W roku 1817 Cuvier z rodziny ryb Cyprinidae wydzielił rodzaj Labeo. Zakwalifikowane do tego rodzaju ryby żyją w Afryce i Azji południowo-wschodniej. Szczególną cechą, dzięki której w wielu krajach rodzaj ten się określa, to wargi o specyficznej budowie. Tworzą one coś w rodzaju przyssawki, a wewnątrz zaopatrzone są w brodawki i ostre rogowe przegrody, pozwalające na „koszenie” glonów z podłoża. Obok skierowanego ku dołowi otworu gębowego znajdują się dwie pary wąsów (?), z których para w pobliżu otworów nosowych jest ruchoma i skierowana ku przodowi, zaś druga para, wyrastające z kącików warg, skierowana jest ku dołowi.
Kształt tych ryb, przypominający torpedę, wskazuje że są one bardzo szybkie i żwawo pływające. Poza tym dorastają do dużych rozmiarów szczególnie afrykańskie – i dlatego dla celów akwarystycznych lepiej nadają się okazy pochodzące z Azji, dla których i tak przygotować należy duże (ponad jeden metr długości) zbiorniki, gęsto zarośnięta roślinami i wyposażone w korzenie umożliwiające ukrycie się. Jest to dosyć istotne, gdyż ryby z rodzaju Labeo, podobnie jak pielęgnice ustanawiają w obrębie grupy hierarchię oraz staczają ostre walki o rewiry i pokarm. Dlatego też młode osobniki pielęgnowane w grupach po osiągnięciu większych rozmiarów należy rozdzielić. Akwaryści nie posiadający dużych zbiorników nie powinni kupować tych pięknych ryb.
Grubowarg zielony – Labeo frenatus
Prezentowane na zdjęciach dwa gatunnki ryb z omawianego rodzaju to grubowarg dwubarwny – Labeo bicolor Smith, 1931 oraz grubowarg zielony – Labeo frenatus Flower, 1934, sprowadzane z Azji najczęściej spośród wszystkich gatunków z tego rodzaju.
Grubowarg zielony osiąga długość do 8 cm i pochodzi z północnej części Tajlandii. Trudno go odróżnić, szczególnie w okresie dorastania, od grrubowarga syjamskiego – Labeo erythrurus, który dorasta do 12 cm długości. Oba te gatunki są do siebie bardzo podobne i jak sądzą niektórzy akwaryści holenderscy Labeo erythrurus może się okazać synonimem L. frenatus. Na rozwiązanie i tej zagadki wypada nam jedynie czekać.
Widoczny na drugim zdjęciu Labeo bicolor jest rybą młodą, na co wskazują białe końce płetw grzbietowej, odbytowej i brzusznych. Przepiękny zestaw barw czarnej i czerwonej powoduje, że ryba ta zyskała duże wzięcie. W starszym wieku na aksamitnej czerni ciała pojawia się zielonkawy nalot. Ze względu na wielkość, szybkość pływania i płochliwość nadaje się wyłącznie do dużych zbiorników. W temperaturze 24-27°C czuje się bardzo dobrze. Zjada łapczywie pokarmy żywe – szczególnie robaki – i roślinne. Wiadomo, że tylko sporadycznie udaje się gatunek ten rozmnożyć w akwariach.
Oprócz wymienionych gatunków z tego rodzaju, warto wspomnieć o innych – chociażby tylko w formie podania nazwy – Czasami spotykanych w ogrodach zoologicznych. Są to między innymi: Labeo munensis Smith, 1934 pochodzący z Tajlandii, L. wecksi Boulenger 1909 z Afryki, L. forskali (Ruppell, 1853) również z Afryki czy wreszcie L. cylindricus z jeziora Malawi.