Tinca tinca (Linnaeus, 1758)
|
* Cyprinus tinca Linnaeus, 1758 * Cyprinus tinca auratus Bloch, 1782 * Cyprinus tincaauratus Bloch, 1782 * Cyprinus tincaauratus Bloch, 1792 * Cyprinus tincaurea Shaw, 1804 * Cyprinus zeelt Lacepède, 1803 * Tinca aurea Gmelin, 1788 * Tinca chrysitis Fitzinger, 1832 |
* Tinca communis Swainson, 1839 * Tinca italica Bonaparte, 1836 * Tinca limosa Koch, 1840 * Tinca linnei Malm, 1877 * Tinca vulgaris (non Valenciennes, 1842) * Tinca vulgaris Fleming, 1828 * Tinca vulgaris cestellae Segre, 1904 * Tinca vulgaris maculata Costa, 1838 |
Cechy charakterystyczne:
Ostrożny, bardzo płochliwy samotnik, trzymający się w ciągu dnia w pobliżu dna, przejawiający zwiększoną aktywność po zapadnięciu ciemności. Formą hodowlana tego gatunku jest Lin złoty
W okresie młodocianym zjada plankton. Później pokarm jego stanowią małe zwierzęta denne (robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki), rośliny, a także na pół przegniłe ich części. Zimą nie przyjmuje pokarmu. Zapada w rodzaj specyficznej śpiączki zimowej i spędza ten okres zagrzebany w mule.
Warunki hodowlane:
Akwarium z niepodgrzewaną wodą i podłożem z drobnego piasku lub żwiru – lin chętnie ryje. Woda musi być dobrze filtrowana. W zbiorniku należy posadzić mocne rosliny w doniczkach zabezpieczając je przed wydobyciem za pomocą większych kamieni.
Temperatura wody: 10-20°C Parametry wody: pH: 6,0 – 7,5 ; miękka do twardej 5 – 20°n
Rozmnażanie:
Tarło od maja do lipca, przy temperaturze wody od 19 do 20°C. Z chwilą zbliżania się pory tarła dojrzałe do rozrodu osobniki zaczynają grupować się w stada. Tarło jest rozciągnięte w czasie i trwa zazwyczaj od 1,5 do 2 miesięcy. Ikra składana jest porcjami w odstępach ok. 2 tygodni. Liczba jaj, zależnie od wielkości samicy, wynosi od 300000 do 900000 sztuk. Bardzo mała kleista ikra o średnicy 0,8-1 mm przyczepia się do wodnych roślin. W temperaturze wody 20°C okres inkubacji ikry wynosi ok. 3 dni.
Wylęgające się larwy mają długość 4-5 mm. Mają one na głowie kleiste gruczoły, za pomocą których przyczepiają się do roślin, aż do czasu zresorbowania zawartości woreczka żółtkowego. Zabezpieczone są w ten sposób przed opadnięciem w muliste podłoże. Z chwilą wykształcenia się skrzeli kleiste gruczoły na głowie ulegają zanikowi. Lin rośnie wolno, uzyskując dojrzałość płciową w 3-4 roku życia.
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Tinca tinca
Systematyka :
Rząd
Karpiokształtne Cypriniformes
Rodzina
karpiowate Cyprinidae.
Nazwa :
Tinca tinca (Linnaeus, 1758)
Lin
Synonim:
Tinca aurea Gmelin, 1788
Cyprinus tinca Linnaeus, 1758
Cyprinus tincaauratus Bloch, 1782
Cyprinus tinca auratus Bloch, 1782
Cyprinus tincauratus Bloch, 1792
Cyprinus zeelt Lacepède, 1803
Cyprinus tincaurea Shaw, 1804
Tinca vulgaris Fleming, 1828
Tinca chrysitis Fitzinger, 1832
Tinca italica Bonaparte, 1836
Tinca vulgaris maculata Costa, 1838
Tinca communis Swainson, 1839
Tinca limosa Koch, 1840
Tinca linnei Malm, 1877
Tinca vulgaris cestellae Segre, 1904
Tinca vulgaris (non Valenciennes, 1842)
FishBase
Występowanie :
Pierwotnie Eurazja, jednak rozwleczony po całym świecie, obecnie występuje na każdym kontynencie.
