różnych miejscach w jeziorze w różnych odmianach. Gatunek ten żyje głównie w szczelinach dużych skał w umiarkowanym i dużym nachyleniu linii brzegowej.
Wielkość:
12,4 cm
Synonimy:
* Haplochromis pundamilia Seehausen & Bouton, 1998
Cechy charakterystyczne:
Gatunek ten ma średnio agresywne zachowanie. W stosunku do innych gatunków jest w dużej mierze spokojny, jeśli mają one różne wzory kolorów i rysunku.
Samce mogą się znacznie różnić pod względem zabarwienia zależnie od nastroju. Jak w przypadku większości haplochromini, w czasie tarła samce przybierają najbardziej niezapomniane ubarwienie ciała. Zwykle czarne podbrzusze z systemem 4-8 pionowych pasów. Samo ciało może być czarne do szarego. Płetwa grzbietowa ma jasno niebieskie zabarwienie z czerwonym obrzeżem. Płetwy ogonowej i odbytowa jest czerwona.
Pundamilia pundamilia żywi się głównie larwami owadów. W niewoli, może być karmiona białymi i czarnymi larwami komara, artemia, mysis i konwencjonalne płatkowane pokarmy roślinne.
Warunki hodowlane:
Aby pielęgnować grupę tych ryb, potrzeba akwarium 240 litrów. Podłoże wykonane z piasku lub drobnego żwirku, na którym umieszczamy kamienie tworząc szereg ukryć oraz miejsc do odbycia tarła. Można dodać korzenie, a z roślin Mikrozoria oraz Anubiasy.
Temperatura wody: 22-28°C Parametry wody; pH: 7,5-8,0 dH: 10-20°
Rozmnażanie:
Samiec będzie próbował zwabić samicę do swojego wybranego obszaru tarła cały czas broniąc go przed intruzami. Samica składa jajko lub dwa i szybko pobiera je do pyska. Samiec, jest nachylony pod kątem, pokazując atrapy jajowe na płetwie odbytowej. To wydaje się zwabić samicę oraz zbierania własnych jaj.. Kiedy samica próbując złapać je do pyska samiec wypuszcza swój mlecz.
Gdy samica złapała wszystkie swoje jaja będzie próbowała znaleźć odosobnione miejsce, aby uniknąć samce który nadal będzie kontynuował zaloty. Larwy są uwalniane z jamy ustnej matki po około 18 dniach. Narybku można łatwo wykarmić na kruszonych płatkach i cyklopie. W jednym miocie może być od 15 do 40 młodych. Młode osiągają dojrzałość seksualną w ciągu 10 miesięcy.
|