Caridina multidentata (Stimpson, 1860) – Krewetka Amano
Dla potrzeb akwarystyki krewetka została odkryta przez Takashi Amano na początku lat osiemdziesiątych. Powodem zainteresowania tą krewetką była jej zdolność do pochłaniania ogromnej ilości glonów w akwarium. Takashi Amano jako pierwszy wykorzystał Cardininę Japonica w swoich akwariach wystawowych stąd często jest ona nazywana krewetką Amano.
W 2006 roku w wyniku nowego badania sześciu gatunków japońskich krewetek została zmieniona naukowa nazwa „Krewetki Amano”. Badanie wykazało, że Caridina japonica opisana w 1892 roku przez De Man jest taką samą formą co Caridina multidentata, którą opisał wcześniej William Stimpson w 1860 roku, tak, że nazwa C. japonica została odrzucona, a pozostała nazwa opisana 32 lat wcześniej – Caridina multidentata.
Samica osiąga wielkość 5 cm, samiec do 3,5 cm. Płeć można rozpoznać po kształcie ciała. Jeżeli plamki na ciele są okrągłe i nieregularnie rozmieszczone to cechy te wskazują na samczyka. Samiczki mają raczej plamki ułożone w linię poza tym mają również większą część brzuszną ciała.
Żyje w południowej części centralnej Japonii. Można ją spotkać również w Korei i na Tajwanie. Najprostszym sposobem, aby odróżnić ją od innych krewetki Amano od „pseudo Amano” po formie i wielkości rostrum (rostrum, róg między oczami krewetek). U gatunków z Tajwanu, jest on znacznie krótszy i ma nieco inny kształt. U „Krewetki Amano” rostrum znacznie dłuższe i posiada widoczne ząbki na brzegach. W hodowli i rozmnażaniu, są identyczne, ale odmiana z Tajwanu nie zjada tak glonów jak Caridina multidentata. Są one jednym z najbardziej prostych i łatwych w utrzymaniu. Ze względu na stosunkowo małą wymagalność, brak agresji do ryb, jak również stosunkowo słabe zainteresowanie do wyższych roślin wodnych, te krewetki są idealnymi mieszkańcami akwarium.
Ciało krewetki jasne, półprzezroczyste, szaro-brązowe, mniej lub bardziej matowe, bez ostro kontrastującego z podstawowym tłem wzoru. Na ciele rozproszone drobne kropki czerwono-brązowe i charakterystyczny, rozciągający się od podstawy głowotułowia do ogona, ciemno brązowy lub czarny pasek w starszych osobników kremowy. Płetwa ogonowa niebiesko-czarna lub kremowa. Nawet pośród zielonych liści japońskiej krewetek nie wyróżniają się. Istnieje kilka lokalnych form barwnych, posiadających nieco inny wzór, występują w różnych odcieniach kolorystycznych. W zależności od rodzaju pożywienia ogólny kolor ciała może się nieznacznie różnić. Na przykład, jeśli krewetki jedzą głównie glony i detrytus, mają odcień zielonkawy a przy aktywnym karmieniu pokarmami dla ryb – są czerwonawe. Żyją do 5 lat.
W MOIM AKWARIUM
Pierwszymi moimi krewetkami były tak zwane krewetki Amano, które zjadają glony. Umieściłem je w akwarium 50-cio litrowym w towarzystwie Gurami czekoladowych.
Bardzo się zdziwiłem gdy w niedługim czasie znalazłem rano martwą krewetkę (tak wtedy pomyślałem, była to jak się później okazało wylinka z krewetki. I wszystko było w porządku krewetki sobie rosły i ale po pewnym czasie jednak dwie z nich padło. Nie znając przyczyny a będąc w sklepie kupiłem jeszcze kilka krewetek różnokolorowych.
Caridina sp. „Hummel”
W porównaniu z moimi „Amano” były bardzo malutkie i trudno ich było znaleźć wśród roślin. Krewetki często przechodziły wylinki pozostawiając po sobie kompletne pancerze, które można wyciągnąć z wody i wysuszyć.
Po pewnym czasie zebrałem kilkanaście różnej wielkości pancerzyków krewetek. Niestety okazało się że krewetki „Amano” są najbardziej odporne na wysokie temperatury, gdyż ja utrzymywałem około 28-29ºC, ze względu na Gurami czekoladowe. Wcześniej czy później inne krewetki padły a dwie „japoniki” zostały i żyły długo.