Sabanejewia aurata (De Filippi, 1863)
|
© R. Kujawa |
Rząd >> Rodzina:
(Cypriniformes) – Karpiokształtne >> (Cobitidae) – Piskorzowate
Wielkość:
14 cm
Występowanie:
Europa Środkowa i Azja
Synonimy:
* Cobitis aurata De Filippi, 1863
* Sabanejewia aurata aurata (De Filippi, 1863)
* Cobitis hohenackeri Kessler, 1877
* Cobitis aralensis Kessler, 1877
* Cobitis aurata aralensis Kessler, 1877
* Sabanejewia aurata aralensis (Kessler, 1877)
Cechy charakterystyczne:
Ciało wydłużone i bocznie spłaszczone. Głowa mała, stanowi około 21% długości całkowitej ciała. Oczy małe, wysoko osadzone na głowie. Otwór gębowy mały, dolny, otoczony trzema parami wąsików. Pod okiem dwudzielny, silny kolec, grubszy niż u kozy pospolitej. Ciało pokrywają małe łuski, których długość jest mniejsza niż szerokość. Za płetwą grzbietową po obu stronach jest kil skórny, szczególnie wyraźnie widoczny w części grzbietowej. Wszystkie płetwy lekko zaokrąglone, tylko ogonowa jest prawie równo ścięta. Ciało koloru jasnożółtego. Wzdłuż grzbietu ciągnie się rząd średnio 12–13 ciemnych, dużych, brązowych plam. Podobne plamy w liczbie od 9 do 18 tworzą rzędy po bokach ciała. Plamy te są nieregularne lub prawie kwadratowe. Między szeregiem plam grzbietowych i bocznych ciało jest gęsto pigmentowane w drobne, nieregularne, porozrzucane ciemne plamki, które pokrywają także głowę i pokrywy skrzelowe. Brzuch i dolne partie głowy jaśniejsze, prawie białe. Płetwy koloru żółtawego. Płetwy grzbietowa i ogonowa pokryte rzędami drobnych, ciemnych plamek, tworzących odpowiednio 3–4 i 4–6 pasów w poprzek. Przy nasadzie płetwy ogonowej znajdują się dwie wyraźne, ciemne plamy, które czasami leżą blisko siebie.
Żywi się fauną denną.
Warunki hodowlane:
Na terenie Polski wszystkie gatunki piskorzowatych (kozowatych) są objęte ścisłą ochroną gatunkową
Rozmnażanie:
Jest prądolubna, najchętniej przebywa między kamieniami, nie zagrzebuje się w piasku. Wymaga dość czystej wody, dlatego częściej spotykana jest w wodach górskich niż nizinnych. Do rozwoju potrzebuje twardego kamienistego dna. Tarło odbywa od kwietnia do lipca. Samica składa bardzo mało jaj (100–400 szt.).