Polyodon spathula (Walbaum, 1792)
|
Rząd >> Rodzina:
(Acipenseriformes) – Jesiotrokształtne >> (Polyodontidae) – Wiosłonosowate
Występowanie:
Ameryka Północna
Wielkość:
do 2 m
Synonimy:
* Squalus spathula Walbaum, 1792
* Platirostra edentula Le Seur, 1818;
* Polyodon folium Lacepede, 1798;
* Proceros maculatus Rafinesque-Szmaltz, 1820 (Vasecki 1971);
* Spathularia reticulata Shaw, 1804
Cechy charakterystyczne:
Ciało znacznie wydłużone, o charakterystycznym, niskim profilu; długie łopatowate rostrum, przed otworem gębowym dwa nieduże wąsiki; szeroki otwór gębowy, którego średnica przy pełnym rozwarciu przekracza maksymalną średnicę ciała.
Odżywia się zooplanktonem odfiltrowywanym z toni wodnej, „wiosło” powstało z wydłużenia górnej szczęki pozwala nakierować plankton do stale otwartej paszczy, a rozmieszczone na rostrum receptory lokalizują pole elektryczne emitowane przez plankton
Warunki hodowlane:
Ryby nadaja się tylko do duzych zbiorników wystawowych.
Temperatura wody: 10-18°C Parametry wody: pH: 7,0-8,5 dH: 12-30°
Rozmnażanie:
Tarło odbywa wczesną wiosną w rzekach i jeziorach w mętnej wodzie o piaszczysto-żwirowym lub kamienistym dnie, w temperaturze 14–15 °C. Samica składa od 80–250 tys. ziaren ikry. Tworzy wtedy duże stada, które wpływają do większych dopływów lub jezior. W swoim środowisku przebywa z dala od brzegu na znacznej głębokości.
Artykuł z czasopisma AKWARIUM: 6/77,