Wielkość :
Do 70 cm jednak z reguły są mniejsze.
Dymorfizm płciowy :
Suki mają małe płetwy brzuszne, psy mają o wiele dłuższe sięgające do płetwy odbytowej.
Woda :
Mokra i ciepła jak na krajową rybę
twardość do 10°dH
pH 5,5 – 7,0
temperatura 15 – 25°C
Akwen :
Minimum dna dla osobników do 25 cm to długość i szerokość 200×100 cm, jeżeli ktoś chciałby chować te ryby dłużej lub osobniki większe, to chyba normalne że akwarium powinno wzrosnąć i to bardzo. Wtedy minimum powierzchnia dna powinna wynosić długość i szerokość 400×200 cm. Wysokość nie jest jakoś bardzo krytyczna, to ryba płytkich wód, często żeruje metr od brzegu gdzie słup wody ma 50 cm. Dopiero na spoczynek zimowy schodzi na głęboką wodę. Umeblowanie, hm, najlepiej zrobić coś w stylu brzegu. Czyli jedną stronę akwarium obsadzić roślinami, jeżeli mają to być krajowe gatunki to strzałka, moczarka, wywłócznik, rdestnica. Można też wpakować oczeret, jednak musiałby być posadzony na jakimś podwyższeniu, no i akwarium wtedy bardziej na paludarium przerobić. Na powierzchni można dać rzęsę, liny nie lubią zbyt jasnego oświetlenia. Pozostała część akwarium powinna być wolna do pływania. Na dno najlepiej drobny rzeczny piasek, żadnego żwiru ani tym bardziej grysu. Żeby stosować grysy jako podłoże akwariowe, to trzeba mieć poważną wadę rozwojową – przesunięcie ośrodkowego układu nerwowego w miejsce odbytu. Jakiś korzeń, gałęzie, liście i szyszki olszy, oczywiście liście mogą być z innych drzew, dąb, buk.
Zachowanie :
Bardzo spokojne ryby nawet płochliwe, jednak po aklimatyzacji zaczynają się zachowywać już normalnie. Młode osobniki zazwyczaj trzymają się w grupkach, stare wyrośnięte sztuki pływają pojedynczo. A jako że, jeżeli ktoś się zdecyduje na chów tych ryb, to pewnie będą młode sztuki, najlepiej trzymać przynajmniej cztery. W dzień często leżą sobie i odpoczywają, ożywiają się wieczorem. Lubią sobie grzebać w piasku w poszukiwaniu żarcia, dlatego tak istotne jest to żeby kopały sobie w piasku.
Dieta :
Przede wszystkim mięsna, więc różne grubsze mrożone larwy i skorupiaki wodne, dżdżownice. Ważnym składnikiem diety tych ryb są ślimaki, dlatego należy im je podawać, najbardziej lubią błotniarki. Można je wrzucać w skorupach, liny sobie z nimi poradzą z tym że wielkość ślimaka musi być mniej więcej dostosowana do wielkości pyska ryby. Dodatkowo trzeba podawać w niewielkich ilościach pokarm roślinny, jeżeli tego nie zrobimy będą podgryzać delikatniejsze rośliny. Ja swoim podaje makaron najlepiej nitki, kaszę jęczmienną, pęczak, mannę, ryż, oczywiście ugotowane. Płatki owsiane, zalecane jest ich zaparzenie ale w takim przypadku mocno mącą wodę. Dlatego najlepiej wrzucić je do wrzątku i chwilę pogotować pilnując żeby nie wykipiały, po tym zabiegu nie zamącą wody. Poza tym zjedzą wszelkie pokarmy sztuczne.
Seks :
Nie wiem pewnie potrzebuje zimowania, w naturze do tarła podchodzi gdy temperatura wody podniesie się do 18°C.
Wymagania :
Kilka osobników, drobne podłoże, nie za jasne oświetlenie.