Xenotilapia nasus De Vos, Risch & Thys van den Audenaerde, 1995
|
https://tropheus.com.pl |
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Wielkość:
Dorastają w jeziorze do 7 cm. W akwarium może rosnąć nieco większy, ale rzadko samce przekraczają 7-8 cm, a samice 6-7 cm.
Synonimy:
Brak
Występowanie:
Afryka – południowa część jeziora Tanganika
Cechy charakterystyczne:
Zamieszkuje w głębokim pośrednim środowisku (tj. na przejściu między środowiskiem skalistym i piaszczystym). Najczęściej występują na głębokościach od 30 do 68 m.
Praktycznie nie ma wizualnych różnic między płciami, Samce mogą być nieco większe i smuklejsze. Nie ma różnicy w kolorze.
Są dość agresywne, szczególnie w obrębie gatunku, więc w akwarium miejmy tylko parę (więcej par może być tylko w przypadku dość dużego akwarium). Wykazują agresję wobec innych gatunków, szczególnie w obronie swojego terytorium.
Xenotilapia nasus i Xenotilapia sp. „Fuorescent Green” były czasem uważane za dwa odrębne gatunki, ale późniejsze analizy wykazały, że jest to ten sam gatunek.
Karmimy je różnymi mrożonkami i wysokiej jakości suchymi pokarmami. Ponieważ Xenotilapia nasus jest wolniejszy, należy uważać, aby wystarczająca ilość pokarmu docierała do dna akwarium na piasek. To jest szczególnie ważne. jeśli mamy inne gatunki w akwarium, które pływają szybko w czasie karmienia. Jest rybą mięsożerną. Analizy wykazały, że żywi się głównie małymi skorupiakami, okrzemkami i fito planktonem. Żywią się jak wszystkie Xenotylapie przez filtrację piaskową.
Warunki hodowlane:
Zalecany rozmiar akwarium około 300 litrów. Xenotilapia nasus jest dość agresywna w obrębie gatunku, dlatego najlepiej jest ją hodować w akwarium w parach i razem z innymi gatunkami. Obrona terytorium przed innymi gatunkami również wzmacnia związek między parą. Odpowiednimi gatunkami do koegzystencji mogą być inne gatunki Xenotylapi i niektóre mniejsze gatunki z rodzajów Cyprichromis i Paracyprichromis. Akwarium powinno mieć minimalną długość 130 cm, a na dnie drobny piasek i kilka kamieni o różnych rozmiarach, które są umieszczone, aby utworzyć kryjówki. Połączona para będzie aktywnie bronić terytorium wokół małej jaskini i wypędzić stamtąd natrętów. Zaleca się kilka jaskiń, aby samica mogła schronić się w jednym z nich, jeśli samiec zacznie zachowywać się wobec niej agresywnie.
Temperatura wody: 24-26°C Parametry wody; pH 8,0-9,0 , GH: 15–25°n
Rozmnażanie:
Młode są noszone przez samicę i samca, tworząc solidną parę na kilka cykli tarła. Taka solidna para ciągle się nawzajem adoruje, potrząsając ciałami i pływając w kręgu, jak to jest typowe dla pyszczaków. Zaloty rozpoczynają samice próbujące zwrócić na siebie uwagę samców. Jeśli samiec zareaguje, tarło zwykle odbywa się na piasku w pobliżu skały. Samica składa od 15 do 25 małych jaj (zwykle około 5 na raz), które są następnie zapłodnione przez samca, a samica natychmiast pobiera je do pyska. Samica nosi jaja lub narybek przez około dwa tygodnie, a następnie są przekazywane samcom, które następnie noszą je przez kolejny tydzień przed wypuszczeniem. Następnie rodzice chronią młode przez kilka tygodni. Młode dorastają do wielkości 2 cm w ciągu około 3 miesięcy i dojrzewają płciowo w ciągu jednego roku.
|